Στο θέμα της ίδρυσης της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής στη Λάρισα αναφέρεται ο κ. Νικόλαος Πλ. Στωικίδης, με επιστολή του στην «Ε», αναφέροντας τα εξής:
«Κύριε διευθυντά, στο φύλλο του Σαββάτου 10-9-2011 της έγκριτης εφημερίδας «Ελευθερία» σε άρθρο με τίτλο «Η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής» αναφέρονται τα εξής: «Η Σχολή Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου, από την ίδρυσή της το 1981 μέχρι σήμερα, στα 30 χρόνια συνεχούς λειτουργίας της, έχει παράγει ένα πολύ πλούσιο πνευματικό, πολιτιστικό, κοινωνικό και εθνικό έργο».
Εφόσον αναφερθήκατε στη Βυζαντινή μουσική παράδοση της πόλης μας, οφείλω να υπενθυμίσω για ιστορικούς λόγους, ότι η πρώτη Σχολή Βυζαντινής Μουσικής στη Λάρισα ιδρύθηκε από τον αείμνηστο πατέρα μου Πλάτωνα Νικ. Στωικίδη.
Μετά την απελευθέρωση, το 1948, ύστερα από πρότασή του με την άδεια και συμπαράσταση του μακαριστού Μητροπολίτη Λαρίσης Δωροθέου, μετέπειτα Αρχιεπισκόπου, ιδρύθηκε η πρώτη Σχολή Βυζαντινής Μουσικής «Άγιος Αχίλλιος» με έδρα της το παλαιό ξύλινο παράπηγμα του Αγίου Αχιλλίου.
Την διεύθυνση της Σχολής, η οποία λειτουργούσε υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης, ανέλαβε ο Πλάτων Στωικίδης διδάσκοντας ανιδιοτελώς μέχρι το 1953. Στο διάστημα αυτό στη Σχολή φοίτησαν δεκάδες μαθητών, τόσο από την πόλη μας όσο και την ευρύτερη περιοχή, οι περισσότεροι από τους οποίους υπηρέτησαν τον Ιερατικό κλάδο ως ιερείς και ιεροψάλτες.
Κυρία Διευθυντή, επιτρέψτε μου να καταχραστώ μικρό μέρος του πολύτιμου χώρου της εφημερίδος σας, προκειμένου να παραθέσω μερικά ακόμα βιογραφικά στοιχεία του πατέρα μου.
Ο αείμνηστος Πλάτων Στωικίδης διδάχθηκε τη Βυζαντινή Μουσική στην Πατριαρχική Σχολή της Σιών (Ιερουσαλήμ) και άσκησε το επάγγελμα του ιεροψάλτη σε Βηθλεέμ, Αίγυπτο, Κύπρο, Τήνο, Πρέβεζα, Αγρίνιο, Αμφισσα, Λαμία και Λάρισα. Το 1915 έγινε ιεροψάλτης στον Άγιο Νικόλαο Λαρίσης και το 1924 πρωτοψάλτης της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης μέχρι τη συνταξιοδότησή του. Κατά το χρονικό διάστημα 1930-1940, για βιοπορισμό της επταμελούς οικογένειάς μας, παρέδιδε μαθήματα Βυζαντινής Μουσικής είτε σε μεμονωμένους μαθητές στην οικία μας, είτε σε ολιγομελείς ομάδες μαθητών στον Μητροπολιτικό Ναό.
Πέρα από την αφοσίωσή του στη Βυζαντινή Μουσική και το πολύχρονο διδακτικό έργο του, έχει να επιδείξει πλούσιο συγγραφικό έργο. Το 1933 εξέδωσε τον «οδηγό του εκκλησιαζόμενου» ενώ έγραψε σενάρια, θεατρικά έργα, διηγήματα και ευθυμογραφήματα, πολλά από τα οποία είδαν το φως της δημοσιότητας στον τοπικό, και όχι μόνο, Τύπο. Εξέχουσα θέση στο συγγραφικό έργο του κατέχει το διήγημα «Ο παπά-Πρεφτλό».
Επίσης έγραψε 78 ποιήματα θρησκευτικού περιεχομένου, τα περισσότερα από τα οποία δημοσιεύθηκαν στα εκδιδόμενα τότε περιοδικά, «Αγιορείτικη Βιβλιοθήκη» του Βόλου και «Ηχώ του Βυζαντίου» Θεσσαλονίκης.
Συνεργάστηκε με μουσικοθρησκευτικά κυρίως περιοδικά, ελληνικά και ξένα. Άφησε ανέκδοτα μελοποιημένα μαθήματα και πολλά δημώδη άσματα σε μία απόδοση σύμφωνη με τη σημειογραφία της βυζαντινής μουσικής (παρασημαντική) η οποία αποδίδει ιδανικά τη μελωδία τους.
Όπως αντιλαμβάνεσθε, δεν είναι τυχαία η προσωνυμία του «Νέστορα της Βυζαντινής μουσικής» που του απέδιδαν οι τοπικοί εκκλησιαστικοί κύκλοι της εποχής. Δυστυχώς, στις δεκαετίες που ακολούθησαν, από τα εκάστοτε διοικητικά συμβούλια των ιεροψαλτών δεν έγινε καμία αναφορά στο έργο του, κάτι που θα ήταν, αν μη τι άλλο, ένα συναδελφικό μνημόσυνο στον Πλάτωνα.
Πέρα από το πνευματικό του έργο, αξίζει να επισημανθεί η δράση που ανέπτυξε σαν πρόεδρος των διαμενόντων στη Λάρισα και στην ευρύτερη περιοχή προσφύγων καθώς και η συμβολή του για τη δημιουργία του οικισμού Γιάννουλης, για την οριστική εγκατάσταση των Θρακών και Μικρασιατών προσφύγων.
Λόγω των χρονοβόρων διαδικασιών των απαλλοτριώσεων, κτηματογραφήσεων, κληρώσεων και διανομών, που προηγούνται κατά κανόνα της οριστικής αποκατάστασης, δραστηριοποιήθηκε προκειμένου να διανεμηθεί από το κράτος ένας μεγάλος αριθμός οικογενειακών σκηνών και κουβερτών για την προσωρινή στέγασή τους. Μετά την οριστική αποκατάσταση των προσφύγων, πρόσφερε ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες του σαν πρώτος πρόεδρος του νεοσύστατου οικισμού Γιάννουλης την τριετία 1925-1928, ασκώντας ταυτόχρονα και τα καθήκοντα του γραμματέα. Ας σημειωθεί ότι, λόγω της αγάπης του για τους πρόσφυγες και της ανιδιοτελούς συμπαράστασής του τα πάμπολλα ζητήματα που τους απασχολούσαν, τον αποκαλούσαν πατέρα τους.
Αναγνωρίζοντας την πολυετή προσφορά του και τη συμβολή του στη δημιουργία του οικισμού Γιάννουλης και στην αποκατάσταση των προσφύγων, ο Δήμος Γιάννουλης έδωσε το όνομά του σε μία οδό.
Νίκος Πλ. Στωικίδης
