...Και, μ’ αυτά και μ’ αυτά, συμπληρώσαμε και μία εβδομάδα και κάτι ψιλά Ομπάμα, στην προεδρία των ΗΠΑ. Και δεν έχουμε μόνο έναν νέο πρόεδρο, αλλά και νέο life-style προέδρου και προεδρικού ζεύγους. Με τρυφεράδες, με φωτογραφίες... φλερταρίσματος ανάμεσα στο ζεύγος (για να μην παρεξηγηθούμε) και γενικά με μια πιο χαλαρή, πιο οικεία, πιο καθημερινή συμπεριφορά, που δεν ξέρουμε αν θα κρατήσει κιόλας γιατί είναι και η αρχή. Δεν τους έχει απορροφήσει ακόμη το σύστημα και οι ίδιοι δεν έχουν πολυκαταλάβει ακόμη τον νέο τρόπο ζωής τους. Σιγά-σιγά θα μπουν στο νόημα και μετά θα δούμε τι απομεινάρια αυθορμητισμού θα τους μείνουν από την προηγούμενη ζωή τους.
Από κει και πέρα, ο νέος Αμερικανός πρόεδρος, την πρώτη του βδομάδα στο πηδάλιο του... πλανήτη φρόντισε να θέσει σε εφαρμογή κάποιες από τις προεκλογικές του δεσμεύσεις και γιατί θα το ήθελε φαντάζομαι και γιατί θα πρέπει να φανεί συνεπής, τουλάχιστον στην αρχή, για να διατηρήσει το κλίμα των καλών εντυπώσεων.
Άρχισε λοιπόν με το κλείσιμο του Γκουαντάναμο, για το οποίο έδωσε ένα χρόνο διορία και «πάγωσε» τα ειδικά στρατοδικεία που είχαν συγκροτηθεί, ενώ αξίωσε (βέβαια το «αξιώνω» δεν σημαίνει αυτόματα και «εφαρμόζω») το κλείσιμο των μυστικών κέντρων κράτησης της CIA στο εξωτερικό.
Έκανε κι άλλα πράγματα. Στράφηκε προς το περιβάλλον και ασχολήθηκε με το θέμα του περιορισμού των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα από τα αυτοκίνητα, θέμα που τον Τζορτζ Μπους δεν τον συγκινούσε καθόλου, μα καθόλου, παρότι ο πλανήτης ουρλιάζει, πια, για βοήθεια. Ο Τζορτ όμως είχε επιλεκτική κώφωση στο συγκεκριμένο θέμα. Μάλιστα, δρομολόγησε και την αναίρεση σειράς αποφάσεων του Μπους και πάγωσε τις αυξήσεις για όσους εργαζομένους στο Λευκό Οίκο κερδίζουν περισσότερα από 100.000 δολάρια ετησίως, και πολύ καλά έπραξε.
Ακόμη διόρισε ειδικό απεσταλμένο για τη Μέση Ανατολή, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν και προχθές έσπευσε να δώσει και την πρώτη του συνέντευξη σε αραβικό τηλεοπτικό δίκτυο και έτεινε χέρι φιλίας μέχρι και στον Αχμαντινεζάντ στο Ιράν. Και γενικότερα βεβαίως στον αραβικό κόσμο, δείχνοντας την πρόθεση να κάνει μια «στροφή» στην πολιτική των ΗΠΑ όσον αφορά στο Ισλάμ γενικότερα. Υποσχέθηκε μάλιστα πως η κυβέρνησή του θα υιοθετήσει μια πολιτική προσέγγισης προς το μουσουλμανικό κόσμο και είναι έτοιμη να αρχίσει «μια νέα εταιρική σχέση βασισμένη στον αμοιβαίο σεβασμό και τα αμοιβαία συμφέροντα». Γενικά υπογράμμισε τη «στροφή» της πολιτικής των ΗΠΑ προς τη Μέση Ανατολή, επισημαίνοντας - και ορθά - ότι «είναι αδύνατον να σκεπτόμαστε μεμονωμένα την ισραηλινο - παλαιστινιακή διαμάχη, χωρίς ταυτόχρονα να σκεπτόμαστε τι συμβαίνει στη Συρία ή το Ιράν ή το Λίβανο ή το Αφγανιστάν και το Πακιστάν...». Βέβαια, ειδικά ο Αχμαντινετζάντ, δεν έδειξε να συγκινείται και ιδιαίτερα από την «επίθεση φιλίας» του νέου Αμερικανού προέδρου. Δήλωσε ότι θα πρέπει οι ΗΠΑ να αποσύρουν τις δυνάμεις τους από όποια χώρα υπάρχουν και να πάψουν να ασχολούνται με τα θέματα των άλλων χωρών. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, οι καλές προθέσεις που εκφράζει ο Αμερικανός πρόεδρος αν βρουν κοινό τόπο εφαρμογής και στην πράξη, είναι ενδεχόμενο να επιφέρουν βελτίωση στην πολύπαθη περιοχή τής Μέσης Ανατολής.
Χθες πάλι ζήτησε «νέο πακέτο», ξεχωριστό από εκείνο του Μπους, πολλών δισ. δολαρίων, προκειμένου να ενισχυθεί η αμερικανική οικονομία, η οποία καταρρέει και κατ’ επέκταση να ενισχυθούν και οι Αμερικανοί πολίτες που καταρρέουν, επίσης. Προχθές πάλι, πατέρας που απολύθηκε σκότωσε τα παιδιά του, τη γυναίκα του και μετά αυτοκτόνησε. Είπε λοιπόν ο Ομπάμα ότι βέβαια δεν περιμένει οι ρεπουμπλικανοί να συμφωνήσουν και τελείως με αυτό το νέο πακέτο, αλλά αυτό που προέχει είναι το καλό των Αμερικανών πολιτών.
Ε, για μια βδομάδα προεδρία, δεν έκανε και λίγα, για να είμαστε και ειλικρινείς. Αν μη τι άλλο, δείχνει ο άνθρωπος ότι προσπαθεί να είναι συνεπής και σε αυτά που έχει πει και στις ανάγκες που υπάρχουν.
Τώρα το διά ταύτα, της εφαρμογής των αποφάσεων και των προθέσεων θα φανεί στο μέλλον. Αλλά για αρχή... Κι αν υποθέσουμε ότι «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός», είναι σε καλό δρόμο.
