Αλήθεια;! Και γω νόμιζα ότι το Καστελόριζο είναι στον Ειρηνικό! Εκεί δίπλα στα Μπόρα - Μπόρα, που μαύρη μπόρα που μας βρήκε. Αλλά όχι... Φαίνεται ότι τόσο καιρό νόμισα λάθος. Ευτυχώς που ήρθε ο Νταβούτογλους να μας διδάξει γεωγραφία. Τελικά το Καστελόριζο είναι στη Μεσόγειο. Και ναι! Ναι, αγαπητές κυρίες και κύριοι, είναι ελληνικό! Το είπε ο Τούρκος υπουργός των Εξωτερικών και καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι επιτέλους κατοχυρώσαμε το Καστελόριζο ως «ελληνικό νησί». Γιατί, αφού το λένε οι Τούρκοι, είναι πλέον τεκμηριωμένο και ποιοι είμαστε μεις που θα εξακολουθούμε ν’ αμφιβάλουμε, αν οι Τούρκοι αμφιβάλλουν και μας... επιτρέπουν να το θεωρούμε ως ελληνικό. Πραγματικά θα έλεγα ότι με τη δήλωση αυτή του Νταβούτογλου, έγινε μια μεγάλη πρόοδος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Απλώς εμείς δεν το πολυκαταλάβαμε, γιατί τώρα είμαστε χαμένοι μέσα στο λαβύρινθο του Μνημονίου κι έχουμε άλλα βάσανα στο κεφάλι μας.
...«Μνημονίου» είπα; Τώρα που το θυμήθηκα, στο Καστελόριζο δεν είχε ξενιτευτεί ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου όταν μας έκανε την πρώτη ανακοίνωση περί Μνημονίου, μέτρων, Τρόικας και δεν συμμαζεύεται; Βέβαια, είχε πάει τόσο μακριά για να μην τον φτάνουμε και τον βαράμε, αλλά, τέλος πάντων, με την παρουσία του εκεί όσο να πει «έλεγε» και ότι είναι «ελληνικό» το Καστελόριζο και όχι... αλλοδαπό. Αν και, έτσι που βρίσκεται διαρκώς στην αλλοδαπή, πού να πάρει άκρη κανείς!
Εν πάση περιπτώσει, για να σοβαρευτούμε, η εμμονή του Τούρκου ΥΠΕΞ ότι το Καστελόριζο ανήκει στη Μεσόγειο και όχι στο Αιγαίο πολύ πιο συγκεκριμένα, δεν είναι καθόλου τυχαία και καθόλου... αθώα. Και αφού, ως φαίνεται, επέλεξαν ή δεν μπορούν να αμφισβητήσουν την ελληνικότητα του ακριτικού Καστελόριζου, άρχισαν να... διευρύνουν τη θάλασσα στην οποία «επιπλέει» το νησί. Τυχαίο; Δε νομίζω!
Ξέρετε όλη αυτή τη μανούρα που γίνεται με Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη στο Αιγαίο, την περίφημη ΑΟΖ, που τη λέμε πια και την ξαναλέμε γιατί έχει αποκτήσει ξεχωριστή στρατηγική και οικονομική και αναπτυξιακή και ό,τι άλλη επιθυμείτε, σημασία. Οι καταστάσεις αλλάζουν, οι προσανατολισμοί αλλάζουν, οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή δημιουργούν νέα δεδομένα ακόμη και η Ελλάδα μέσα στη γενική οικονομική χλαπαταγή προσπαθεί να διευρύνει ή ν’ αλλάξει τους προσανατολισμούς της. Από τη μια το έντονο φλερτ με το Ισραήλ, που παρόμοιό του ποτέ δεν είχαμε, και από την άλλη το στενό μαρκάρισμα στο Κατάρ για να κάνει επενδύσεις. Και μην ξεχνάμε και τις απανωτές στενές επαφές με τον Καντάφι - δυο ταξίδια σε διάστημα μερικών μηνών έκανε στη Λιβύη ο Γ. Παπανδρέου. Δεν είναι τυχαίο που ο Καντάφι τηλεφώνησε προχθές στον Παπανδρέου και του ζήτησε να... μεσολαβήσει.
Όλες οι αλλαγές λοιπόν επηρεάζουν και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, που εκτός από το πεδίο των «μαχών» - μεταφορικά ή και κυριολεκτικά όταν μιλάμε για αερομαχίες - έχουν μεταφερθεί και στις αντεκδικήσεις στο ενεργειακό πεδίο. Το οποίο έχει «πολύ ψωμί», αλλά η Ελλάδα, ως συνήθως, δεν τολμάει ν’ απλώσει το χέρι της και να το πάρει, παρότι το δικαιούται, γιατί οι Τούρκοι μας κάνουν «νταντά».
Αν λοιπόν το Καστελόριζο δεν είναι γενικώς στη Μεσόγειο αλλά ειδικώς στο Αιγαίο, όπου υπάρχει θέμα Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, τότε η Τουρκία δεν μπορεί να βάλει χέρι στα ενεργειακά προς εκείνη την κατεύθυνση. Ενώ αν είναι «γενικά» στη Μεσόγειο, αλλάζει το πράγμα, το οποίο βεβαίως άμεσα συνδέεται και με τη θλιβερή ιστορία της υφαλοκρηπίδας.
Εξ ου και το «μάθημα» γεωγραφίας από τον Τούρκο ΥΠΕΞ σχετικά με το πού «επιπλέει» το Καστελόριζο. Απλά.
