Άντε ήρθε πλέον και η ώρα του Ομπάμα. Ορκίζεται την Τρίτη και να δούμε τι... θαύματα θα παράξει, αφού έρχεται ως... Μεσσίας να σώσει την Αμερική, να σώσει και τον υπόλοιπο κόσμο. Με τόσες υψηλές προσδοκίες που έχουν καλλιεργηθεί γύρω από το πρόσωπό του, να δούμε τελικά πόσο κατώτερος των περιστάσεων θα αποδειχθεί. Γιατί, για να αποδειχθεί «ανώτερος» είναι μάλλον αδύνατον, καθότι ο πήχυς έχει τεθεί πολύ ψηλά.
Πριν έλθει ο Ομπάμα, πάντως, ήρθε το κέρινο ομοίωμά του. Διότι, πέντε μήνες προτού αναλάβει επισήμως καθήκοντα ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, έκανε ταυτόχρονα και θεαματικό ντεμπούτο στο Λονδίνο, το Βερολίνο και το Άμστερνταμ, καθώς το κέρινο ομοίωμά του εγκαταστάθηκε ήδη στο μουσείο της Μαντάμ Τισό, αλλά και στα παραρτήματά του. Στο Βερολίνο δε το ομοίωμά του τοποθετήθηκε μεταξύ εκείνου της Μέρκελ και του Σαρκοζί. Στο Άμστερνταμ η τοποθέτηση υπήρξε μάλλον... γουστόζικη. Καθότι το ομοίωμα του Ομπάμα κατέφθασε την ώρα ακριβώς που ο προκάτοχός του (ο Τζορτζ) έπαιρνε τα παπούτσια στο χέρι. Σου λέει, 90 λεπτά παρέμεινε το κέρινο ομοίωμα του Μπους στο πεζοδρόμιο. Δεν βρέθηκε καν ούτε ένας να το κλέψει! Και οι υπεύθυνοι δήλωσαν «δεν τον ξαναπαίρνουμε πίσω» - ούτε... κέρινο δεν τον θέλουμε - «πάει στο αρχείο». Ε, θα τον τοποθετήσουν κάπου ανάμεσα σε σκούπες, φαράσια και σφουγγαρίστρες, να πιάσει κάμποσες αράχνες να αποκτήσει έτσι μια πιο... εικαστική οντότητα!
Στο μεταξύ, μας αποχαιρέτησε επισήμως και ο Τζορτζ και μεγάλη στεναχώρια πήραμε βρε παιδί μου! Και φυσικά παρέμεινε αμετανόητος μέχρι τέλους! Το περίεργο θα ήταν να έδειχνε ίχνη μετανοίας. Μας έκανε βεβαίως τη χάρη να αναγνωρίσει ότι... έκανε και ορισμένα λάθη (ψιλοπράγματα, κατέστρεψε κάτι χώρες, σκότωσε κάμποσες χιλιάδες ανθρώπους, όχι τίποτα το σημαντικό), αλλά βασικά όλα τα έκανε όπως έπρεπε και, προπαντός, είχε το θάρρος να τα κάνει, όπως είπε και ο ίδιος. Διότι ο άνθρωπος είναι κάου-μπόι. Φοράει καουμπόικες μπότες, ζώνη, καπέλο όταν είναι στο ράντσο του, και φυσικά έχει και την ανάλογη... λεβεντιά, την οποία τη νιώσαμε και μεις σε όλο της τη μεγαλείο.
Τέλος πάντων, τι είπε, τι δεν είπε στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του λίγο μας νοιάζει. Αυτό που μας νοιάζει είναι ότι επιτέλους παίρνει την... παρέα του και φεύγει. Και το ερώτημα είναι: τι έρχεται ακριβώς; Το σίγουρο είναι ότι έρχεται ένας πρόεδρος - σταρ εκ προοιμίου. Ο Ομπάμα έγινε σταρ, πριν ακόμη εκλεγεί πρόεδρος και παραμένει σταρ και τώρα που θα αναγορευθεί πρόεδρος. Αν θα παραμείνει και εν συνεχεία, αυτό ο βίος, η πολιτεία και οι επιλογές του θα το κρίνουν.
Προς το παρόν αυτό που ξέρουμε είναι ότι έρχεται την Τρίτη η ακριβότερη τελετή ορκωμοσίας στην αμερικανική ιστορία, η οποία διοργανώνεται προς τιμήν του Μπάρακ Ομπάμα. Το κόστος - λόγω της αναμενόμενης μαζικής προσέλευσης εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών στην Ουάσιγκτον και των δρακόντειων μέτρων ασφαλείας που έχουν ληφθεί - εκτιμάται ότι θα φθάσει τα 150 εκ. δολάρια. Εδώ που τα λέμε δεν θα ’ταν καλύτερα να προτιμήσει κάτι πιο λιτό, την ώρα που οι Αμερικανοί πολίτες ψωμολυσσάνε γιατί οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης τους έχουν χτυπήσει εδώ και καιρό και το... περίσσευμα να το διαθέσει προς ανακούφισή τους; Να δείξει έτσι και στην πράξη το φιλολαϊκό του προφίλ, αλλά και την πρόθεσή του να αντιμετωπίσει με αποφασιστικότητα την ανακούφιση των οικονομικά ασθενέστερων Αμερικανών που υποφέρουν, καθώς η οικονομία και τα βαρίδια της είναι το σοβαρότερο πρόβλημα που κληρονομεί όσον αφορά στο εσωτερικό της χώρας. Αλλά και οι Αμερικανοί ψόφιοι για «άρτο και θεάματα» είναι. Ή μάλλον προτιμούν το θέαμα από τον άρτο.
Στο πλαίσιο και μιας γενικότερης επικοινωνιακής πρακτικής ο νέος πρόεδρος δημοσιοποίησε και επιστολή όπου εξηγεί στις κόρες του γιατί ήθελε να γίνει πρόεδρος (γιατί είχε φιλοδοξίες ίσως;). Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι κάτι τέτοια συγκινητικά πιάνουν τόπο. Διότι στο κάτω-κάτω αν ήθελε να τα πει στις κόρες του μόνον, δεν είχε παρά να τους μιλήσει ή το πολύ-πολύ να τους δώσει το γράμμα και όχι να το δώσει προς δημοσίευση σε περιοδικό.
Είπαμε πρόεδρος-σταρ. Κληρονομεί μια χαώδη οικονομία, ένα Αφγανιστάν, ένα Ιράκ και μια... ανανεωμένη Μέση Ανατολή, και, βεβαίως, και άλλα θέματα.
Να δούμε θα λάμψει τελικά το άστρο του;
