Κυρία Διευθυντή,
Μετά λύπης μου και αγανάκτησης σας γράφω τα εξής:
Διάβασα στην εφημερίδα «Ελεύθερη Ωρα» στις 2 Φεβρουαρίου του 2011, ημέρα Τετάρτη, ότι ο Κολοκοτρώνης είχε γκόμενο! Για το κείμενο αυτό του «κυρίου» Πέτρου Τατσόπουλου δύο λέξεις μπορεί να πει κανείς: ντροπή και πάλι ντροπή.
Ο «κύριος αυτός και όσοι άλλοι φέρονται κατ’ αυτή την έννοια θα πρέπει πρώτα να πλύνουν το στόμα τους με όλα τα απορρυπαντικά και μετά να μιλούν για τους εθνικούς μας ήρωες όπως ο Κολοκοτρώνη, Μιαούλης, Παπαφλέσσας, Μπουμπουλίνα και όλους τους άλλους που θα χρειάζονταν πολλές σελίδες για να τους αναφέρουμε όλους.
Αυτά που γράφει ο Πέτρος Τατσόπουλος και κάθε Τατσόπουλος, δηλαδή την ελευθεροτυπία που έχουν και τα γράφουν, τη χρωστάνε στον Κολοκοτρώνη και όλους αυτούς τους ήρωες και, αντί να τους ευγνωμονούν, τους ρίχνουν και λάσπη; Ε, δεν είναι ντροπή; Μήπως εξ ιδίων κρίνουν τα αλλότρια;
Είναι αρκετά χρόνια τώρα που την ιστορία μας την καταπολεμούν, όπως και τα θρησκευτικά, γι’ αυτό και θέλουν να τα καταργήσουν από τα σχολεία. Για να χαθεί ένα έθνος πρέπει πρώτα να χαθεί η ιστορία του.
Η ιστορία όμως του 1821 γράφτηκε με χρυσά γράμματα και δεν παραχαράσσεται όσο και να προσπαθούν άνθρωποι τύπου Τατσόπουλου. Την ιστορία του 1821, την ιστορία του 1912-1913, την ιστορία του 1940 πολλοί λαοί θα τη ζήλευαν και όμως εδώ τη λοιδορούμε. Όσο υπάρχει Ελληνισμός και η θρησκεία, η ιστορία δεν παραγράφεται και όσο βάλλουν κατά της ιστορίας και της θρησκείας τόσο χαλυβδώνονται.
Η απορία μου, πάντως είναι η εξής. Εάν ένας άνθρωπός κάνει ένα μικρό παράπτωμα έρχεται και επεμβαίνει ο εισαγγελέας. ΕΔΩ δεν θα πρέπει να επέμβει κάποιος εισαγγελέας ή κάποιος άλλος ο οποίος είναι αρμόδιος; Διότι κατά τη γνώμη μου προσβάλλουν τους Ήρωές μας, προσβάλλουν τους απελευθερωτές της Πατρίδας μας, προσβάλλουν το Έθνος μας. Εάν ζούσε σήμερα ο Κολοκοτρώνης θα μπορούσε ο Τατσόπουλος να γράψει τέτοιου είδους ψέματα;
Θα περιμένω από τους ειδικούς να πάρουν θέση τώρα, αλλιώς θα ενθαρρυνθούν οι λασπολόγοι και θα διαβάσουμε και θα ακούσουμε τα χειρότερα. Αντισταθείτε τώρα!
Με τιμή,
Βίκτωρ Σαββαΐδης
