…Και επειδή εμείς είμεθα… εξόχως έξυπνοι όπως είναι τοις πάσοι γνωστό, τι κάνουμε; Βαφτίσαμε τις «ενισχύσεις» σε «αποζημιώσεις» και είπαμε ότι έτσι θα… καθαρίσουμε με την Ευρωπαϊκή Ενωση, που μας έχει βάλει τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι. Διότι ή που θέλουμε να είμαστε ισότιμα μέλη της Ε.Ε. και φυσικά να έχουμε πλην των σχετικών δικαιωμάτων και τις ανάλογες υποχρεώσεις ή που θα σηκώσουμε μπαϊράκι και… «γαία πυρί μιχθήτω». Επειδή όμως δεν μας παίρνει να τραβάμε τέτοιες… μαγκιές, διότι αν δεν ήταν η Ευρωπαϊκή Ενωση, τρέχα γύρευε που θα βρισκόμασταν τώρα, τι κάνουμε;
Ρωμαίικες κουτοπονηριές, για να έχουμε σου λέει «και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο».
Τι να κάνει λοιπόν και ο Χατζηγάκης; Τι να κάνει και η κυβέρνηση, εδώ που τα λέμε για να απαλλαγεί από τον… βραχνά των αγροτών; Επρεπε και να ικανοποιήσει το κοινό αίσθημα και να συμβαδίσει με την κοινοτική φιλοσοφία, οδηγία και επιταγή εν τέλει. «Βάφτισε» λοιπόν τις «ενισχύσεις» σε «αποζημιώσεις» και νόμισε ότι… καθάρισε την μπουγάδα.
Βγήκε μάλιστα και ο καθ΄ υλην αρμόδιος υπουργός και το υπερτόνισε το θέμα, διότι αυτή η αντιπολίτευση (δεν κατάλαβα αυτοί με μας είναι ή με το λιοντάρι;) βγήκε κι άρχισε να λέει ότι το «πακέτο» Χατζηγάκη, δεν είναι σύννομο με την Ε.Ε. Και σας λέω εγώ ότι δεν είναι; Μα τα λένε αυτά τα πράματα; Εστω και για να κάνουν αντιπολίτευση! Δηλαδή, βάζουμε τα χεράκια μας και βγάζουμε τα ματάκια μας μόνοι μας; Ποιο είναι το ζητούμενο εδώ; Να βρεθεί φόρμουλα να ικανοποιηθεί και να ανακουφισθεί μια παραγωγική, μία κοινωνική ομάδα, ή να κάνουμε αντιπολίτευση για να μας βρίσκεται; Λογικά δηλαδή να το δει κανείς το θέμα. Πέραν του θεάτρου του παραλόγου στο οποίο εγχωρίως έχουμε γενικά εξαιρετικές επιδόσεις.
Τέλος πάντων, πότε πρυτάνευσε η κοινή λογική στην Ελλάδα, για να πρυτανεύσει και τώρα; Κατά την ίδια λογική που ο καθένας διπλοπαρκάρει ή τριπλοπαρκάρει ανά πάσα στιγμή όπου του κάνει κέφι, για να κάνει τη δουλειά του, με αποτέλεσμα να μπλοκάρει η κυκλοφορία και να μην περνάει κανείς, κατά την ίδια λογική ο καθείς μπορεί να κλείνει την Εθνική οδό και να απαιτεί. Τώρα τι παθαίνουν οι άλλοι, τι ζημιά τους προκύπτει, πόσους απασχολεί. Βγαίνει ο άλλος και σου λέει «συγνώμη». Ναι, αλλά από τότε που ανακαλύφθηκε η «συγνώμη» χάθηκε το φιλότιμο. Καλά έλεγε κι ένας κτηνοτρόφος: «Εμάς δεν μας ΄δώσαν τίποτα. Τι πρέπει να κάνουμε δηλαδή, να πάρουμε τα πρόβατα και να τα βγάλουμε στην Εθνική;». Καλή ιδέα. Και γω να πούμε, αν αύριο, μου ΄ρθει και θέλω να διεκδικήσω να βγάλω το γραφείο μου στον δρόμο, να τον αποκλείσω, αντάμα με συναδέλφους.
Εν πάσει περιπτώσει. Δεν υπάρχει λογική σε τέτοια θέματα. Και δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε την… χαρά να το διαπιστώσουμε αυτό, μέσα από διαδικασίες που τελικά προκαλούν τον κοινωνικό αυτοματισμό. Διότι ξέρετε πώς είναι; Σαν εκείνη την περίπτωση που ανέφερα παραπάνω που κάποιος κλείνει τον δρόμο γιατί τριπλοπαρκάρει, προκειμένου να κάνει τη δουλειά του. Κορνάρουν δαιμονισμένα οι μποτιλιαρισμένοι και κάποια στιγμή που βγαίνει αυτός - αφού βεβαίως έχει κάνει πρώτα τη δουλειά του - διαμαρτύρεται κιόλας. «Καλά, πώς κάνετε έτσι, πέντε λεπτά έλειψα». Πώς σε λέμε: «Σε πάτσα;»… «Σόρι»! Αυτό ακριβώς και κομματάκι χειρότερα.
Τώρα θα μου πείτε φταίνε οι πολίτες που είναι απειθάρχητοι και γραφικοί; Φταίνε βεβαίως, αλλά δεν φταίνε μόνοι τους. Πρώτο φταίει το κράτος, που είναι επίσης απειθάρχητο και γραφικό - μέχρις εκεί που δεν παίρνει μερικές φορές - και… «το παιδί σου και το σκυλί σου όπως το μάθεις» που λέει και η σχετική παροιμία.
Ετσι μαθαίνουν οι πολίτες, έτσι κάνουν. Δεν κάνουν καλά, αλλά έχουν… άλλοθι, λόγω του βίου και της πολιτείας της… Πολιτείας!
Αγροτικές κινητοποιήσεις τέλος.Γι΄ αυτήν την παρτίδα. Γιατί βεβαίως σίγουρα θα υπάρξει και επόμενη. Είτε γιατί την υπαγορεύουν οι πραγματικές ανάγκες, είτε γιατί την καλλιεργούν οι κομματικές σκοπιμότητες, είτε γιατί την ενθαρρύνουν οι πολιτικές βλέψεις, είτε γιατί έτσι υπαγορεύει η… μαγκιά μας, βρε αδελφέ! Και από αυτή; Εχουμε περίσσευμα!
