* Του Στέλιου Παπαθεμελή, προέδρου Δημοκρατικής Αναγέννησης
Την ώρα που η Μέρκελ και τα παπαγαλάκια της απευθύνουν τελεσίγραφα στην παραπαίουσα πολιτική μας τάξη, το ευρώ, εν’ ονόματι του οποίου ακόμη ομνύουν οι ελλαδικές ελίτ, πνέει τα λοίσθια.
Ο Emmanouel Todd, ο πρώτος που προέβλεψε άλλοτε την κατάρρευση του «υπαρκτού», γράφει τώρα ότι η «καταστροφή του ενιαίου νομίσματος (που την θεωρεί δεδομένη) θα μας δώσει μιαν ανάσα δροσερής αύρας». Με το ευρώ οι ευρωπαϊκές χώρες τέθηκαν υπό γερμανική κηδεμονία – εμείς δε υπό γερμανική κατοχή.
Σήμερα όλοι πασχίζουν να κάνουν «ταμείο». Ο Todd λέει ότι η Γαλλία λόγω ευρώ έχασε τη μισή βιομηχανία της, ενώ η Γερμανία μ’ αυτό αύξησε το εμπορικό της πλεόνασμα κατά 265%!
Το πολιτικό μας προσωπικό δεν συνειδητοποιεί πού οδήγησε την Ελλάδα η εμμονή του, αντί πάσης και απάσης θυσίας να την κρατήσει έστω και χρεοκοπημένη στην Ευρωζώνη. Εδώ είναι ακόμη ταμπού κάθε συζήτηση περί του μυθοποιημένου ευρώ και απορρίπτεται κάθε προβληματισμός περί του πρακτέου. Η καγγελάριος μας απειλεί με αποπομπή, αλλά εμείς δεν την απειλούμε με έξοδο για να συλλογισθεί τον συστημικό κίνδυνο επί της κεφαλής της.
Μας είπε προχθές ο πολυβραβευμένος Χα Τζουν Τσανγκ του Κέμπριτζ: «Κατά ένα τρόπο η Ελλάδα θα μπορεί καλύτερα να παραμείνει στο ευρώ αν είναι διατεθειμένη να το εγκαταλείψει και να χρεοκοπήσει, καθώς θα της δώσει την ικανότητα να διαπραγματευθεί διευθετήσεις με καλύτερους όρους».
Και για να απαλλάξει κάποιους καλοπροαίρετους απ’ τις αυταπάτες τους προσθέτει: «Δυστυχώς η καινούργια σας κυβέρνηση έχει τοποθετηθεί ακριβώς για να αποτρέψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο»! Τουτέστιν μια αναδιαπραγμάτευση του χρέους με ελληνικούς όρους.
Πρέπει να ξεχωρίσουμε το πραγματικό απ’ το επονείδιστο χρέος. Το πραγματικό θα το αποπληρώσουμε, με συμψηφισμό των απαιτήσεών μας από τις γερμανικές επανορθώσεις που ανέρχονται τουλάχιστον σε 575 δισ. δολ. κατά τον Jaques Delpla.
Σ’ ό,τι αφορά το απεχθές, αυτό είναι προϊόν κερδοσκοπικών παιγνίων των τοκογλύφων και τη ζημία πρέπει πληρώσουν αυτοί που ανέλαβαν το ρίσκο.
Οι κερδοσκόποι κρατούν τα κέρδη και μετακυλίουν τη ζημιά στους φορολογούμενους για τους οποίους οι κυβερνήσεις επιφυλάσσουν ληστρικές φοροεπιδρομές και βίαιες πολιτικές λιτότητας. Οι διασώστες διασώζουν το τομάρι τους, όχι τους λαούς. Το παιχνίδι είναι πάντοτε μηδενικού αθροίσματος, υπέρ των τοκογλύφων! Η οικονομία καταντά καζίνο όπου κερδίζονται χρήματα από τα χρήματα. Αυτή είναι η δικτατορία του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προς το παρόν, δεν μπορούν να ελεγχθούν από τα μεγάλα συμφέροντα. Ιδού τα όπλα των αδυνάτων.
Είναι αθεράπευτα αδιέξοδη η διαχείριση της κρίσης από το όλον ΠΑΣΟΚ, με ή χωρίς τον Παπανδρέου, και από το όλον πολιτικό σύστημα.
Δεν υπάρχει παγκοσμίως κάποιος ειδήμων να υποστηρίζει τη συνταγή των Μνημονίων που υιοθέτησαν οι ημέτεροι. Ουδείς!
Είμαστε θύματα της διεθνούς κερδοσκοπίας και της ευρωζωνικής (=γερμανικής) απληστίας. Το μαρτυρεί ο J-P Fitoussi: «Δίχως το πρόγραμμα λιτότητας και με ένα επιτόκιο ίσο με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, το ελληνικό χρέος ήταν στο όριο της βιωσιμότητας» («Κ.Ε» 20/11/11). Αλλά οι διαχειριστές του το κατάντησαν γόρδιο δεσμό.
Ο James Galbraith είναι δηκτικός: «Η Ελλάδα καταστρέφεται εσκεμμένα και μεθοδευμένα. Αυτή είναι η εγκληματική πολιτική της ΕΕ και του ΔΝΤ. (…) Τα μέτρα που εφαρμόζονται δεν στοχεύουν σε μεταρρύθμιση της οικονομίας αλλά σε παραδειγματισμό των υπολοίπων χωρών».(«Κ.Ε.» 20/11/11).
Το πολιτικό περιβάλλον στην Ε.Ε. όπως και στην Ελλάδα κατάντησε τοξικό σαν τα ομόλογα.
Η αριστοτελική διαλεκτική απαιτεί «ο κατ’ αλήθειαν πολιτικός περί την ευδαιμονίαν μάλιστα πεπονήσθαι» (Ηθικά Νικομάχεια, Α, 13). Ο αληθινός, πολιτικός κοπιάζει για την ευτυχία των πολιτών. Μπλέξαμε με τα ηττημένα μυαλά, την ώρα που χρειαζόμαστε μεγαλεξανδρινή λύση.
Όμως περνούν απαρατήρητα τα παιχνίδια που άπτονται της εθνικής μας ασφάλειας.
Το γνωστό Ινστιτούτο Stratfor μας παρότρυνε να βρούμε έναν τρόπο προκειμένου φανούμε χρήσιμοι «σε μια ή περισσότερες μεγάλες δυνάμεις» ή «να συνθηκολογήσουμε με την Τουρκία». Από συνθηκολόγηση καλά πάμε, αφού η Τουρκία αλωνίζει στις θάλασσές μας και προσβάλλει έργω καθημερινά την κυριαρχία μας. Ως προς την αναζήτηση συμμάχου, αν το αμερικανικό Ίδρυμα δεν εξυπονοεί τις ΗΠΑ στις οποίες οι ηγεσίες μας είναι εκ γενετής δεδομένες, τότε έρχεται στην πρόταση που ο γράφων χρόνια υποστηρίζει, ότι αφού ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ κ.λ.π. είναι μονίμως με τους απέναντί μας, έχουμε δικαίωμα και καθήκον να αναζητήσουμε στρατηγικό εταίρο που θα εγγυηθεί τα σύνορά μας (Ρωσία, ή Ρωσία και Κίνα).
Διαφορετικά, όπως καταλήγει το Stratfor «τα επόμενα τρία χρόνια θα είναι καθοριστικά για την ελληνική ιστορία».
Αντιλαμβανόμαστε τι υπαινίσσεται, αλλά του υπενθυμίζουμε ότι τον Οκτώβριο του 1912 ο ναύαρχος Κουντουριώτης κατατρόπωσε τον τουρκικό στόλο μη αφήνοντας ούτε οθωμανική βάρκα στο Αιγαίο με το ένδοξο θωρηκτό «Αβέρωφ» παρότι δεν είχε οβίδες για τα μεγάλα κανόνια του.
Αλλά ο ναύαρχος ήταν λεοντόκαρδος!
