Ήταν στα μέσα της δεκαετίας του ΄90 όταν τον γνώρισα -εκ του σύνεγγυς- σε μία πολιτιστική εκδήλωση στο Γαλλικό Ινστιτούτο και τον χαιρέτησα ανταλλάσσοντας τις λίγες πρώτες λέξεις, εκτίμησης, φιλοφροσύνης και αλληλοσεβασμού. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η προσωπικότητά του. Άνθρωπος συναρπαστικός, οξύνους, χαρακτήρας ήπιος, φιλάνθρωπος, με αρετές σπάνιες!.. οι οποίες κοσμούν και λαμπρύνουν το κοινωνικό σύνολον τη σημερινή εποχή, με δίχως ηθικές και πνευματικές αξίες, χωρίς φιλοπατρία, με τις ημιδιαλυμένες και διαλυμένες οικογενειακές εστίες –ως επί το πλείστον- με φθίνουσα την Ελληνική Παιδεία και με πολλά άλλα αρνητικά πλην δυστυχώς. Ο ήρωας μας Εσδράς Δ. Μωυσής, ήταν ένα μυρωμένο και λευκό τριαντάφυλλο που ανέδινε με το άρωμά του, αγάπη, καλοσύνη και προσμονή για ένα καλύτερο αύριο, σε όλους τους συνανθρώπους, για έναν κόσμο της αληθινής φιλίας και της προόδου σε όλους του τομείς, ασχέτως φυλής και χρώματος. Σε κάποιο από τα βιβλία του, μιας δεκάδας και πλέον που κυκλοφόρησε, αναφέρει: Η κοινότητά μας, ακολουθεί την αυστηρή πατριαρχική παράδοση, τιμής και σεβασμού συναλλήλων! Υπήρξε μελετητής της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, της παγκόσμιας λογοτεχνίας και ιστορίας αρθρογραφώντας στην «Ελευθερία» και αλλού επισημαίνοντας τα επίκαιρα γεγονότα, τοπικά, εθνικά και διεθνή. Παράλληλα ήταν μέλος του Συνδέσμου Γραμμάτων και Τεχνών Θεσσαλίας, της ΕΛΟΣΥΛ, φιλόμουσος και αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Συλλόγου Φίλων της Μουσικής και άλλων φορέων πολιτιστικών, διοικητικών συμβουλίων, πρόεδρος της Ένωσης Λογιστών του Νομού Λάρισας και άλλα αξιώματα τιμητικά και ουσιαστικά. Ως αγνός και έντιμος πατριώτης, έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση στην περιοχή του Κισσάβου κατά τη Γερμανική κατοχή όπως το επέτασσαν οι περιστάσεις, για τη Λευτεριά της σκλαβωμένης πατρίδας μας. Επίτιμος πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας, με αξιόλογη και πλούσια προσφορά στην περίοδο της δεκαπενταετούς θητείας του, καθώς και στην κοινωνία και την πόλη μας τη Λάρισα κατ’ επέκταση. Η τελευταία συνάντησή μας και συνομιλία έγινε το βράδυ της 25ης Νοεμβρίου στο «Χατζηγιάννειο» με την ευκαιρία της παρουσίασης του ετήσιου περιοδικού-βιβλίου Πνευματική Λάρισα, η οποία θα είναι για μένα μια ευτυχής ανάμνηση, με τον επιφανή και σπουδαίο εκείνον άνθρωπο. Τα δύο τελευταία χρόνια όλως τυχαία στο «Χατζηγιάννειο», καθόμασταν στα διπλανά καθίσματα του κάθετου και ευρύχωρου διαδρόμου της αίθουσας. Ίσως, γιατί θα τον αποχωριζόμασταν. Όταν ανέφερα για την προτομή του συνταγματάρχη Φριζή στη Χαλκίδα, του πρώτου ανώτερου πεσόντα αξιωματικού στο Αλβανικό Έπος, μου απάντησε πως ήταν παρών στη σεμνή τελετή των αποκαλυπτηρίων, τιμώντας καταλλήλως και με τον δικό του τρόπο, το νεκρό υπέρ πατρίδος ήρωα. Κάποιο καλοκαίρι σε μια βραδινή συνεστίαση στη Γιάννουλη, την οποία διοργάνωσε ο Δημήτρης Τσικούρας - Stamos Tours άκουσα το όνομά μου μόλις φτάσαμε και μας είδε με τη γυναίκα μου... πλησίασα στο τραπέζι που καθόταν με τους φίλους του και τις συζύγους τους χαμογελώντας και δίχως να τους χαιρετίσω τον προσφώνησα αυθόρμητα και πηγαία διά χειραψίας... κύριε Εσδρά, συγγνώμη που σ’ αγάπησα πολύ. Ένιωσαν όλοι τους μεγάλη ικανοποίηση και χαρά με τον πρωτότυπο και απρόσμενο χαιρετισμό και πιο πολύ, η αξιαγάπητη σύζυγός του η Ρίτα. Ήταν ένα εύηχο άκουσμα, μια μελωδική νότα ψυχικής αγαλλίασης και γαλήνης μέσα στις τόσες στενάχωρες καταστάσεις και τις πικρίες που κυλούν στη ζωή μας. Σε άλλη συζήτηση απόψεων παλιότερα, έθεσα το ερώτημα το οποίο μου είναι περίεργο και παράξενο. Όλοι οι προπάτορες και οι προφήτες αρχής γενομένης από τον Αβραάμ, ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ, ο Ιωακείμ και η Άννα, ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, η Μαρία η Θεοτόκος, οι Απόστολοι και οι Ευαγγελιστές και υπεράνω όλων αυτών κεφαλή ο Χριστός, ήταν όλοι τους Εβραϊκής καταγωγής, τους οποίους υμνεί, ευλογεί και δοξάζει η ορθόδοξη εκκλησία διαρκώς, κατά την τέλεση της θείας λειτουργίας. Επομένως, ποια είναι η διαφορά μεταξύ υμών και ημών; (στη λεκτική την αρχαΐζουσα). Η απάντηση στο ερώτημά μου ήταν, πως είναι τυπικό περισσότερο το ζήτημα αυτό και όχι ουσιαστικό. Επίσης πληροφορήθηκα, πως με την επανίδρυση του κράτους του Ισραήλ και την αναγνώριση από τον ΟΗΕ το 1948, ο πρώτος πρωθυπουργός Μπεν Γκουριόν, η Γκόλντα Μέγιερ και άλλοι πολιτικοί ηγέτες άνδρες και γυναίκες, ζούσαν στην Παλαιστίνη από την εποχή του ξεριζωμού από τον Ρωμαίο εισβολέα τον τύραννο Τίτο και όχι στη διασπορά. Πάντοτε όντας συνομιλούντες κατ’ ιδίαν μου επεξήγησε, πως η περίπτωση της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας είναι προϊόν αλόγιστης σπατάλης, δηλαδή, λάθος τακτικής. Όλες οι ελληνικές οικογένειες και το κράτος δαπανούσαν περισσότερο απ’ ό,τι παρήγαγαν, σε ιδιαίτερα δυσανάλογα ποσά. Σε κάποια δική μου επισήμανση, εκτός των κρατικών οικονομικών καταχραστών, των ασυνείδητων φοροφυγάδων και άπαντα τα εθνικά παράσιτα, έχουμε τη μάστιγα του συνδικαλισμού (24.000 και βάλε) στη χώρα μας, που ευθύνεται πάνω από 30% για τη χρεοκοπία της πατρίδας μας, με τα εκβιαστικά και παράλογα αιτήματα μέχρι του σημείου επιδόματος πλυσίματος των χεριών. Ντροπή! Βρήκε σωστή την παρατήρησή μου… χώρια που δεν συμμετέχουν στην όποια παραγωγή εργασίας κοπανίζοντας αέρα. Αυτό το φαινόμενο είναι μια θλιβερή ιστορία, η μοναδική, σε όλες τις χώρες του κόσμου. Συνδικαλιστές κηφήνες με χρυσούς μισθούς αλά ελληνικά. Στις υπερζημιογόνες εταιρίες των ΔΕΚΟ, ΟΣΕ, Μετρό και άλλων οργανισμών δημοσίου χαρακτήρα και μη, καθώς και η συνεχιζόμενη κραιπάλη της ανεξέλεγκτης κρατικής σπάταλης με χρήματα του ΔΝΤ και της ΕΕ συνετέλεσαν και συντελούν αναλόγως, στον καταποντισμό της ελληνικής οικονομίας (παραδρομή λόγω φοράς των γεγονότων). Τρίξτε τους τα δόντια κύριε Πρωθυπουργέ, ίσως προλάβετε την ολική καταστροφή, της αιώνιας και της αξιοζήλευτης Ελλάδας μας. Κλείνοντας το πόνημά μου, πιστεύω πως η αγνή ψυχή του αναχωρήσαντα αγαπητού μας Εσδρά, αναπαύεται ειρηνικά εν κόλποις Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ εις τους ουρανούς. Ως επίλογος: πρέπει να ομολογήσω –συμβολικά- ότι εκτιμώ και χαιρετίζω όλους τους συμπολίτες μας της Ισραηλιτικής Κοινότητας της Λάρισας. Τον Μόρις, τον Μίνωα, τον Ηλία Κοέν, τη Ρασέλ, την Ιζέλα, τους αείμνηστους Νισίμ Τζίβρε και Σασών Ισαάκ (οπωροπώλη) τον Μ. Μωυσή με τη σύζυγό του, οι οποίοι κατά διαστήματα εκκλησιάζονταν στον Αγιο Νικόλαο, τον Σόλωνα Κοέν και πάντες τους ανώνυμους και επώνυμους. Όσο για τα δυσάρεστα γεγονότα στην περιοχή της Παλαιστίνης, άλλοι ευθύνονται, εκείνοι που τα σχεδιάζουν και τα δρομολογούν. Οι έμποροι των πολέμων ανά τον κόσμο, με έδρα πέραν του Ατλαντικού.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία,
Θανάσης Δ. Καλογιάννης - λογοτέχνης
