Ο ηγετικός ρόλος τού χρηματιστικού κεφαλαίου και ο συγκεκριμένος τύπος καπιταλιστικής συσσώρευσης έφτασε στα ακραία του όρια. Διερχόμαστε μια περίοδο αβεβαιότητας. Τον τελευταίο χρόνο, μόνο από την αδήλωτη εργασία και την παραβίαση του 8ωρου, το κεφάλαιο υπεξαίρεσε από τον κόσμο της εργασίας 25 δισ. ευρώ. Το 25% του εργατικού δυναμικού, κάτι παραπάνω από 1.000.000 εργαζόμενοι, είναι ανασφάλιστοι και στερούνται έτσι βασικών αναγκών της περίθαλψης και της συνταξιοδότησης.
Η γενιά των 700 και των 350 ευρώ της ημιαπασχόλησης είναι αυτή που πλήττεται κυρίως. Πλήττεται η αξιοπρέπειά τους, η επιβίωσή τους, το ίδιο τους το μέλλον. Στερείται κοινωνικής ελευθερίας αυτή η γενιά. Γιατί εργασία, αυτοσυντήρηση, επιβίωση σημαίνει ελευθερία αυτοπροσδιορισμού του μέσα στην κοινωνία για το σημερινό νέο. Ενδεικτικά σας αναφέρω ότι το ποσοστό της ανεργίας των νέων 18-29 ετών, με αυξημένο το βάρος των νέων γυναικών, ξεπερνά το 19%!
Για μόνιμη εργασία στους πτυχιούχους απαιτούνται 4-5 χρόνια, δηλαδή ο μέσος όρος εισόδου στην αγορά εργασίας είναι τα 28 χρόνια. Η ελληνική κοινωνία εξελίσσεται, λοιπόν, σε μια κοινωνία φτωχών. Κάτω από το όριο της φτώχειας, εκτός από το 68% των συνταξιούχων και το σύνολο των ανέργων, είναι και το 14% των εργαζομένων. Δηλαδή, αυτό το 14% εργάζεται χωρίς να εξασφαλίζει τα απαραίτητα.
Παρ’ όλη, λοιπόν, την αβεβαιότητα, μπορούμε να κάνουμε κάποιες προτάσεις. Πρέπει να περάσουμε, καταρχήν, από την οικονομία των τραπεζών και του χρηματιστηρίου στην πραγματική οικονομία. Την οικονομία της παραγωγής, της γνώσης και της εργασίας. Πρέπει να κάνουμε σωστή αναδιανομή τού εισοδήματος, με κυρίαρχη προτεραιότητα το στοιχείο της εργασίας πλήρους απασχόλησης. Για να γίνουν όλα αυτά, πρέπει να κινηθούν μαζί και ταυτόχρονα α) πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα, β) κράτος και ευρύτερος δημόσιος τομέας, γ) οι δυναμικές και βιώσιμες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και δ) η απασχόληση. Χρειάζονται συντονισμένες προσπάθειες. Ας πάμε στο κυριότερο που απασχολεί τη νεολαία αυτού του τόπου. Στην απασχόληση. Εκεί θέλουμε κοινωνική οικονομία και μέτρα υπέρ του νέου επιχειρηματία και εργαζόμενου.
Πρώτα οικονομική ανάπτυξη. Κίνητρα στους νέους για δημιουργία νέων επιχειρήσεων (για νέα προϊόντα καινοτομίας, περιβαλλοντική τεχνολογία κ.ά.), με γενναίες φοροελαφρύνσεις και επιδότηση που φθάνει και το 60% για τις νέες αυτές επιχειρήσεις. Δεύτερο, το αφορολόγητο όριο να πάει στις 15.000 ευρώ για εργαζομένους ηλικίας μέχρι 30 ετών. Τρίτο, ο κατώτερος μισθός να πάει στα 1000 ευρώ, στο πλαίσιο, βέβαια, μιας εθνικής - κοινωνικής συμφωνίας. Τέταρτο, η μετεξέλιξη των stage σε σταθερή ασφαλισμένη εργασία. Πέμπτο, η αύξηση του επιδόματος ανεργίας στο 70% του βασικού μισθού. Έκτο και κυριότερο, να δημιουργηθεί ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα. Με αυτά τα πρώτα μέτρα έχουμε τη βάση για τη δημιουργία ενός κοινωνικού κράτους. Μακριά, όμως, από τα υψηλά ποσοστά διαφθοράς, με τη δημιουργία υποδομών και ευκαιριών απασχόλησης για όλους τους νέους, με τη δημιουργία υποδομών και ευκαιριών απασχόλησης για όλους τους νέους, με τη δημιουργία εχεγγύων για το μέλλον. Μπορούν να επανέλθουν και στη σημερινή Ελλάδα κάποιες έννοιες που τις εισάγαμε εμείς στον κόσμο και δείχνουν ότι, όταν δουλεύουμε με σύνεση και πρόγραμμα, πετυχαίνουμε πολλά. Αυτές είναι Ηθική, Ευθύνη, Καινοτομία, κοινωνική ελευθερία και αλλαγή.
Εύχομαι σε όλους το 2009 να είναι καλύτερο. Με υγεία, ειρήνη και εργασία για όλη την ταλαιπωρημένη γενιά μας. Υπάρχει λύση, υπάρχει ελπίδα, μπορούμε να έχουμε ένα καλύτερο μέλλον. Ας αξιοποιήσουμε, μέσα στην οικονομική κρίση, τα στοιχεία αισιοδοξίας που μπορούμε. Ας πάρουμε πρωτοβουλίες και ας δημιουργήσουμε ξανά τη συμφωνία που γέννηση αυτή την αισιοδοξία: το κίνημα. Το κίνημα των ανθρώπων της εργασίας, της παραγωγής, της γνώσης, του πολιτισμού.
* Ο Ευάγγελος Ι. Γιαννούλας είναι αν. γραμματέας Νεολαίας ΠΑ.ΣΟ.Κ. Δικτύου Λάρισας, διαμερισματικός σύμβουλος 4ου Δ.Δ. Λάρισας
