* Του Νικόλαου Θάνου, καθηγητή, Διευθυντή Σπουδών της Mellon groups
Με το νέο εκπαιδευτικό σύστημα που από αυτό τον Σεπτέμβρη εφαρμόζεται οι μαθητές πρόκειται να συναντήσουν μετά την εισαγωγή τους στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, μια ασαφή και αδιευκρίνιστη προς το παρόν διαδικασία επιλογής με ακαδημαϊκά κριτήρια αποτέλεσμα της οποίας θα είναι ο ορισμός, του σε ποιο συγκεκριμένο τμήμα της σχολής που εισήχθησαν θα συνεχίσουν τις σπουδές τους. Έτσι λοιπόν ένας μαθητής μπαίνει για παράδειγμα στο Πολυτεχνείο και το αν θα βγει Πολιτικός, Ηλεκτρολόγος ή Μηχανολόγος Μηχανικός θα αποφασιστεί και θα εξαρτηθεί από αυτά που θα ορίσει ως κριτήρια η κάθε Σχολή για το κάθε Τμήμα της. Η δε εισαγωγή του project στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση θα βρει τη συνέχειά της και στη Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και θα είναι αυτό το project τότε καθοριστικό για την πορεία του φοιτητή. Και θα είναι αυτή η πρώτη ίσως αντικειμενική αξιολόγηση που θα συναντήσει σε όλη του την έως τότε εκπαιδευτική πορεία.
Ακούγεται λογικό κάθε τμήμα να προσπαθήσει να έχει όσο το δυνατόν καλύτερους φοιτητές, άρα και να θέτει υψηλά κριτήρια για την επιλογή των φοιτητών του. Επομένως από την επίδοση του φοιτητή στα διάφορα μαθήματα του πρώτου έτους θα εξαρτηθεί αν θα προχωρήσει στο τμήμα που θέλει. Αν αυτή την επίδοση δεν την πετύχει θα πάει στη δεύτερή του επιλογή και αν ούτε αυτό το πετύχει στην τρίτη... Η ίδια διαδικασία με τις πανελλήνιες αλλά σε μικρότερη κλίμακα!. Υποθέτω όμως πως για να προχωρήσει σε οποιοδήποτε τμήμα της σχολής που εισήχθηκε θα πρέπει να έχει περάσει όλα τα μαθήματα του πρώτου έτους, διότι όλα θα έχουν κάποια βαρύτητα στην επιλογή του.
Σε τμήματα όμως που η ανεπαρκής ζήτηση απειλεί τη συνέχεια λειτουργίας τους, πολύ πιθανόν πέρα από την επίδοση των φοιτητών, επιδίωξη να είναι και ο επαρκής αριθμός που να δικαιολογεί την συνέχεια της ύπαρξης του τμήματος ή της Σχολής. Είναι λοιπόν πιθανό τα Τριτοβάθμια Ιδρύματα προκειμένου να προστατέψουν εαυτούς ως οντότητες να ενοποιήσουν τα προγράμματα σπουδών των τμημάτων τους όπου αυτό γίνεται και αυτό που τώρα έχουμε ως τμήμα μια σχολής να ξαναγίνει ειδικότητα στο 3ο ή 4ο έτος της ενιαίας σχολής πολύ πιθανόν σε κοινή έδρα.
Οι σημερινοί μαθητές και αυριανοί φοιτητές λοιπόν δεν έχουν μπροστά τους ένα νέο σχολείο αλλά και ένα νέο Πανεπιστήμιο. Και δεν αναφέρομαι σε διοικητικής και οργανωτικής φύσης αλλαγές που λίγο ενδιαφέρουν σε αυτή τη φάση το μαθητικό δυναμικό της χώρας, αλλά στη μεταβολή της νοοτροπίας ότι η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση δεν είναι τελικά για όλους. Αυτή η μεταβολή αναγκαστικά θα αναιρέσει πολλές παραμέτρους που έως τώρα ακόμα θεωρούμε δεδομένες. Το ότι η ολοκλήρωσή τους θα έχει διάρκεια 3 με 5 χρόνια είναι ίσως η αιτία που δύσκολα αναγνωρίζουμε το μέγεθος της μεταβολής και την αλλαγή κατεύθυνσης.
Αυτό στο οποίο εισέρχονται οι σημερινοί μαθητές του Λυκείου δεν είναι απλά ένα Νέο Λύκειο, ένα νέο πρόγραμμα σπουδών. Είναι μια καινούργια φιλοσοφία εκπαίδευσης της οποίας την συνέχεια θα συναντήσουν με την είσοδό τους Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και για την οποία όμως δεν γνωρίζουμε εκ των προτέρων τις απαιτήσεις του αύριο, αλλά για τις οποίες είμαστε υποχρεωμένοι από τώρα να μεριμνήσουμε και να προετοιμάσουμε τα παιδιά μας.
