Διακόσιες δέκα ημέρες συμπληρώνει σήμερα το Βέλγιο χωρίς κυβέρνηση! Επτά ολόκληρους μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές της 13ης Ιουνίου 2010, τα πολιτικά κόμματα της χώρας, όπου έχουν την έδρα τους η Ε.Ε. και το Ν.Α.Τ.Ο., συνεχίζουν να αρνούνται να κάνουν εκείνους τους συμβιβασμούς που θα επέτρεπαν το σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού, όπως γίνεται πολλές δεκάδες χρόνια τώρα σε αυτό το κράτος.
Το χειρότερο, όμως, δεν είναι το ότι δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους τα πολιτικά κόμματα του Βελγίου. Το χειρότερο και βαθύτατα αντιδημοκρατικό είναι ότι σε αυτό το χρονικό δεν οδηγήθηκε εκ νέου η χώρα στις κάλπες, με αποτέλεσμα να κυβερνάται από την... προηγούμενη κυβέρνηση που έχει παραμείνει στην εξουσία ως υπηρεσιακή! Έτσι που το πάνε στο Βέλγιο, λίγο ακόμη και η προηγούμενη κυβέρνηση θα βγάλει και... δεύτερη τετραετία, ως υπηρεσιακή, παρά τις εκλογές που μεσολάβησαν και ανέτρεψαν εκ βάθρων τους συσχετισμούς μεταξύ των πολιτικών κομμάτων και δυνάμεων!
Πρόκειται για διασυρμό της έννοιας της δημοκρατίας. Οι υπηρεσιακές κυβερνήσεις έχουν πολύ περιορισμένη δημοκρατική νομιμοποίηση: μόνο για να επιτελέσουν κάποια τρέχοντα κυβερνητικά καθήκοντα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Αλίμονο αν με πρόσχημα την ακυβερνησία, δοθεί εμπράκτως στα κόμματα που κυβερνούν, να... συνεχίσουν να κυβερνούν ακόμη και αν ηττηθούν στις βουλευτικές εκλογές, τορπιλίζοντας απλώς τις διαπραγματεύσεις σχηματισμού κυβέρνησης μετά το αρνητικό γι’ αυτά εκλογικό αποτέλεσμα!
Στην περίπτωση του Βελγίου, μάλιστα, έχουμε πλήρη διασυρμό και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γιατί επί έξι ολόκληρους μήνες, από την 1η Ιουλίου ως την 31η Δεκεμβρίου, αυτή η υπηρεσιακή «μη κυβέρνηση» από πλευράς νομιμότητας του Βελγίου ασκούσε την... προεδρία της Ε.Ε.! Τι να πει κανείς γι’ αυτόν τον εκφυλισμό της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και την υποτιθέμενη προσήλωσή της στην ουσιαστική δημοκρατική νομιμότητα...
ΟΙ ΦΛΑΜΑΝΔΟΙ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΤΗ ΣΥΜΒΙΩΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΒΑΛΟΝΟΥΣ
Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα από όσο προδίδουν με την πρώτη ματιά οι 210 μέρες ακυβερνησίας του Βελγίου. Η παρατεταμένη πολιτική κρίση δεν οφείλεται απλώς σε πολιτικές διαφωνίες των βελγικών κομμάτων, αλλά σε όλο και πιο αγεφύρωτες αντιθέσεις ανάμεσα στις δύο εθνικές ομάδες που συναπαρτίζουν το Βέλγιο - τους ολλανδόφωνους Φλαμανδούς και τους γαλλόφωνους Βαλόνους.
Ελάχιστοι Ευρωπαίοι έχουν συνειδητοποιήσει βαθιά ότι από το 1993 και επισήμως το Βέλγιο δεν είναι ενιαία χώρα. Είναι ομοσπονδία που αποτελείται από την πλούσια Φλάνδρα, που έχει έκταση 14.000 τ.μ. (σχεδόν το ένα δέκατο της Ελλάδας) και πληθυσμό 6,2 εκατομμύρια κατοίκους, τη φτωχή Βαλονία, που έχει έκταση 17.000 τ.μ. και πληθυσμό μόνο 3,5 εκατομμύρια και την περιοχή των Βρυξελλών, με 1,5 εκατομμύριο κατοίκους.
Από την εποχή της ανεξαρτησίας του Βελγίου, το 1830, η γαλλόφωνη ελίτ των Βαλόνων κυριαρχεί στη χώρα. Μέχρι περίπου και τη δεκαετία του 1960 η Βαλονία είναι πλουσιότερη, βασιζόμενη στα ανθρακωρυχεία, στα ορυχεία και στη βιομηχανία της. Από τότε αρχίζει όμως η οικονομική παρακμή της, παράλληλα με την ακμή της Φλάνδρας, που ξεπερνά το Α.Ε.Π. της Βαλονίας. Οι ρόλοι της φτωχής και της πλούσιας περιοχής αντιστρέφονται - η Φλάνδρα είναι πλέον πλουσιότερη.
Πολύ γρήγορα οι Φλαμανδοί απαιτούν διαρκώς και μεγαλύτερο διαχωρισμό εξουσιών με τη διαρκή μετάθεση εξουσιών από την κεντρική κυβέρνηση στις δύο περιοχές της χώρας. Σήμερα έχουμε φτάσει πια στο σημείο όπου οι Φλαμανδοί δεν ανέχονται πλέον τη συμβίωση με τους Βαλόνους και επιδιώκουν ανοιχτά τη διάσπαση του Βελγίου σε δύο ανεξάρτητα κράτη, τη Φλάνδρα και τη Βαλονία.
ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ Η ΒΑΛΟΝΙΑ, ΔΕΞΙΑ Η ΦΛΑΝΔΡΑ
Οι εκλογές της 13ης Ιουνίου 2010 ανέδειξαν με ιδιαίτερη ένταση το διαφορετικό χαρακτήρα από πολιτική, αλλά και πολιτιστική πλευρά των δύο περιοχών του Βελγίου.
Στη Φλάνδρα αναδείχθηκε πρώτο κόμμα, ξεπερνώντας το 30%, το εθνικιστικό - αποσχιστικό κόμμα Νέα Φλαμανδική Συμμαχία, το οποίο ανήκει στη σκληρή Δεξιά. Συνολικά, άνω του 80% των 88 εδρών που έχουν οι Φλαμανδοί στο Βελγικό Κοινοβούλιο των 150 συνολικά εδρών, ανήκουν σε δεξιά ή ακροδεξιά κόμματα.
Στη Βαλονία αναδείχθηκε πρώτο κόμμα το Σοσιαλιστικό. Χαρακτηριστικό της βαθύτατης προσήλωσης των Βαλόνων στο κράτος πρόνοιας είναι και το γεγονός ότι οι σοσιαλιστές, είτε μόνοι τους είτε με συμμάχους, κυβερνούν τη Βαλονία τα... 37 από τα τελευταία 40 χρόνια!
Εξαιτίας του διπλάσιου σχεδόν πληθυσμού των Φλαμανδών σε σχέση με τους Βαλόνους και το υψηλότερο βιοτικό τους επίπεδο, υπάρχει ισχυρότατη μεταφορά πόρων από τη Φλάνδρα στη Βαλονία.
Η Εθνική Τράπεζα του Βελγίου υπολόγισε προσφάτως το ύψος των πόρων αυτών σε 5,7 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως. Αν συγκρίνει κανείς το ποσόν αυτό με τα 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ που πρέπει από το 2012 και έπειτα να περικόψει από τις δημόσιες δαπάνες ετησίως το βελγικό κράτος για να κατορθώσει να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό του το 2015, οδηγείται σε ένα εκρηκτικό συμπέρασμα: αρκεί να κοπούν τα χρήματα που φεύγουν από τη Φλάνδρα και πάνε στη Βαλονία και αμέσως ο προϋπολογισμός του Βελγίου θα γίνει πλεονασματικός, χωρίς να ληφθεί απολύτως κανένα άλλο μέτρο περικοπών!
Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς τι απήχηση έχει στους Φλαμανδούς αυτό το επιχείρημα, το οποίο αντικειμενικά ενισχύει τις αποσχιστικές τάσεις.
«ΤΟ ΒΕΛΓΙΟ ΘΑ ΕΞΑΤΜΙΣΤΕΙ ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ!»
Ο Μπαρτ Ντε Βέφερ είναι ο 39χρονος ηγέτης της Νέας Φλαμανδικής Συμμαχίας, που κυριάρχησε στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου και η οποία ενισχύεται διαρκώς, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, εξαιτίας της σκληρής στάσης του αρχηγού της στις διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό κυβέρνησης, που εμφανίζεται ανυποχώρητος και τορπιλίζει κάθε συμβιβασμό που προτείνεται.
«Εγώ δεν είμαι επαναστάτης, δεν εργάζομαι για το άμεσο μέλλον του Βελγίου. Δεν χρειάζεται, άλλωστε, να το κάνω αυτό, το Βέλγιο θα εξατμιστεί κάποτε από μόνο του!», δήλωσε ο Ντε Βέφερ σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ» και υπογραμμίζει χωρίς περιστροφές: «Το κράτος του Βελγίου μακροπρόθεσμα δεν έχει κανέναν μέλλον»! Εξηγεί το γιατί κατά την άποψή του: «Είναι πολύ μικρό για μεγαλύτερες πολιτικές φιλοδοξίες και είναι πολύ ετερογενές για τους μικρούς τομείς, όπως η φορολογία και τα κοινωνικά θέματα».
Δεν παραλείπει, φυσικά, να επιχειρήσει να φορτώσει στους Βαλόνους την πολιτική ευθύνη για την επερχόμενη διάλυση του ενιαίου κράτους: «Οι Βαλόνοι, πριν απ’ όλους οι σοσιαλιστές ως ισχυρότερο κόμμα, μπλοκάρουν όλες τις λογικές μεταρρυθμίσεις. Γι’ αυτό κι εγώ λέω ότι το Βέλγιο δεν λειτουργεί πλέον! Το Βέλγιο είναι ένα έθνος που έχει ήδη καταρρεύσει!», ισχυρίζεται.
Την άποψη αυτή δεν τη συμμερίζεται κανένας, εκτός από τους Φλαμανδούς. Ούτε καν οι Γερμανοί. «Προ παντός άλλου είναι ο Φλαμανδός εθνικιστής που δυσκολεύει την αποστολή του τωρινού μεσολαβητή, του Φλαμανδού σοσιαλιστή Γιόχαν Βάντε Λανότε», έγραφε π.χ. η γερμανική συντηρητική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», σε κύριο άρθρο της με τον εύγλωττο τίτλο «Κακόμοιρο Βέλγιο»!
«ΚΑΤΩ Η ΜΟΝΑΡΧΙΑ!» ΛΕΕΙ Ο ΔΕΞΙΟΣ ΜΠΑΡΤ ΝΤΕ ΒΕΦΕΡ
Πολλοί ξένοι αναλυτές προβάλλουν την άποψη ότι ο βασιλιάς του Βελγίου, Αλβέρτος, είναι ένα από τα ενοποιητικά στοιχεία του βελγικού έθνους. Λογικά, θα περίμενε κανείς από το δεξιό Φλαμανδό ηγέτη, Μπαρτ Ντε Βέφερ, να τάσσεται υπέρ του βελγικού θρόνου και του ρόλου του Βέλγου βασιλιά. Ο Ντε Βέφερ, όμως, διαψεύδει παταγωδώς όλες αυτές τις εκτιμήσεις στη συνέντευξή του στο περιοδικό «Σπίγκελ» με τρόπο μη επιδεχόμενο αμφισβήτησης.
«Η μοναρχία ανήκει στο παλιό καθεστώς, ανήκει στο χθες. Για μένα, ο βασιλιάς δεν είναι σημαντικός», δηλώνει απερίφραστα. Γίνεται ακόμη επιθετικότερος, όταν οι συντάκτες του περιοδικού τού υπενθυμίζουν ότι ο βασιλιάς είναι αυτός στο Βέλγιο που δίνει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον άλφα ή στο βήτα πολιτικό:
«Είναι πρόβλημα το ότι ο βασιλιάς παίζει ακόμη πολιτικό ρόλο. Όταν υπάρχει κρίση, ο βασιλιάς γίνεται σημαντικός, γιατί αυτός διαχειρίζεται την επιχείρηση σχηματισμού κυβέρνησης. Για μας, τους Φλαμανδούς, αυτό είναι ένα μειονέκτημα, γιατί ο βασιλιάς δεν σκέπτεται όπως εμείς. Για τους Βαλόνους αυτό είναι ένα πλεονέκτημα, γιατί οι Βαλόνοι είναι σύμμαχοι με αυτόν. Εμείς είμαστε υπέρ του δημοκρατικού πολιτεύματος!», διακηρύσσει ο Φλαμανδός ηγέτης, αντιδιαστέλλοντας το δημοκρατικό πολίτευμα με τη βασιλευομένη δημοκρατία.
ΤΟ ΕΥΡΩ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΕΙ ΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ!
Ο Μπαρτ Ντε Βέφερ αναλύει στη συνέντευξή του στο «Σπίγκελ» τις πολιτικές επιδιώξεις του κόμματος του οποίου ηγείται.
«Εμείς έχουμε στρατηγική και ποτέ δεν την κρατήσαμε μυστική: θέλουμε να πορευθούμε βήμα - βήμα προς την Ευρώπη και προς τη Φλάνδρα», δηλώνει, εννοώντας φυσικά την ανεξάρτητη Φλάνδρα.
Δεν διστάζει, μάλιστα, να αναλύσει πώς οι εξελίξεις στην Ευρώπη ευνοούν την υλοποίηση της στρατηγικής του, θίγοντας ένα εξαιρετικά ευαίσθητο θέμα που πολλοί συνειδητά το αποφεύγουν.
«Η εξέλιξη της Ευρώπης και πάνω απ’ όλα η εισαγωγή του ευρώ κάνουν πολύ απλούστερο έναν χωρισμό. Προηγουμένως σκεφτόμουν ότι αν καταργούσαμε το βελγικό φράγκο, αυτό θα οδηγούσε στην οικονομική καταστροφή. Σήμερα και τα δύο τμήματα του Βελγίου θα συνεχίσουν απλώς να πληρώνουν με ευρώ», υπογραμμίζει ο αποσχιστικός Φλαμανδός ηγέτης.
Όπως είναι ευνόητο, αυτό που λέει για το ευρώ ισχύει όχι μόνο για την περίπτωση διάσπασης του Βελγίου, αλλά και για οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα - αν αποσπαστεί π.χ. η Βόρεια Ιταλία από την υπόλοιπη ή αν φύγει η Καταλονία ή η Χώρα των Βάσκων από την Ισπανία κ.λπ.
ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΔΟΡΥΦΟΡΟΣ Η ΦΛΑΝΔΡΑ, ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΡΧΙΑ Η ΒΑΛΟΝΙΑ
Έτσι που χειρίζονται οι Βέλγοι την κατάσταση της χώρας τους, εύλογη είναι η απορία των ξένων τι θα γίνει αν αυτό το κράτος τελικά διαλυθεί.
Τίποτα δραματικό, είναι η απάντηση. Η Φλάνδρα θα παραμείνει πιθανότατα ανεξάρτητη και θα αποτελέσει ένα κράτος - δορυφόρο της Γερμανίας, κατά το πρότυπο της Αυστρίας, της Ολλανδίας κ.λπ. Θα συμπεριληφθεί, δηλαδή, στις «δυτικές επαρχίες» του Γερμανικού Ράιχ.
Η Βαλονία, αντιθέτως, δεν πρόκειται να παραμείνει ανεξάρτητη. Θα αποφασίσει να ενωθεί με τη Γαλλία και να προσαρτηθεί σε αυτήν. Μοναδική περίπτωση να παραμείνει ανεξάρτητο κρατίδιο θα ήταν αν κατόρθωνε να κρατήσει αυτή τις Βρυξέλλες, με τον πλούτο που συρρέει σ’ αυτές από τις εκατοντάδες χιλιάδες μέλη των οικογενειών των χρυσοπληρωμένων υπαλλήλων της Ε.Ε. και του Ν.Α.Τ.Ο. - αν παραμείνουν οι οργανισμοί αυτοί στις Βρυξέλλες και μετά τον συνεχόμενο διαμελισμό του Βελγίου, κάτι που από συμβολική πλευρά δεν θεωρείται καθόλου βέβαιο.
Πότε θα καταρρεύσει το ενιαίο βελγικό κράτος δεν το ξέρει κανείς. Το βέβαιο, όμως, είναι ότι το κράτος αυτό σαπίζει ήδη.
