«Χρόνια πολλά» φίλε αναγνώστη και ο Θεός να βοηθήσει να πραγματοποιηθούν οι προσδοκίες μας, στο νέο χρόνο. Υγεία κατά πρώτο λόγο. Ας μην περιμένουμε όμως και πολλά, γιατί «κάθε πέρσι και καλύτερα, κάθε φέτος και χειρότερα» λέει ο λαός μας!
Φαίνεται πως έχει δίκιο! Είχαμε τόσα και τόσα, μας ήρθε τώρα και η «κρίση» και όλοι ζούμε στην παγερή σκιά της. Οικονομική κρίση, λένε, σε όλο τον κόσμο! Παγκόσμια. Φιλότιμες οι προσπάθειες των αρμοδίων και υπευθύνων να την ξεπεράσουμε όσο ελαφρύτερα γίνεται αλλά κανείς δεν μας λέει πώς φτάσαμε σ΄ αυτή την κρίση και ποιος φταίει.
Τι είναι αυτό που προκάλεσε αυτόν τον «ιό» της κρίσης και ποια ιατροφαρμακευτική αγωγή χρειάζεται για να τον πολεμήσουμε.
Οφείλουνε όλοι οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι για τις τύχες των λαών να ερευνήσουν. Επιστήμονες, πολιτικοί, άρχοντες, εκκλησιαστικοί ταγοί, όλοι τους. Και δεν χρειάζεται να έχουμε επιστημονικές περγαμηνές γι΄αυτό, ούτε να ταξιδέψουμε πολύ μακρινά.
Μέσα μας να ψάξουμε. Εκεί υπάρχουν οι ρίζες και τα βαθύτερα αίτια όλων των κρίσεων. Προσωπικών και πολιτικών. Γιατί κάπου χάσαμε τον προσανατολισμό μας και πήραμε τον δρόμο με τα υλικά αγαθά και αφήσαμε τα δώρα του πνεύματος. Επιτρέψαμε να ατροφήσει το πνεύμα. Το σύνθημα «Ζήσε τη στιγμή» και άλλα, έγιναν πρότυπα ζωής. Ο άνθρωπος «πλησίον», είναι μόνο για τους ρομαντικούς και το ευαγγέλιο που δυστυχώς δεν το ακούμε.
Αυτή η κρίση του πνεύματος, η πνευματική κρίση είναι η αιτία των κακών. Αυτή είναι η σύγχρονη «Κίρκη» που μεταμορφώνει τον άνθρωπο, τον ευτελίζει. Μέσα στην παραζάλη της παντοδυναμίας του, που θεωρεί πως έχει μέσα από την εξουσία, το χρήμα και τη δόξα, προκαλεί με τα σκάνδαλά του την δική του πτώση.
Τα αποτελέσματα του ανθρώπου της πτώσης, του ανθρώπου χωρίς Θεό, είναι αυτά που ζούμε και σήμερα! Φτώχεια, δάκρυ, πόνος, πόλεμος, θάνατος. Δυστυχώς η κρίση του πνεύματος είναι παγκόσμια σε όλους τους τομείς και σε όλους τους θεσμούς. Ας το προσέξουν όσοι οφείλουν από τη θέση τους να εμπνέουν τον κόσμο, να τον καθοδηγούν, να τον νουθετούν, να τον κυβερνούν.
Αισιόδοξη λύση και ελπίδα υπάρχει πάντα, αφού ο άνθρωπος φέρει μέσα του και σπέρμα σοφίας Θεού και μπορεί ν΄ αλλάξει, φτάνει να λειτουργήσει η συνείδησή του και ν΄ αποκτήσει «φόβο Θεού» και αγάπη για τον κόσμο, τον συνάνθρωπό του, τον ίδιο του τον εαυτό!
Είναι δρόμος με το Θεό, δρόμος με τα αγαθά του πνεύματος. Οπλισμένος ο άνθρωπος με σύνεση, σωφροσύνη, εγκράτεια, αλληλεγγύη και αγάπη για τη ζωή, θα βρει το δρόμο του.
Πιστεύω να συμφωνείς και συ φίλε αναγνώστη, ότι οι κρίσεις αυτές οφείλονται στην κρίση του πνεύματος. Αυτός είναι ο «ιός» που τις προκαλεί και το μόνο φάρμακό του, η ιατροφαρμακευτική αγωγή που απαιτείται, για να το πολεμήσουμε είναι η παιδεία μας, η ελληνορθόδοξη παιδεία μας.
Αυτή είναι που θα φέρει την ισορροπία μεταξύ του υλιστικού τεχνολογικού γιγαντισμού και του πνευματικού νανισμού που ζούμε σήμερα.
Κι αυτή είναι εκείνη που θα κάνει τον άνθρωπο να είναι πραγματικά ελεύθερος!
* Ο Δημήτριος Νταφούλης είναι επίτιμος σχολικός σύμβουλος και Θεολόγος.
