Μέρα Χριστουγέννων. Ταξιδεύω για την Ακριτική Αλεξανδρούπολη. Πολύ κρύο μα καλός γενικά ο καιρός. Οι δρόμοι σχεδόν άδειοι από τροχοφόρα. Λίγο πριν από την Ξάνθη βρίσκομαι πίσω από ένα καραβάνι με αργοκινούμενα με ξένες πινακίδες επιβατικά αυτοκίνητα. Τα προσπερνώ για να σταματήσω ύστερα από μερικά μόνο χιλιόμετρα για μια αναγκαία ανάσα, ένα καφέ και για ανεφοδιασμό καυσίμων. Ύστερα από πολλά χιλιόμετρα επιτέλους βρέθηκε ένα πρατήριο υγρών καυσίμων. Στο τμήμα του παλιού δρόμου. Γιατί επί της νέας εθνικής οδού, δεν υπάρχει ούτε για δείγμα τέτοιο πρατήριο. Ας το δουν αυτό οι υπεύθυνοι. Σε λίγο δεξιά και αριστερά μου σταθμεύουν ένα-ένα τα αυτοκίνητα που μόλις προσπέρασα. Μελαψοί επιβάτες που ταξιδεύουν από την Ευρώπη για την πατρίδα τους. Τούρκοι της Γερμανίας, με ανατολίτικη, όμως, συμπεριφορά. Δείχνουν να ζουν κυριολεκτικά στον κόσμο τους. Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος στο οποίο μπήκαμε για ένα καφέ, φαίνεται ανήσυχος και διακριτικά παρακολουθεί τις κινήσεις τους. Η Ευρώπη απ’ ό,τι φαίνεται δεν έχει αλλάξει ούτε κατ’ ελάχιστον τον τρόπο συμπεριφοράς τους.
Ο δρόμος για την Αλεξανδρούπολη, έχει βελτιωθεί σημαντικά. Η νέα Εγνατία Οδός, με πολύ αργούς ρυθμούς ομολογουμένως, οδεύει προς αποπεράτωση. Η Αλεξανδρούπολη παρ’ ότι μικρή πόλη, είναι σχεδόν ίδια, όπως όλες οι Ελληνικές πόλεις. Με τα στενοσόκακα, με τις δυσκολίες στάθμευσης και με αρκετούς χώρους για κάθε μορφής ψυχαγωγία και διασκέδαση. Με αρκετή κίνηση στους δρόμους και με μεγάλα και μικρά καταστήματα. Και με καλούς και ευγενικούς ανθρώπους. Ο Ακριτικός Ελληνισμός είναι γενικά πιο εύχαρις και πρόσχαρος.
Ο δρόμος της επιστροφής, τρεις μέρες μετά πολύ πιο δύσκολος. Η κίνηση αυξημένη, με τους δρόμους ολισθηρούς ένεκα του παγωμένου οδοστρώματος. Έως τη συμπρωτεύουσα τα πράγματα κύλησαν σχετικά ομαλά. Η πρώτη έκπληξη ήρθε λίγο πριν την Κατερίνη, όταν σταματήσαμε για ανεφοδιασμό καυσίμων. Τιμή λίτρου, 1,05 ευρώ. Γιατί τόσο ακριβή η βενζίνη ήταν η ερώτησή μου προς τον υπάλληλο του πρατηρίου υγρών καυσίμων. Είμαστε στην Εθνική Οδό, μου απαντά υπεροπτικά. Τουτέστιν, άμα σας αρέσει. Πάλιν καλά που απάντησε, έτσι όπως απάντησε και δεν μας έδειρε δηλαδή. Για να έχουμε μια ξεκάθαρη εικόνα, στη Ραψάνη και πάλιν επί της Εθνικής Οδού, η τιμή ήταν 82,5 και στην είσοδο της Λάρισας 75,5 ευρώ το λίτρο. Με ένα πρόχειρο λογαριασμό χρειάζονται 15 ευρώ παραπάνω, για να γεμίσεις μόνο μια φορά την αποθήκη καυσίμων του αυτοκινήτου σου. Τόσο μικρή διαφορά!
Για να φθάσουμε από την Αλεξανδρούπολη στη Σκοτίνα κάναμε ακριβώς τρεισήμιση ώρες. Τόσες ακριβώς χρειαστήκαμε για να φθάσουμε και από τη Σκοτίνα στη Λάρισα. Χιλιάδες αυτοκίνητα ακινητοποιημένα που προχωρούν σταδιακά με βήμα σημειωτόν. Τον πρώτο αστυνομικό τον συναντήσαμε στην είσοδο της κοιλάδας των Τεμπών! Ουρές ατελείωτες έως τα διόδια των Τεμπών. Εκεί που έγινε και μια μικρή απροσδόκητη και καθ’ όλα δικαιολογημένη από την οργή των ταλαιπωρημένων πολιτών επανάσταση. Η επανάσταση με αιτία που λέγαμε, αφού οι υπεύθυνοι των διοδίων είχαν την αναίδεια να μας στήσουν ύστερα από τρεις ώρες απίστευτης ταλαιπωρίας, σαν υπάκουους δούλους στη γραμμή, για να εισπράξουν το αντίτιμο για τη διέλευση! Η αποθέωση της ξεφτίλας! Με τις ατελείωτες ουρές των αυτοκινήτων, το σπάσιμο νεύρων, τη ρύπανση του περιβάλλοντος, τις οικονομικές επιπτώσεις και άλλα πολλά ευτράπελα δίχως κανενός να φαίνεται να ιδρώνει το αυτί του, κυρίες και κύριοι. Ο Έλληνας νομοταγής φορολογούμενος πολίτης που πληρώνει και ξαναπληρώνει, χωρίς ωστόσο να έχει την ανάλογη ανταπόδοση και χωρίς σχεδόν ποτέ να έχει ακούσει από τους υπευθύνους μια αληθινή συγγνώμη. Σε αυτόν τον ευλογημένο από τον Θεό και αδικημένο από τους ανθρώπους τόπο. Στην Ελλάδα που παρ’ όλα αυτά θα εξακολουθήσουμε να την αγαπάμε, να τη νοιαζόμαστε και να παλεύουμε για να την κάνουμε πιο ανθρώπινη και πολύ καλύτερη. Την Ελλάδα που δεν της ταιριάζουν οι μεμψίμοιροι και οι απατεώνες. Την Ελλάδα που πάντα μπορεί καλύτερα... Καλή χρονιά αδέλφια.
