Η προσδοκία της διοργάνωσης αξιοπρεπών Μεσογειακών Αγώνων στον Θεσσαλικό χώρο, αγώνων που δυνητικά θα μπορούσαν να «ξεπλύνουν» το άγος της Ολυμπιάδας του 2004, αποτελεί πλέον μια οδυνηρή ανάμνηση.
Η Θεσσαλία, η Ελλάδα μάλλον, γεύτηκε την πίκρα ενός απόλυτου φιάσκου, με πολλαπλές αρνητικές επιπτώσεις που δεν μπορούν να μείνουν ασχολίαστες. Το ράπισμα της απαξιωτικής αφαίρεσης των Μεσογειακών Αγώνων, που η χώρα δέχτηκε από τη ΔΕΜΑ (Διεθνή Επιτροπή Μεσογειακών Αγώνων), χρήζει πληρέστερης συγκεκριμενοποίησης, προκειμένου να αντιληφθεί ο ενδιαφερόμενος πολίτης τα «απόνερα» της υπόθεσης, που για καιρό θα συνεχίζουν να μας ταλαιπωρούν.
Έτσι, το πρώτο και μεγάλο θύμα, της ατυχούς κατάληξης που είχε η ελληνική Μεσογειάδα, αναμφισβήτητα, είναι το διεθνές κύρος της χώρας και η αξιοπιστία της ελληνικής κυβέρνησης.
Η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό πράγματι, καταρρακώθηκε, σε μία κρίσιμη, μάλιστα, γεωπολιτική συγκυρία, που βρίσκεται εν εξελίξει στον μεσογειακό νότο. Ενώ, δηλαδή, η Ελλάδα, σήμερα, θα έπρεπε να δίνει την εντύπωση ενός σταθερού σημείου, εν μέσω μεσογειακής θύελλας, εμφανίζεται ως ένας αδύναμος κρίκος που είναι έτοιμος να σπάσει, μπροστά στην πρώτη πίεση που θα δοκιμάσει τις αντοχές του.
Ταυτοχρόνως, το πλήγμα που υφίσταται η αναπτυξιακή δυναμική της Θεσσαλίας είναι ορατό και αυταπόδεικτο. Βασικά έργα υποδομής, αθλητικές εγκαταστάσεις, μεσογειακά χωριά, τουριστική και πολιτιστική προβολή, ενίσχυση του κατασκευαστικού κλάδου και αυξημένος τζίρος στην τοπική αγορά ήταν η προστιθέμενη αξία, η «προίκα» με άλλα λόγια, που ήλπιζαν να απολαύσουν οι Θεσσαλοί από τους Μεσογειακούς Αγώνες και, τελικά, έμειναν με... τις υποσχέσεις στο χέρι, αποσβολωμένοι και εμβρόντητοι παρατηρητές μεγαλόστομων διακηρύξεων των οποίων η θύμηση προκαλεί τώρα τη θυμηδία, αν όχι την αγανάκτηση.
Πάνω από όλα, όμως, ενοχλεί και πικραίνει η αίσθηση μιας γενικευμένης απαισιοδοξίας που αρχίζει να φωλιάζει και να εμπεδώνεται στον θεσσαλικό πληθυσμό. Το έργο της εκτροπής του Αχελώου έχει τελματωθεί, η Ε –65 καρκινοβατεί, η αγροτιά στενάζει, η αγορά αργοπεθαίνει, και η απώλεια της Μεσογειάδας ήρθε να επιτείνει τη δυσθυμία των Θεσσαλών, βάφοντας μαύρη μία ήδη γκρίζα πραγματικότητα.
Αυτά, εν ολίγοις, είναι τα προαναφερθέντα «απόνερα», που κάποιος πρέπει να συγκρατήσει από την πρόσφατη «μεσογειακή περιπέτεια». Μία «περιπέτεια» που γρήγορα μεταλλάχθηκε σε τραυματική εμπειρία για το θεσσαλικό φιλότιμο, ερήμην των ίδιων των Θεσσαλών.
Καλά θα κάνει, λοιπόν, το αθηνοκεντρικό κατεστημένο να επουλώσει τάχιστα το θεσσαλικό τραύμα με ένα ειδικό αναπτυξιακό πρόγραμμα για τον θεσσαλικό χώρο, όπως άλλωστε πρότεινε και ο πολύς κ. Πάγκαλος, για να κατευνάσει τα οργισμένα θεσσαλικά πνεύματα.
Βεβαίως, η αξιοπιστία και η φερεγγυότητα των λόγων του κ. Παγκάλου μπορούν να αμφισβητηθούν από τον κάθε εχέφρονα πολίτη. Εμείς, όμως, οι Θεσσαλοί και ιδιαιτέρως, οι Λαρισαίοι, γιατί πρέπει να ανησυχούμε; Ας κοιμόμαστε ήσυχοι. Τα λόγια του Πάγκαλου θα γίνουν σίγουρα έργα. Έχουμε τον κ. Σαχινίδη στην κυβέρνηση εξάλλου.
Φανταστείτε και να μην τον είχαμε. Αλήθεια, τους πιστεύει κανείς;
Ο Αστ. Ροντούλης είναι βουλευτής Λάρισας του ΛΑΟΣ
