Μη νομίζετε ότι είναι και τόσο κακό όσο... κακά ακούγεται. Γιατί, επί παραδείγματος χάριν, οι Γάλλοι, όταν θέλουν να ευχηθούν «καλή επιτυχία» στην αργκό τους, λένε «μερντ», γιατί θεωρούν ότι πάει γούρι. Ε και ο Ντομινίκ Στρος Καν, όπως ξέρουμε και Γάλλος είναι και όπως όλα δείχνουν υποψήφιος για τη Γαλλική Προεδρία θα είναι. Οπότε, τότε που θα πηγαίνει για πρόεδρος της Γαλλικής Προεδρίας, «μερντ» θα θέλει να του πουν οι οπαδοί του για να επιτύχει το στόχο του.
Το λέω αυτό, γιατί το πήραμε λιγάκι βαριά που ο Νομισματικός Ταμείος είπε σε συνέντευξή του ότι στην Ελλάδα είμαστε βουτηγμένοι στα σκ...τά. Μπορεί απλώς ο άνθρωπος να ήθελε να πει ότι είμαστε πολύ... τυχεροί ή να μας ευχηθεί «καλή τύχη» ή κάτι τέτοιο, τέλος πάντων! Και εμείς αμέσως οι εύθικτοι νομίσαμε ότι μας υποτίμησε!
Τώρα, από κει και πέρα και επειδή το ’χουμε ένα συνήθειο να πιανόμαστε από τις λέξεις και να χάνουμε την ουσία, όσο αντιπαθής και αν είναι, όσο επικεφαλής του Δ.Ν.Τ. και αν είναι, οι παρατηρήσεις που έκανε όντως ανταποκρίνονται στην ελληνική πραγματικότητα.
Καταρχήν, είπε ότι οι προτάσεις που έκανε το Δ.Ν.Τ. για την Ελλάδα ήταν πολύ ηπιότερες από εκείνες που έκανε η Ευρώπη στην αρχή, «γιατί εμείς είχαμε την εμπειρία». Σ’ αυτό δεν στάθηκε κανένας μας, που είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τη νοοτροπία των εταίρων και την τροπή που πήραν τα πράγματα. Εμείς κολλήσαμε στα σκ...τά. Τρέχα γύρευε γιατί. Και έπειτα, σύμφωνα με όλα όσα βγήκαν στη δημοσιότητα τον τελευταίο καιρό, δεν ήρθε ο Στρος Καν σε μας. Ο Γ. Παπανδρέου πήγε και τον παρακαλούσε γονατιστός να μας δανείσει. Έτσι, για να ξέρουμε και τι λέμε.
Έπειτα, τι άλλο είπε; Είπε ότι «είναι φυσικό, αναπόφευκτο να μας θεωρούν υπευθύνους, ακόμη κι αν δεν είμαστε καθόλου (καλά, αυτό παίζεται, δεν το συζητώ). Η πραγματικότητα είναι πως αυτοί οι άνθρωποι εκεί βρίσκονται μέσα στα σκ...τά. Και πάρα πολύ! (Δηλαδή, εμείς πού νομίζουμε ότι βρισκόμαστε, στον... Παράδεισο;). Και όταν η γυναίκα λέει δεν μπορώ να αγοράσω ψωμί, είναι αλήθεια. Αυτός ο θυμός είναι θεμιτός. Οι άνθρωποι στο δρόμο έχουν την αίσθηση ότι παραπλανήθηκαν. Και οι ίδιοι τα έχουν μαγειρέψει λιγάκι, δεν πλήρωναν φόρους, είναι λίγο το εθνικό τους σπορ, αλητεία στο έπακρον. Και επιπλέον είναι οι πιο πλούσιοι!». Ε, πείτε μου τώρα εσείς, αν σε γενικές γραμμές ο Στρος Καν δεν περιγράφει την ελληνική πραγματικότητα; Σαφώς και την περιγράφει. Απλώς, δεν μας αρέσει ούτε να την ακούμε ούτε να τη βλέπουμε. Ούτε να τη ζούμε, βεβαίως, μας αρέσει, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία.
Πάντως, η φράση του Στρος Καν ότι είμαστε βουτηγμένοι στα σκ...τά, μου θύμισε ένα ανέκδοτο. Ήταν ένας, λέει, πέθανε και πήγε στην κόλαση. Οπότε τον περιέφερε ο Διάολος σε διάφορους τόπους μαρτυρίου, προκειμένου να διαλέξει πού θέλει να «ενταχθεί». Αλλού ήταν κάποιοι που καίγονταν, αλλού κάποιοι που τους έβγαζαν τα νύχια, αλλού τους μαστίγωναν και πάει λέγοντας. Πουθενά δεν του άρεσε, βεβαίως. Και έτσι όπως του έκαναν το... τουρ στην κόλαση, βλέπει σε ένα σημείο ήταν μια πισίνα, ας πούμε, τίγκα στο σκ...τό. Και μέσα ήταν διάφοροι οι οποίοι επέπλεαν με το κεφάλι έξω. Βρομούσε κι έζεχνε, βεβαίως, αλλά το κεφάλι το είχαν έξω και εν πάση περιπτώσει δεν τους έκαναν διάφορα βασανιστήρια που προκαλούσαν πόνο. Το καλοσκέφτεται, γυρίζει στο Διάολο και του λέει: «Εδώ θέλω να μπω». «Είσαι σίγουρος;», τον ρωτάει. «Ναι, σίγουρος», απαντά εκείνος. Μπαίνει, λοιπόν, στη σκ...πισίνα, ψιλοβολεύεται και μέχρι να πάρει μια ανάσα ακούγεται ένα σφύριγμα και μια φωνή: «Το διάλειμμα τελείωσε, τα κεφάλια μέσα»!
Έτσι κι εμείς! Να παρακαλάμε μόνο να μην τελειώσει το... διάλειμμα, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα.
