Το Νέο Αριστερό Ρεύμα (ΝΑΡ) και η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση χαιρετίζουν το δίκαιο και δυναμικό αγώνα των φτωχομεσαίων αγροτών.
Ποιος, όμως, είναι ο πραγματικός «υποκινητής» του αγώνα των αγροτοκτηνοτρόφων;
Πάνω απ’ όλα η πολιτική της Ε.Ε., των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της σημερινής κυβέρνησης της Ν.Δ. Μια πολιτική που οδήγησε τα τελευταία 25 χρόνια στη μείωση του αγροτικού πληθυσμού στο 10% σχεδόν του οικονομικά ενεργού πληθυσμού με ταυτόχρονη ραγδαία αύξηση της μισθωτής εργασίας στον αγροτοδιατροφικό τομέα.
Ταυτόχρονα οι αντιδραστικές αλλαγές της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) και οι αναδιαρθρώσεις στο γεωργικό τομέα περιβάλλονταν πάντα με το «ένδυμα» της «προσαρμογής» στον ευρωπαϊκό μονόδρομο συγκαλύπτοντας το βαθιά ταξικό τους χαρακτήρα.
Μια «προσαρμογή» που βάφτισε τα κέρδη και τα πλούτη του κεφαλαίου «εθνικό στόχο» ξεκληρίζοντας χιλιάδες αγρότες σε όλη τη χώρα.
Μια «προσαρμογή» που θεωρεί φυσιολογικές τις αυξήσεις στα λιπάσματα, τις ζωοτροφές και καθηλωμένες τις τιμές του παραγωγού.
Μια «προσαρμογή» που θεωρεί φυσιολογική την κλεψιά σε βάρος του εργαζόμενου- καταναλωτή που αγοράζει σε υπερπολλαπλάσια τιμή τα προϊόντα που παράγει ο φτωχομεσαίος αγροτοκτηνοτρόφος, ο οποίος, όμως, βλέπει το εισόδημά του να μειώνεται.
Έτσι όλα αυτά τα χρόνια έχει διαμορφωθεί από τη μια πλευρά το μπλοκ που ισχυροποιείται-κερδίζει και αποτελείται από: το αγροτοδιατροφικό κεφάλαιο, το οποίο αποτελεί μια από τις ναυαρχίδες ανάπτυξης και επέκτασης του ελληνικού καπιταλισμού, το κύκλωμα μεγαλέμπορων- βιομηχάνων (ζωοτροφών, λιπασμάτων, φαρμάκων), τους μεγαλοαγροτοκτηνοτρόφους (οι οποίοι συγκυριακά χάνουν από τα κέρδη τους), τη διοίκηση της ΠΑΣΕΓΕΣ αλλά και όλο το πολιτικό προσωπικό των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Και από την άλλη οι φτωχομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι, στους οποίους μειώνεται το απαραίτητο για να ζήσουν εισόδημα, οι Έλληνες μισθωτοί στον αγροτοδιατροφικό τομέα («μόνιμοι» και εποχικοί) με την απλήρωτη εργασία να τσακίζει κόκαλα (ειδικά στους συνεταιρισμούς), οι ξένοι εργάτες, που σε πολλές περιπτώσεις ζουν σε κατάσταση δουλείας και οι μικροί αυτοαπασχολούμενοι του χώρου (π.χ. γεωτεχνικοί, ψαράδες, τεχνίτες, άλλα επαγγέλματα που εξαρτώνται από την αγροτική παραγωγή).
Η συμπίεση των εισοδημάτων και των συνθηκών εργασίας των «από κάτω» γίνεται το τελευταίο διάστημα με βίαιο τρόπο...
Το δίλημμα που βάζουν οι κυβερνήσεις της Ε.Ε στους φτωχομεσαίους αγρότες είναι: Τα παρατάς ή συνεχίζεις γνωρίζοντας ότι καταλήγεις σε αδιέξοδο!!! Ενώ την ίδια ώρα συμβάλλουν στη δημιουργία του αγρότη καπιταλιστή συνέταιρου της εκάστοτε εξουσίας, με τη βοήθεια των καρτέλ και της «συνεταιριστικής» γραφειοκρατίας με ιδεολογικό περιτύλιγμα την ανταγωνιστικότητα, την επιχειρηματικότητα και την υποταγή των πάντων στην αγορά που θα λύσει όλα τα προβλήματα.
Η κατάρρευση αυτών των ιδεολογημάτων σε συνδυασμό με την παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού βγάζει για πρώτη φορά με μαζικούς όρους στο δρόμο και τους νέους αγροτοκτηνοτρόφους.
Ο από τα κάτω πανελλαδικός συντονισμός, η αναβάθμιση του αντιΕΕ και αντικυβερνητικού χαρακτήρα των αιτημάτων αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να συνεχιστούν και να νικήσουν τα μπλόκα.
Γι’ αυτό οι αγώνες πρέπει να είναι ανεξάρτητοι από την κηδεμονία της συνεταιριστικής γραφειοκρατίας αλλά και από κάθε λογής αγροτοπατέρες που έχουν δώσει εξετάσεις στο σύστημα συμβάλλοντας στο ξεπούλημα των κινητοποιήσεων τα τελευταία 15 χρόνια. Να στηρίζονται στη δημοκρατία των αγωνιστών, να είναι πραγματικοί και όχι συμβολικοί
Με συνελεύσεις- ενημερώσεις και ταυτόχρονο άνοιγμα της συζήτησης στα συνδικάτα των εργαζομένων σηκώνοντας τις σημαίες των αναγκών και των δικαιωμάτων σας στηρίζουμε το πλαίσιο των αιτημάτων σας από τη σκοπιά της σύγκρουσης με την Ε.Ε. με στόχο την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση και διάλυσή της.
Παρά τα όσα γράφουν οι διάφοροι αστοί το σύγχρονο αγροτικό πρόβλημα δεν είναι κάτι το οποίο θα μείνει στο παρελθόν. Αντίθετα προέρχεται από το εκρηκτικό παρόν και μέλλον της παγκόσμιας καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης του αγροτικού τομέα και της βαθύτερης συνένωσής του με τη διατροφική βιομηχανία και την επιστήμη κάτω από τους νόμους του κέρδους και της αγοράς.
Η προοπτική της φτωχής αγροτιάς στο ξεκλήρισμα, στη χωματερή της ανεργίας και των εργαζομένων στην πλαστική και μεταλλαγμένη διατροφή ενώνει βαθύτερα τα συμφέροντά της με αυτά των εργαζομένων. Μόνη λύση αποτελεί η ανώτερη, διεθνοποιημένη και ποιοτικά αλλαγμένη, σοσιαλιστική παραγωγή μέσω της εργατικής εξουσίας για ένα μέλλον και μια κοινωνία που μας ανήκει. Απαραίτητη προϋπόθεση στο σήμερα αποτελεί το μέτωπο ενάντια σε κυβέρνηση-κεφάλαιο-Ε.Ε.
Νέο Αριστερό Ρεύμα (ΝΑΡ), Νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση
