* Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Κόπτονται οι Αμερικανοί για τον ρόλο της χώρας μας ειδικά το τελευταίο χρονικό διάστημα που οι εξελίξεις στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, στην υπόθεση με το φυσικό αέριο στην Κύπρο αλλά και τη μεγάλη ένταση μεταξύ των συμμάχων τους Τουρκίας και Ισραήλ, έχουν φέρει τα πάνω- κάτω, μη εξαιρουμένης βέβαια και της τελευταίας έντασης από το επεισόδιο με την κατάρριψη του αμερικανικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους στο Ιράν. Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, κομίζοντας μήνυμα στήριξης προς την ελληνική κυβέρνηση αναφορικά με την οικονομική κρίση, θέλει να εξασφαλίσει διακαώς τη συνδρομή της Ελλάδας στις ενέργειες και τις κινήσεις των Αμερικανών στην ευρύτερη περιοχή, μετά τις αλλεπάλληλες εξελίξεις που τη συνταράζουν το τελευταίο χρονικό διάστημα. Έχει και μια συμβολική σημασία όμως η επίσκεψη Τζο Μπάιντεν: Να καταδείξει σε όλους ότι οι Αμερικανοί είναι πανταχού παρόντες παρά τη σοβαρή κρίση του ευρώ, ή μάλλον πως περισσότερο λόγω αυτής της κρίσης, η παρουσία τους είναι κάτι παραπάνω από επιβεβλημένη. Συμφέροντα όμως έχουν και οι Αμερικανοί εις ό,τι αφορά τους αγωγούς φυσικού αερίου και τη συμβολή της χώρας μας προς την κατεύθυνση αυτή. Συμφέροντα έχουν και στα Βαλκάνια όπου ο πάλαι ποτέ αλλά και νυν ανταγωνιστής τους, η Ρωσία, επεκτείνεται με όπλο την ενεργειακή ισχύ και την επιτυχημένη εξωτερική της πολιτική. Και είναι γνωστό πως η Ελλάδα δεν έχει δεχθεί και λίγες οχλήσεις από τη ρώσικη πλευρά και όχι μόνο στον ενεργειακό τομέα. Ο κ. Μπάιντεν λοιπόν, εκμεταλλευόμενος την κρίση του ευρώ αλλά και τα απρόβλεπτα σενάρια στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, κομίζει ένα μήνυμα αλληλεγγύης των ΗΠΑ προς την ελληνική κυβέρνηση εις ό,τι αφορά την κρίση. Στην πραγματικότητα όμως επιχειρείται η αναβάθμιση του ρόλου της χώρας μας λόγω της θέσης της στην Μεσόγειο, που την καθιστά βασικό παίχτη στις τρέχουσες εξελίξεις. Καμία κίνηση λοιπόν των Αμερικανών δεν γίνεται χωρίς πρόγραμμα και πολύ περισσότερο χωρίς στόχευση. Με δεδομένη την αποτυχία τους στο Αφγανιστάν, την από καιρό επιθυμία τους να βάλλουν κατά του Ιράν, τις απρόβλεπτες εξελίξεις στη Συρία, εν μέσω διασταυρούμενων πυρών Τουρκίας και Ισραήλ με αφορμή το Παλαιστινιακό, και την επέκταση της Αραβικής άνοιξης, οι Αμερικανοί δεν παύουν να ψάχνουν για συνέργειες και συμμαχίες εκτός του βασικού τους άξονα που ίσχυε μέχρι τώρα. Η ελληνική κυβέρνηση, βέβαια, θεωρεί πως έχει να κερδίσει από την όλη ιστορία, με δεδομένη την αναδιάταξη των συσχετισμών στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Τι θα δοθεί όμως ως αντάλλαγμα στους Αμερικανούς για την στήριξή τους μέσω ΔΝΤ; Τι προβλέπεται να προσφερθεί ακόμη, προκειμένου να έχουμε τις ευλογίες του Μπαράκ Ομπάμα στο δύσκολο δρόμο της δανειακής σύμβασης; Ένα είναι σίγουρο, πως η χώρα μας δεν προβλέπεται να παρεκκλίνει από την επίσημη γραμμή που τηρεί όλα αυτά τα χρόνια στα πλαίσια του ΝΑΤΟ. Το λοξό κοίταγμα προς τη Ρωσία, οι φήμες πως αναμένεται και πρόταση στα εξοπλιστικά, ακόμη και η συμμετοχή μας σε αγωγούς φυσικού αερίου, έχει αναστατώσει τους Αμερικανούς που σπεύσουν να δηλώσουν την παρουσία τους με καθαρό τρόπο. Η εποχή που επιλέγεται για την επίσκεψη αυτή, ο χρόνος αλλά και η ατμόσφαιρα σε ολόκληρη τη Μεσόγειο αποκαλύπτει πως το ενδιαφέρον των Αμερικανών δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο, και ειδικά σε μια περίοδο όπου η Ελλάδα κυνηγά επίμονα την διεθνή υποστήριξη. Συνήθως σε παρόμοιες περιπτώσεις, τα ανταλλάγματα είναι πολύ μεγάλα. Την περίοδο αυτή όμως η κυβέρνηση δεν είναι παρά «συνεργασίας», κάτι που ίσως αλλάξει τα δεδομένα. Τα κόμματα καλά-καλά δεν έχουν συμφωνήσει στους βασικούς άξονες και μια τέτοιου μεγέθους επίσκεψη ταράζει τα νερά. Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ δήλωσε ήδη ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες καταλαβαίνουν το κόστος της αδράνειας, ότι δεν υπάρχει εναλλακτική και ότι ο χρόνος τελειώνει όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο. Τι να σημαίνουν άραγε όλα αυτά; Ότι φθάσαμε στο χείλος του γκρεμού; Ή πως τα περιθώρια απλά έχουν στενέψει απελπιστικά; Οι Αμερικανοί πιέζουν για να καρπωθούν ακόμη περισσότερα. Η θέση τους στο παγκόσμιο στερέωμα δεν ήταν ποτέ προς διαπραγμάτευση. Απευθύνονται λοιπόν στην Ελλάδα και ζητούν επιπρόσθετες εξυπηρετήσεις. Σε μια περίοδο που η χώρα έχει ανάγκη την οικονομική στήριξη. Σε μια Μεσόγειο ανάστατη και διόλου εύκολα προσβάσιμη για τους ίδιους. Σε μια εποχή που το παιχνίδι που παίζεται είναι από επικίνδυνο μέχρι τελειωτικό, όταν η κρίση του ευρώ απειλεί να συμπαρασύρει στην οικονομική δίνη ολόκληρη την ανθρωπότητα.
