«Δάσκαλε που δίδασκες και λόγο δεν εκράτεις». Τι «δεν εκράτεις» δηλαδή; Στην προκειμένη περίπτωση αυτοί το ΄χουν χαμένο. Το… οικονομικό τους εννοώ. Και θέλουν μετά να βάλουν σε τάξη και τα οικονομικά της χώρας! Με τι προσόντα;
Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία χρωστάνε πάνω από 230 εκ. ευρώ! Είναι εξαρτημένα από τον κρατικό προϋπολογισμό και «υποθηκευμένα» στο τραπεζικό σύστημα, όπως αποκάλυψε σε σχετικό ρεπορτάζ της η «Ελευθεροτυπία», η οποία έριξε μια «προσεκτική ματιά» στους ισολογισμούς των δύο κομμάτων για το 2010. Τους οποίους ισολογισμούς δε χαρακτήρισε ως «μνημεία αδιαφάνειας και σπατάλης». Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, εν μέσω της χειρότερης οικονομικής κρίσης της χώρας ξόδεψαν 180 εκ. ευρώ, ενώ εισέπραξαν κυρίως από τον προϋπολογισμό 41 εκ. ευρώ και, για να κλείσουν τις τρύπες δανείστηκαν (με ευκολία από τις μεγάλες τράπεζες) άλλα 67 εκ. ευρώ. Ενώ, έχουν ήδη εισπράξει την κρατική επιχορήγηση ως το 2016 (!)
Αν λοιπόν είναι ένα πράγμα, για το οποίο δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τα δύο μεγάλα κόμματα είναι ότι βρίσκονται… χρόνια μπροστά! Αφού έχουν εισπράξει την κρατική επιχορήγηση μέχρι το 2016! Πέντε χρόνια μπροστά βρίσκονται οι άνθρωποι, πόσο ακόμα;
Αμ το άλλο με τις τράπεζες, οι οποίες ευχαρίστως τους έδωσαν δάνεια ύψους 67 εκ. ευρώ, σε μία εποχή που δεν δίνουν του αγγέλου τους νερό; Και, που για να πάρει μια επιχείρηση, επί παραδείγματι δάνειο, πρέπει να ΄χει μπάρμπα στην Κορώνη και βάλε. Εύλογα, αναρωτιέται κανείς - όσο καλοπροαίρετος και να ΄ναι - «γιατί» οι τράπεζες με τόση ευκολία δανείζουν τα μεγάλα κόμματα; Μήπως πρόκειται ν΄ αυγατίσουν επιχειρηματικά και είναι προς όφελός τους ο δανεισμός; Μάλλον όχι περισσότερο πρόκειται για «ανταλλαγή εις είδος». Οι τράπεζες δίνουν χρήματα στα κόμματα και τα κόμματα όταν έλθουν εν τη βασιλεία τους, ή όταν βρίσκονται ήδη σε αυτή φροντίζουν διά άλλων οδών να… ισοφαρίζουν τα πράγματα.
Το ωραιότερο βέβαια, σχετικά με τα οικονομικά των κομμάτων και την περίφημη ιστορία της Ζίμενς, το είπε - ποιος άλλος (;) - ο Πάγκαλος. Ο οποίος «βάφτισε» τις «μίζες», ως «δωρεές για τις δημόσιες σχέσεις» και όλα μέλι - γάλα, κατά τη δική του τουλάχιστον λογική.
Όπως και να ΄χει όμως, αυτό που έχει σημασία είναι ότι για τα κόμματα ισχύει το «καθρέφτης σου είμαι κράτος και σου μοιάζω». Ό,τι παθογένεια παρουσιάζει το ελληνικό κράτος - που άλλωστε αυτοί το διοικούν και το κατάντησαν όπως το κατάντησαν - την ίδια ακριβώς παρουσιάζει και ο δικομματισμός της εξουσίας στην Ελλάδα. Όχι βεβαίως ότι τα μικρότερα κόμματα είναι «νερό για λειτουργιά». Εδώ η Παπαρήγα όταν της μιλάνε για τα οικονομικά του ΚΚΕ και πετάει φλύκταινες!
…Αλλά, τέλος πάντων τα μικρά κόμματα δεν θέλουν να μας σώσουν. ΄Η για την ακρίβεια, θέλουν αλλά δεν μπορούν γιατί μέχρις στιγμής δεν το επιτρέπει το σύστημα και η νοοτροπία.
Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία όμως, ως κόμματα εξουσίας, θέλουν ντε και καλά να μας σώσουν. Να διαχειριστούν εμάς και τα οικονομικά της χώρας (όχι μόνο τώρα που περνάμε τον τραγέλαφο του μνημονίου) και να μας φέρουν στον… ίσιο δρόμο.
Και ερωτώ: «με τι προσόντα;». Όταν δεν μπορούν να κάνουν καλά, το ίδιο τους το σπίτι; Διότι, ο καλός ο νοικοκύρης, πρώτα νοικοκυρεύει τον εαυτό του και μετά τους υπολοίπους. Ενώ οι δικοί μας ούτε τον εαυτό τους νοικοκυρεύουν, ούτε εμάς. Μόνο, μεταφορικά, μας… νοικοκυρεύουν, με την ανεπάρκειά τους.
