Ε, «μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και την κακιά του μέρα». Διότι δεν είναι να πεις ότι πρώτη φορά του συνέβη, ο μπάρμπα-Ντομινίκ φαίνεται ότι γενικώς δεν μπορεί να κάνει καλά τις ορμές του, παρότι έχει πλέον μπαρμπαδιάσει. Διότι, ως γνωστόν, πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το «χούι». Και τι «χούι»! Όχι απλά «άτακτο». «Επιθετικό και επικίνδυνο». Φαίνεται, όπως λένε και λοιπές μαρτυρίες, ότι βγαίνει εκτός εαυτού και χάνει τον έλεγχο. Και δεν σκέφτεται ούτε οικογένεια, ούτε γυναίκα, ούτε παιδιά, ούτε καριέρα, ούτε κοτζαμάν Δ.Ν.Τ. Κι έτσι βρέθηκε βουτηγμένος στα «σκ...», που έλεγε για μας, όχι μέχρι το λαιμό, αλλά και κάτι παραπάνω. Με καλαμάκι αναπνέει! Και από την πολυτελή σουίτα βρέθηκε στο «κελί 33», όχι στον Κορυδαλλό, πανάθεμα την τσαχπινιά του!
Το γελοίον του πράγματος δεν είναι μόνο αυτό καθεαυτό το συμβάν. Διότι από τη γελοιότητα ξεκινάει και επεκτείνεται και σε άλλα τινά. Το γελοίον του πράγματος είναι ότι δεν μπορεί να κοντρολάρει ο μπάρμπα-Ντομινίκ τις ορμές του. Περνάει κρίση το Δ.Ν.Τ., ταλαντεύτηκαν οι «αγορές», έπεσαν τα χρηματιστήρια, «μπερδεύτηκαν» οι εταίροι της Ε.Ε., άλλαξε το πολιτικό σκηνικό στη Γαλλία και κινδυνεύει και η Ελλάδα να έχει επιπλοκές ως προς τις επιδιώξεις (λέμε τώρα) γιατί ο Στρος Καν μπορεί να «κάρφωνε» τον Παπανδρέου, αλλά μας έβλεπε με συμπάθεια σου λέει, ενώ ο επόμενος που θα ’ρθει ποιος ξέρει πώς θα μας βλέπει! Αφού αυτός που μας... συμπαθούσε μας έκανε τέτοια «γυμνάσια», φανταστείτε τι θα γίνει με τον άλλον!
Όλα αυτά λοιπόν τα παρεπόμενα συνέβησαν στον κόσμο επειδή ένας ηλικιωμένος τύπος δεν μπορεί να κοντρολάρει εαυτόν! Διότι κι αν ακόμη θεωρήσουμε - καθότι μέχρις αποδείξεως της ενοχής ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας - ότι όλο αυτό είναι μια θεωρία συνωμοσίας, του έριξαν κάποιοι ένα «δόλωμα» και εκείνος «τσίμπησε» και πάλι... Και πάλι δεν έχει να επικαλεστεί κανέναν πρότερο... έντιμο βίο. Και όχι μόνο είναι «άτακτος», που αυτό τέλος πάντων αφορά στη γυναίκα του και την οικογένειά του, αλλά είναι και «επιθετικός». Που αυτό αφορά στα αντικείμενα του πόθου του, αλλά βεβαίως χαρακτηρίζει και την προσωπικότητά του, με καθόλου μα καθόλου κολακευτικό τρόπο.
Κι αν ακόμη λοιπόν πούμε ότι έπεσε «θύμα» και δάγκωσε το δόλωμα, όταν μάλιστα, κατά δικές του δηλώσεις, περίμενε ότι μπορούσε κάτι τέτοιο να συμβεί, πάλι δεν έχει δικαιολογία. Έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός και πιο έξυπνος. Προφανώς δεν ήταν ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Και να σκεφτεί κανείς ότι ένας άνθρωπος έρμαιο τέτοιου είδους σκοτεινών παθών - τα οποία βεβαίως και αποτελούν μέρος του χαρακτήρα του - είναι εκ των ισχυρότερων του κόσμου και αύριο θα μπορούσε να φιγουράρει και ως «σεβάσμιος» πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Η οποία προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας έχει μια παράδοση στην... τσαχπινιά (μην ξεχνάτε και τον Μιτεράν), αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε και με βία, την οποία συνομολογούν και «θύματα» από το παρελθόν του.
Καλά, όπως και να εξελιχθεί η υπόθεση, μπορεί να αποχαιρετήσει τα όνειρά του για την προεδρία της Γαλλίας, γιατί με αφορμή τα όσα συνέβησαν στη Ν. Υόρκη βγήκαν και τα λοιπά άπλυτά του στη φόρα και βέβαια ο Σαρκοζί έχει κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένος από τις εξελίξεις.
Από κει και πέρα να βγάλουμε το καπέλο στην Αμερικανίδα δικαστίνα, που δεν καταλαβαίνει ούτε «διεθνείς προσωπικότητες», ούτε υψηλές θέσεις, ούτε τίποτα. Τον μπαγλάρωσε κανονικότατα μετά τις καταγγελίες περί απόπειρας βιασμού, κακοποίησης, ομηρίας και δεν συμμαζεύεται και του συμπεριφέρεται όπως και σε οιονδήποτε άλλον θα βρισκόταν σε παρόμοια θέση. Μόνο που, λόγω «διασημότητας», έχει μπει σε μια διαδικασία δημόσιας διαπόμπευσης, εμμέσως αλλά σαφώς.
Φανταστείτε τώρα αυτό να συνέβαινε στην Ευρώπη ή ακόμα καλύτερα στην Ελλάδα! Όχι να τον συλλάβουν, όχι να τον κρατήσουν, αντιθέτως θα τον διευκόλυναν και να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια και θα του ζητούσαν και «συγγνώμη» για την... ενόχληση. Άλλωστε και αυτός πού ποντάρει για να ικανοποιεί τις ορέξεις του; Στην ισχύ τη δική του και το φόβο των άλλων. Αλλά οι Αμερικανοί, δεν... τσιμπάνε.
