Τα ματωμένα Χριστούγεννα του 1944 επισκέφτηκε την Ελλάδα – Προτεκτοράτο της Αγγλίας με δική μας υπαιτιότητα όπως σήμερα γίναμε προτεκτοράτο της Τρόικας πάλι με δική μας υπαιτιότητα - ο τότε πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας Ουίνστον Τσόρτσιλ και συναντήθηκε με τον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό. Στη συζήτηση που είχαν οι δύο άνδρες ο Τσόρτσιλ είπε στον Αρχιεπίσκοπο να μην δεχτεί να γίνει αντιβασιλέας διότι αποτελεί εθνικό κεφάλαιο που δεν πρέπει να αναλωθεί. Ο πραγματικός λόγος ήταν ότι δεν ήθελε αντιβασιλέα τον Αρχιεπίσκοπο για δικούς του λόγους. Ο Αρχιεπίσκοπος αντιλήφθηκε το σκοπό του πονηρού διπλωμάτη και του απάντησε με έναν καταπληκτικό μύθο από την πατρίδα του την ορεινή Ναυπακτία που μπορεί να είναι άγονη σε υλικά αγαθά αλλά έχει τεράστιο πνευματικό πλούτο: «Εξοχότατε στο χωριό μου είχα έναν θείο 85 χρονών ο οποίος αρρώστησε βαριά. Οι συγγενείς του και οι άλλοι χωρικοί τον προέτρεπαν να πάει στο γιατρό. Εκείνος όμως αρνιόταν λέγοντάς τους ότι ο γιατρός θέλει χρήματα. Έκπληκτοι τον άκουγαν διότι ήξεραν ότι είχε κάποιες οικονομίες και του είπαν, μα εσύ έχεις χρήματα!. Η απάντησή του ήταν, ναι έχω, αλλά τα κρατάω για τα γεράματά μου!».
Αφορμή να διηγηθώ αυτό το μύθο πήρα από δημοσιεύματα σχετικά με την εκποίηση δημόσιας περιουσίας για την αποπληρωμή μέρους του δημόσιου χρέους. Γράφονται και λέγονται πολλά και προβάλλονται πολλές ενστάσεις για το θέμα αυτό, με κυριότερες εκείνες που αφορούν στη δήθεν αποδυνάμωση του κοινωνικού Κράτους και της εθνικής μας κυριαρχίας. Πιστεύω πως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο δηλαδή ενδυναμώνεται το κοινωνικό Κράτος και κατοχυρώνεται η εθνική μας κυριαρχία, διότι αποπληρώνοντας με τα χρήματα που θα εισπραχθούν το δημόσιο χρέος, απαλλασσόμαστε από τους επαχθείς όρους του συμβολαίου δανεισμού, το περίφημο «Μνημόνιο» με το οποίο έχουμε υποθηκεύσει την δημόσια περιουσία, εκχωρώντας κυριαρχικά μας δικαιώματα στους δανειστές μας, όπως δήλωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός μας.
Στην πατρίδα μας ισχύει το ιδιοκτησιακό καθεστώς από της απελευθερώσεως και μετά και εκατομμύρια στρέμματα έχουν παραχωρηθεί μέχρι το 1936 με μόνο προνόμιο αυτό της πρωτότυπης κτήσης δηλαδή της νομής και κατοχής, χωρίς να καταβληθεί δεκάρα στο ελληνικό δημόσιο. Μόνο επί τουρκοκρατίας δεν υπήρχε ιδιοκτησία αλλά παραχώρηση για εκμετάλλευση κατά βούληση του Σουλτάνου. Σχετικά πρόσφατα έχει αναγνωριστεί ιδιοκτησία σε νησιά μας σε εφοπλιστές όπως του Σκορπιού στην οικογένεια Αριστοτέλη Ωνάση, της Σπετσοπούλας στην οικογένεια Σταύρου Νιάρχου και των Καλών Λιμένων στους Αφούς Βαρδινογιάννη. Απορώ πώς μέχρι τώρα η κυβέρνηση δεν προέβη σε εκποίηση ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου και εκλιπαρεί δάνεια για κάλυψη του ελλείμματος και αποπληρωμή τοκοχρεολυσίων προηγούμενων δανείων αυξάνοντας περαιτέρω το χρέος. Αλήθεια πιστεύουν οι κυβερνώντες ότι θα μπορέσει η χώρα μας να πληρώσει τα τεράστια χρέη των 350.000.000.000 ευρώ και όσα θα ακολουθήσουν σε εύλογο χρόνο ή τελικά θα την καταστήσουν δανείων υποτελή στις αγορές τις οποίες καταριούνται που δεν μας δανείζουν εσαεί με χαμηλά επιτόκια; Θα αντέξει ο τόπος μια μακρά οικονομική δουλεία η οποία μπορεί να επιβαρυνθεί και με άλλες αδόκητες δυσμενείς καταστάσεις; Οι νουνεχείς πολίτες και ικανοί κυβερνήτες προετοιμάζονται κατάλληλα για το απρόσμενο που πάντα ελλοχεύει. Γίνονται Προμηθείς και δεν περιμένουν απαθείς Επιμηθείς όπως οι μωρές παρθένες. Οι διακηρύξεις περί Ευρωπαϊκής και Παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης μήπως στοχεύουν σ’ ένα τέτοιο ενδεχόμενο όπου το συσσωρευμένο κεφάλαιο των ολίγων θα κυβερνάει τις υπερχρεωμένες χώρες κι ολόκληρο τον κόσμο και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι των λαών θα είναι απλοί εκτελεστές των εντολών του;
Αυτό που δεν κάνουμε εμείς σήμερα δηλαδή δε προχωράμε στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, ενδέχεται να το κάνουν οι δανειστές μας αύριο με τρόπο που δεν θα μπορούμε ούτε καν να αντιδράσουμε σύμφωνα με αυτά που συμφωνήσαμε με την Τρόικα. Γιατί λοιπόν δεν προχωρά αμέσως η κυβέρνηση στην εκποίηση της ακίνητης δημόσιας περιουσίας και προτιμά το δανεισμό με επαχθείς όρους; Όταν η χώρα περιέλθει σε τραγικές καταστάσεις η δημόσια περιουσία θα καταστεί άχρηστη. Τα περί απώλειας της εθνικής κυριαρχίας δεν ευσταθούν διότι εκείνο που έχει σημασία δεν είναι το ιδιοκτησιακό καθεστώς ποιος δηλαδή κατέχει και τι στην ελληνική επικράτεια, αλλά η ικανότητα να προστατεύσουμε την εθνική μας κυριαρχία στα αναγνωρισμένα όριά της. Αυτό δεν επιτυγχάνεται με διαλυμένη οικονομία και τεράστιο δημόσιο χρέος, αλλά με ισχυρές ένοπλες δυνάμεις που θα στηρίζονται στην οικονομική ευεξία και στην αποτελεσματική διπλωματία.
Όταν η χώρα βουλιάζει μέρα με τη μέρα όλο πιο βαθιά στα χρέη, χωρίς ελπίδα και προοπτική για ένα καλύτερο αύριο και δεν αξιοποιεί την περιουσία της για να βγει από τα αδιέξοδα, μοιάζει με τον υπερήλικα Ευρυτάνα που ενώ έπνεε τα λοίσθια κρατούσε τις οικονομίες του για τα γεράματά του! Έπειτα τίποτα δεν μένει για πάντα σταθερό, όλα αλλάζουν και μπορεί το Κράτος όταν ευημερήσει...!, τα ακίνητα που θα εκποιήσει να τα απαλλοτριώσει για λόγους δημοσίου συμφέροντος και να περιέλθουν ξανά στην κυριότητά του όπως μπορεί να κάνει για οποιοδήποτε ακίνητο σ’ οποιονδήποτε και αν ανήκει αυτό.
Ένα σημαντικό ποσό από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας θα μπορούσε να διατεθεί για την ανάπτυξη της οικονομίας η οποία αποτελεί το κλειδί για την έξοδο από την κρίση. Ένα πρώτο βήμα ανάπτυξης θα μπορούσε να γίνει με τον επαναπατρισμό των επιχειρήσεων που έφυγαν στο εξωτερικό με παροχή οικονομικών κινήτρων, όπως επιδοτήσεων των εξόδων μετεγκατάστασης, ασφαλιστικών εισφορών, φορολογικών ελαφρύνσεων για ένα διάστημα κ.ά. Δεν νοιάστηκαν καθόλου οι αρμόδιοι όταν έφευγαν οι επιχειρήσεις, δεν θα νοιαστούν να επιστρέψουν τώρα που η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας; Με παρόμοιο τρόπο θα μπορούσε να ξεκινήσει το άνοιγμα των επιχειρήσεων που έκλεισαν αλλά και νέων καινοτόμων επιχειρήσεων. Πιστεύει κανείς ότι αν δεν επιστρέψουν οι ελληνικές επιχειρήσεις κι αν δεν ανοίξουν αυτές που έχουν κλείσει θα έρθουν να επενδύσουν οι ξένοι; Ξεχνούν οι κυβερνώντες ότι στο παρελθόν η χώρα μας έκανε ότι μπορούσε για να κλείσουν ή να φύγουν οι επιχειρήσεις; Δεν νομίζουν ότι σήμερα πρέπει να κάνουν ότι μπορούν για να διορθώσουν όσο μπορούν τα λάθη του παρελθόντος;
Δυστυχώς ενάμισι χρόνο δεν έχουν κάνει απολύτως τίποτα στον τομέα της ανάπτυξης. Η περιβόητη πράσινη ανάπτυξη περιορίζεται σε μερικά φωτοβολταϊκά κι αυτά χωρίς προγραμματισμό αφού η ΔΕΗ δηλώνει αδυναμία του δικτύου της να σηκώσει την παραγόμενη ενέργεια. Η προσπάθειά τους έχει επικεντρωθεί στη μείωση του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους αδιαφορώντας για την ανάπτυξη που θα μπορούσε πραγματικά να τα μειώσει. Ξεκίνησαν την προσπάθεια ανάποδα σαν μαθητευόμενοι μάγοι. Πιθανόν η εγχείρησή τους να πετύχει και να μειώσουν το έλλειμμα και το χρέος χωρίς να προηγηθεί η ανάπτυξη, αλλά πολύ φοβάμαι ότι ο ασθενής δεν θα ζήσει.
