* Νίκος Κουτσομάρκος, δημοτικός σύμβουλος της παράταξης «Λαρισαίων Πόλις», μέλος του Δ.Σ. του ΔΗΠΕΘΕ
Τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα (ΔΗ.Π.ΘΕ.), έμπνευση και έργο της μεγάλης Μελίνας Μερκούρη, δημιουργήθηκαν με σκοπό την πολιτιστική ανάπτυξη της ελληνικής περιφέρειας προσφέροντας στην επαρχία μοναδικές παραστάσεις ποιότητας και αναπτύσσοντας τις συνθήκες για την καλλιέργεια της θεατρικής τέχνης σε γενιές ολόκληρες. Αρμοδιότεροι και εγκυρότεροι έχουν μιλήσει για τη σπουδαιότητα της ανάπτυξης του δικτύου που στηρίχτηκε, ως θεσμός, από όλους και δεν αμφισβητήθηκε ποτέ και από κανένα.
Και ξαφνικά έρχεται το Υπουργείο Πολιτισμού, και με σχεδόν απροκάλυπτο τρόπο προσπαθεί να αλώσει και να χειραγωγήσει τα (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.) της χώρας μας χρησιμοποιώντας, ως πολιορκητικό κριό, το νεοϊδρυθέν- και απόλυτα ελεγχόμενο- Εθνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού (ΕΚΕΘΕΧ).
Πρώτη κίνηση ήταν να ανακοινώσει, και μάλιστα προς το τέλος της θεατρικής περιόδου (Σεπτέμβριος 2007- Δεκέμβριος 2008), τη μείωση της κρατικής επιχορήγησης, που για το Θεσσαλικό Θέατρο ισοδυναμεί με περίπου 68%. (Από 265.000 ευρώ την κατέβασε στα 119.000 χωρίς να αισθανθεί την ανάγκη να αιτιολογήσει την περικοπή).
Το ΔΣ του ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας αντέδρασε άμεσα (Οκτώβριος 2008) εκφράζοντας την ομόφωνη αντίθεσή του, προς τον Υπουργό Πολιτισμού κ. Μιχάλη Λιάπη, τεκμηριώνοντας, ταυτόχρονα, τις συνέπειες που έχει μια τέτοια ενέργεια για την απρόσκοπτη λειτουργία του Θεάτρου. Στη διαμαρτυρία αυτή δεν δόθηκε, φυσικά, καμία απάντηση. (Σ.Σ. η συμμετοχή του Δήμου είναι- υποχρεωτικά- ισόποση με την κρατική επιχορήγηση.)
Η δεύτερη κίνηση με την οποία το ΕΚΕΘΕΧ επιχειρεί το ματ της καθυπόταξης και άρα της εξολόθρευσης είναι η –νέου τύπου - προγραμματική σύμβαση που περιέχει απαράδεκτους όσο και διάτρητους όρους. Και ενώ τη στέλνει για υπογραφή παραμονές Χριστουγέννων, έχει την απαίτηση να υπογραφεί άμεσα και χωρίς διάλογο ή τυχόν ενστάσεις ώστε να έχει ισχύ από 1-1-2009.
Πέρα από το ύψος της επιχορήγησης που και πάλι υστερεί (φθάνει στις 200.000 ευρώ), εκείνο που δυναμιτίζει την αυτονομία του ΔΗΠΕΘΕ είναι ο τρόπος επιλογής του καλλιτεχνικού διευθυντή που τώρα θα γίνεται από την Αθήνα και συγκεκριμένα από το ΕΚΕΘΕΧ που, πλέον, θα αξιολογεί και στην ουσία θα επιλέγει μεταξύ των αρεστών του και των ημετέρων του. Και εφόσον το ΔΣ του ΔΗΠΕΘΕ είναι υπάκουο και πειθαρχημένο στην επιλογή του καλλιτεχνικού διευθυντή μπαίνει στη λίστα της επιπλέον επιχορήγησης. Αυτό κι αν δεν είναι ο κυνικότερος τρόπος ομηρίας και εξάρτησης! Όμως προχωράει και σε ένα ακόμα ασφυκτικό πλαίσιο ελέγχου: ορίζει από μόνο του, το ΕΚΕΘΕΧ, τριμελείς επιτροπές αξιολόγησης του καλλιτεχνικού έργου, πλουσιοπάροχα αμειβόμενες (με καθορισμένο πσοστό 3% επί
των επιχορηγήσεων), για κάθε ΔΗΠΕΘΕ. Απλά, δεν τις ονομάζει επιτροπές λογοκρισίας.
Με την προγραμματική αυτή σύμβαση κονιορτοποιούνται απόλυτα οι έννοιες αποκέντρωση και περιφερειακή ανάπτυξη. Γυρίζουμε σε άλλες εποχές που θυμίζουν το περιβόητο Άρμα Θέσπιδος, παρέες και ημετέρους, κυκλώματα και συμφέροντα. Που φαίνεται ότι ευδοκιμούν στο εύφορο Αθηνοκεντρικό Κράτος σε πείσμα των ρομαντικών και αιθεροβαμόνων επαρχιωτών. Που τρώνε κουτόχορτο και ας τολμήσουν να μην υπογράψουν τη σύμβαση... Δεν θα πάρουν δεκάρα τσακιστή!
Η λύση είναι μία και μοναδική. Να μην υπογραφεί και να επιστραφεί ως απαράδεκτη η σύμβαση. Να ζητηθεί η παραίτηση των εμπνευστών της, διότι ζημιώνουν με τις μεθόδους τους την πολιτιστική ανάπτυξη. Να αυξηθούν οι επιχορηγήσεις και να ισχύσουν οι παλιές συμβάσεις.
Το ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας ούτε διαχειριστικούς ελέγχους έχει να φοβηθεί ούτε τρομάζει από οποιαδήποτε καλλιτεχνική αξιολόγηση. Η μεγάλη του ιστορία που γράφτηκε από μεγάλες προσωπικότητες του χώρου της τέχνης και η λαμπρή διαδρομή του που σφραγίζεται από την αγάπη του κόσμου είναι οι αποσκευές με τις οποίες θα συνεχίσει το ταξίδι του χωρίς αμφιλεγόμενες συμβάσεις. Με θάρρος και περηφάνια, όπως αρμόζουν στους σκοπούς του.
Η ΚΕΔΚΕ έχει χρέος να ηγηθεί αυτής της πρωτοβουλίας, απόσυρσης της κατάπτυστης προγραμματικής σύμβασης και να διεκδικήσει τα οφειλόμενα.
