Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Και να που μετά από πολλή φασαρία, μετά τις λεκτικές επιθέσεις της Άνγκελα Μέρκελ για την «άτακτη» χώρα μας που δεν συμμαζεύεται, έρχονται τώρα οι κοινές της δηλώσεις με τον Νικολά Σαρκοζί να δώσουν μια νέα πνοή και ώθηση αναφορικά με τη θέση μας στο ευρωπαϊκό στερέωμα. «Η λύση που θα βρεθεί για την Ελλάδα θα είναι μόνιμη και μάλιστα εντός ευρωζώνης», ανακοίνωσαν οι μεγάλοι της Ε.Ε., που θέλουν να διαδραματίσουν καταλυτικό ρόλο εντός της και δη πρωταγωνιστικό. Οι δηλώσεις αυτές που δεν είναι παρά ένα ακόμη λεκτικό παιχνίδι στις πλάτες του φοβισμένου και αποκαμωμένου ελληνικού λαού, που στην κυριολεξία κρέμεται από τα χείλη της τρόικα και των Ευρωπαίων ηγετών στην κατεύθυνση της εξεύρεσης οριστικής λύσης στο πρόβλημά του. Η κοινή δήλωση Σαρκοζί, Μέρκελ, έρχεται ως μάννα εξ ουρανού για την κυβέρνηση που μετά τις αφόρητες πιέσεις της τρόικας, πριμοδοτείται από τους δύο «μεγάλους ηγέτες» στον αγώνα της για να πείσει τον ελληνικό λαό πως η δανειοδότηση ήταν και είναι η μοναδική λύση. Ο πρωθυπουργός μας πάντως το είχε επισημάνει χαρακτηριστικά πριν από λίγο καιρό: «Η συνεργασία μας με τη Γερμανία, και εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και σε διμερές επίπεδο, είναι άριστη. Με τη σταθεροποίηση και την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, άλλωστε, δεν μπορεί παρά να επιτυγχάνεται και η στήριξη της Ευρώπης στο σύνολό της, καθώς και του κοινού νομίσματός μας. Επίσης μετά από συνάντησή του με τον Γάλλο πρόεδρο, Νικολά Σαρκοζί. υπογράμμιζε ανάμεσα στα άλλα και τα εξής: «Θέλω να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο Nicolas Sarkozy, όπως και τον γαλλικό λαό, για όλη αυτή τη στήριξη που, διαχρονικά, αλλά και σήμερα, σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, δίνουν στη χώρα μας. Τον κάλεσα μάλιστα να στείλει εμπειρογνώμονες για να δουν τι κάνει η Ελλάδα, ώστε να έχουν μια πλήρη εικόνα για ό,τι κάνουμε, για όλες τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις που γίνονται. Για να υπάρξει απόλυτη διαφάνεια για το τι κάνει η Ελλάδα». Ευχαριστίες λοιπόν και πάλι ευχαριστίες στους ισχυρούς εκ των εταίρων. Δηλώσεις ευγνωμοσύνης και υποσχέσεις πως η χώρα μας θα είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της εις το διηνεκές. Γιατί θα κρατήσει πολύ καιρό αυτή η ιστορία. Θα περάσουν γενιές και γενιές που θα θυσιαστούν στον βωμό της «οικονομικής σωτηρίας» της χώρας, θα δοθούν πολλά χρήματα από τις τσέπες και το υστέρημα των πολιτών μέχρις ότου αποσβεστεί το χρέος και μπει κάποια στοιχειώδης τάξη στα οικονομικά. Το θέμα είναι όμως τι θα έχει θυσιαστεί μέχρι τότε και πόσοι θα έχουν αντέξει αυτή τη χρόνια και εξαντλητική πίεση. Παράλληλα, αυξάνονται και οι παντός είδους «εκβιασμοί» ή τα παιχνίδια με τον χρόνο. Ο Επίτροπος, Όλι Ρεν, δήλωσε ότι η Ελλάδα έχει ταμειακά διαθέσιμα έως τα μέσα Νοεμβρίου και για τον λόγο αυτό η απόφαση για την εκταμίευση της 6ης δόσης του δανείου προς τη χώρα μας θα πρέπει να έχει ληφθεί έως τα τέλη του Οκτωβρίου. Υπογράμμισε μάλιστα ότι η δόση είναι πιθανόν να μην εκταμιευθεί και εναπόκειται στους Έλληνες πολιτικούς να διασφαλίσουν ότι αυτό δεν θα συμβεί. Το μπαλάκι λοιπόν στους Έλληνες πολιτικούς και το παιχνίδι σοβαρεύει. Οι αβάντες από τη μια στιγμή στην άλλη ανατρέπονται και η κυβέρνηση δεν ξέρει πώς να συμπεριφερθεί αφού και σκληρά μέτρα λαμβάνει, και τη δόση κινδυνεύει να χάσει. Έτσι, μέρα με την ημέρα οι όροι του παιχνιδιού αλλάζουν και στην κυριολεξία κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ποια θα είναι η τελική κατάληξη. Οι δηλώσεις Μέρκελ και Σαρκοζί έδωσαν μια ανάσα στο κυβερνητικό επιτελείο, ειδικά μετά από τις πρόσφατες επιθέσεις της Γερμανίδας καγκελαρίου για την ανικανότητα των Ελλήνων να προσαρμοστούν στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Για «έξυπνο κούρεμα» του ελληνικού χρέους κατά περίπου 50% κάνει λόγο, από την άλλη, ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας κ. Γκέρχαρντ Σρέντερ! Αυτή η μερική διαγραφή χρέους, τονίζει, πρέπει να διαμορφωθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε ούτε ο τραπεζικός τομέας να πληγεί δραστικά, ούτε να υπάρξει αλυσιδωτή αντίδραση σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Και τα σενάρια εναλλάσσονται το ένα μετά το άλλο και οι λύσεις φαντάζουν ολοένα και πιο δύσκολες. Τα δημοσιεύματα του ξένου Τύπου πληθαίνουν και οι αναφορές για το οικονομικό «καρκίνωμα» της ευρωζώνης που αποκαλείται Ελλάδα παίρνουν τη μορφή χιονοστιβάδας. Η δε κυβέρνηση προχωρά τον δρόμο της, αφήνοντας τις απορίες των πολιτών στην άκρη. Απορίες που σχετίζονται με την κατάληξη της χώρας ένα χρόνο μετά τις ξαφνικές αποφάσεις για τη λήψη έκτακτων μέτρων διάσωσης της ελληνικής οικονομίας. Ερωτήματα που αφορούν τη ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης σε έναν τόπο που χρησιμεύει περισσότερο ως πεδίο πειραματισμού της αντοχής της ευρωζώνης και πλασάρεται λιγότερο ως ο αδύναμος κρίκος μέλος μιας ούτως ή άλλως αμφιβόλου ανθεκτικότητας Ευρωπαϊκής Ένωσης.
