Η χώρα οδεύει προς τον γκρεμό, η κυβέρνηση συνεχίζει να λαμβάνει (ως εντολοδόχος της τρόικας των δανειστών μας) μέτρα που οδηγούν σε περαιτέρω εξαθλίωση την ελληνική κοινωνία, οι διαβόητοι διεθνείς οίκοι αξιολογήσεως, όπως η Moody’s, προβλέπουν πως μέσα στο 2011 θα ζήσουμε στα γκισέ των ελληνικών τραπεζών «σκηνές Αργεντινής» του 2001, κι, όμως, εμείς ασχολούμαστε με «ντιντήδες» και με «κοπρίτες».
Κι αν οι «ντιντήδες» (για να μην χρησιμοποιήσω τη λέξη την οποία θα προτιμούσε ο συγκεκριμένος αρθρογράφος) είναι κάποιοι εντός κάποιων πολιτικών και κομματικών μηχανισμών (οι οποίοι, προφανώς, διαγκωνίζονται με κάποιους άλλους, οι οποίοι είναι οι μάγκες και οι σέρτικοι άντρες) οι «κοπρίτες» είναι οι χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι, που συγκροτούν (καλώς ή κακώς) τον, εν παραλύσει ευρισκόμενο, κρατικό μηχανισμό, τον οποίο οι φωστήρες της σημερινής κυβερνήσεως θέλουν (ορθώς, κατά τα λοιπά) να αναμορφώσουν.
Ο λόγος, λοιπόν, για τους «ντιντήδες», όπως του περιέγραψε (με σαφές ιδεολογικό περιεχόμενο) ο γνωστός δικηγόρος και στέλεχος της ΝΔ Φαήλος Κρανιδιώτης και για τους «κοπρίτες», όπως τους περιέγραψε ο, πάλαι ποτέ θητεύσας στην Αριστερά και νυν σφοδρός πολέμιός της, ο άνθρωπος που είναι εντεταλμένος, για λογαριασμό της κυβερνήσεως, να κάνει τη «βρόμικη δουλειά», ο οποίος τυχαίνει να είναι και αντιπρόεδρός της, Θ. Πάγκαλος.
Έγραψε ο Φαήλος Κρανιδιώτης σε ιστοσελίδα φιλικά προσκείμενη στη ΝΔ:
«Οι καιροί που ήδη ήρθαν, η πατρίδα, απαιτούν ιδεολογικούς μαχητές και όχι ντιντήδες. Απαιτούν σημαιοφόρους και όχι κομψευόμενους διαδρομιστές (...). Ανόητοι διαχειριστές νόμισαν πως θα κάνουν πολιτική μόνο με την «επικοινωνία», πουλώντας τη γυαλιστερή συσκευασία της κενής ματαιοδοξίας τους. Μεσαιοχωρίτικος αγράμματος «αυτισμός»».
Το εν λόγω κείμενο προκάλεσε αναταραχή στους κόλπους της συντηρητικής παρατάξεως, η ηγεσία της οποίας μάλλον δεν το αποδοκίμασε, καθώς μάλιστα ο συγγραφέας του έχει δηλώσει πως «μην ξεχνάτε ότι (ο Α. Σαμαράς) είναι ο αρχηγός μου εδώ και πολλά χρόνια. Είμαστε σύντροφοι εν όπλοις».
Ο Φ. Κρανιδιώτης, επικεφαλής της εθνικοπατριωτικής οργανώσεως «Δίκτυο 21», είναι σταθερός συνομιλητής και προσωπικός φίλος του Α. Σαμαρά, με το εν λόγω κείμενό του προκρίνει, ως βασικό στοιχείο για τη νέα ΝΔ, την «ιδεολογική καθαρότητα», προτιμώντας τους «ιδεολογικούς μαχητές» και τους «σημαιοφόρους», από τους «ντιντήδες» και τους «κομψευόμενους διαδρομιστές», τους οποίους, όμως, δεν προσδιόρισε.
Και με τον τρόπο του ανέδειξε τον πόλεμο εξουσίας στο εσωτερικό της ΝΔ, επιβεβαιώνοντας ότι βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη μια διελκυστίνδα μεταξύ «σκληροπυρηνικών» και «μετριοπαθών» συνεργατών του αρχηγού της ΝΔ ενόψει των κομματικών αλλαγών που ετοιμάζει ο Αντώνης Σαμαράς.
Αξίζει να τονίσουμε πως το «Δίκτυο 21», όπως λένε πολλοί αναλυτές, επιδιώκει να δώσει το διαφορετικό ιδεολογικό πλαίσιο, το οποίο πρέπει να έχουν οι αλλαγές στη συντηρητική παράταξη, πλαίσιο στο οποίο δεν έχουν θέση ιδεολογήματα περί μεσαίου χώρου, τα οποία είχαν προταχθεί την περίοδο Καραμανλή.
Ο Φ. Κρανιδιώτης, ο οποίος είχε υπερασπιστεί ως δικηγόρος τον ηγέτη των Κούρδων Αμπντουλάχ Οτσαλάν, είχε χαρακτηριστεί από τον Μίκη Θεοδωράκη ως αναιδής υπερπατριώτης, στο δε «Δίκτυο 21» ανήκει και ο έτερος συνεργάτης του αρχηγού της ΝΔ Χρύσανθος Λαζαρίδης, πάλαι ποτέ στέλεχος της Ανανεωτικής Αριστεράς.
Πληροφορίες στον Τύπο αναφέρουν πως τα μέλη του «Δικτύου 21» εισηγούνται στον αρχηγό της ΝΔ την υιοθέτηση μιας «σκληρής γραμμής» τόσο στα εσωτερικά, όσο κυρίως στα εθνικά θέματα και αυτό θα φανεί στο αμέσως προσεχές διάστημα.
Ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως Θ. Πάγκαλος έχει «μια κάποια σχέση» με το Φ. Κρανιδιώτη.
Κι αυτός είχε εμπλακεί στην υπόθεση Οτσαλάν, όπως και στην υπόθεση των Ιμίων, αλλά δυστυχώς (γι’ αυτόν και για τη χώρα) με θλιβερό τρόπο (σ. σ. αλήθεια θυμάται κανείς το «Μεγάλο Τραγουδιστή» της υποθέσεως Οτσαλάν;) ενώ είχε αποκαλέσει, το 2009, «ντιντή των Βορείων Προαστίων» τον αρχηγό του ΣΥΝ Αλέξη Τσίπρα!!!
Τώρα, «ξαναχτύπησε» και μας είπε:
«Έπεσε έξω το Δημόσιο (...). Όταν στο Δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη, επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί».
Ο κ. Πάγκαλος είπε τις τελευταίες ημέρες κι άλλα πολλά (επιτέθηκε δε με σφοδρότητα και στον «Ελεύθερο Τύπο») αλλά, εν πάση περιπτώσει, αν δεχθούμε τα όσα λέει για τους δημοσίους υπαλλήλους ως ορθά, τότε αναδεικνύεται, εκτός των άλλων, κι ένα βασικό ερώτημα: Ο «κοπρίτης» που διορίζεται με αυτόν τον τρόπο, όντως παραμένει κοπρίτης, αλλά και ο πολιτικός που εκλέγεται με τις ψήφους του «κοπρίτη» τι είδους πολιτικός είναι;
Επίσης, αν αποδεχθούμε τη συλλογιστική του Φαήλου Κρανιδιώτη για τους «ντιντήδες» και τους μεσαίους χώρους, τότε θα πρέπει να παραδεχθούμε πως εκλέξαμε πολιτικούς «μεσαιοχωρίτες» και «ντιντήδες», οι οποίοι, όμως, μας κυβέρνησαν κάμποσα χρόνια.
Ωστόσο, οι συγκεκριμένες αναφορές έχουν βαθύ ιδεολογικό περιεχόμενο και, σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές και φασιστικό (ρατσιστικό): Από τη μια έχουμε τους «ντιντήδες» κι από την άλλη τους άντρακλες, από τη μια έχουμε τους «κοπρίτες» κι από την άλλη τους καθαρούς. Μόνο που αυτοί οι «κοπρίτες» υφίστανται τις βάρβαρες συνέπειες του μνημονίου, το οποίο συνυπέγραψε ο Θ. Πάγκαλος (με τον ΛΑΟΣ, ο οποίος είναι, σύμφωνα με τον ίδιο, αξιόπιστος συνομιλητής) ο οποίος ανήκει στους... καθαρούς, οι οποίοι λένε πως θα βγάλουν τη χώρα από την κόπρο του Αυγείου, στον οποίο, όμως, λησμόνησαν πως μας έριξαν οι ίδιοι, εκμεταλλευόμενοι τους «κοπρίτες»...
Ο αρθρογράφος στα «Νέα» Γιάννης Πρετεντέρης γράφει, με αφορμή τους «ντιντήδες»:
«Πολύ λυπάμαι, αλλά είναι ακριβώς αυτά που έλεγε ο Μουσολίνι, τη δεκαετία του ‘20. Όταν οι άντρακλες, που έσωζαν την Ιταλία, φορούσαν µαύρα πουκάµισα, περιέφεραν φωνακλάδικα τον ανδρισµό τους στους δρόµους και πλάκωναν αντρίκεια στο ξύλο όποιο αδύναµο ανθρωπάκι δεν συµφωνούσε µε τις απόψεις τους ή τύχαινε απλώς να βρεθεί μπροστά τους. Πριν, κάτι άλλοι άντρακλες, µε φαιά πουκάµισα αυτή τη φορά, αρχίσουν να παρελαύνουν τον ανδρισµό τους στη Νυρεµβέργη, κατεδαφίζοντας τη «θηλυπρεπή» και «μαλθακή» Δηµοκρατία της Βαϊµάρης – την οποία προφανώς υπηρετούσαν κάποιοι «ντιντήδες» της εποχής».
Οι ίδιοι, όμως, ήταν εκείνοι που μιλούσαν για καθαρότητες και έστελναν «εκάς τους βεβήλους», προσθέτω.
Ο Φ. Κρανιδιώτης αναζητεί ιδεολογική καθαρότητα στη ΝΔ και ο Θ. Πάγκαλος προσπαθεί να επιβάλλει ταξική (;) καθαρότητα στην κοινωνία.
Και οι δύο παίζουν ένα ιδιότυπο παιγνίδι καθαρότητας, που, σε τελική ανάλυση, συνιστά προετοιμασία για κάτι άλλο το οποίο επέρχεται στον τόπο και είναι βέβαιο πως δεν θα είναι για το καλό της κοινωνίας, η οποία, ολοένα και περισσότερο, βουλιάζει στην κρίση.
