Αυτό πια έχει καταντήσει κακόγουστο ανέκδοτο. Τόσο κακόγουστο, όσο είναι και η πραγματικότητα την οποία εγχωρίως βιώνουμε. Κάθε φορά, ιδίως τις δύο τελευταίες, που πρόκειται να εκταμιευτεί μία δόση του τροϊκανού δανείου, συμβαίνουν με τη σειρά τα εξής ακόλουθα: τίθενται εκβιαστικά διλήμματα και εξακοντίζονται έμμεσες ή άμεσες «απειλές» και φυσικά... νουθεσίες από την τρόικα προς την ελληνική κυβέρνηση.
* Με τη σειρά της, η ελληνική κυβέρνηση περνάει έναν κύκλο ενδοκυβερνητικών «απειλών» - από μέλος σε μέλος και από τον πρόεδρο προς όλους και μετά δηλώνει την προσήλωσή της στην εφαρμογή του Μνημονίου.
* Ακολούθως, έρχεται μια σειρά διαψεύσεων σχετικά με τα λοιπά πιθανά μέτρα που πρόκειται να ληφθούν. Οπότε, εφόσον διαψεύδονται, εμείς με ασφάλεια γνωρίζουμε ότι όπου να ’ναι θα ληφθούν. Να, πάρτε για παράδειγμα αυτά που εξελίσσονται αυτές τις μέρες. Βγήκε ο Βενιζέλος και είπε κατηγορηματικά - και όχι μόνο μία φορά - ότι «τέρμα και τελείωσε», άλλα μέτρα δεν πρόκειται να ληφθούν. Χθες, όμως, βγήκε ο Μόσιαλος και... διολισθαίνοντας από τις δηλώσεις του αντιπροέδρου και υπουργού Οικονομικών, είπε ότι «δεν θα ληφθούν μέτρα που θα θίγουν τους χαμηλόμισθους και τους συνταξιούχους». Και, όπως αντιλαμβάνεστε όλοι, τα νέα μέτρα για όλους είναι θέμα χρόνου.
* Το επόμενο βήμα αυτής της κακόγουστης φάρσας, περί εκταμίευσης της δόσης, είναι οι εκλογές. Η κυβέρνηση όχι μόνο διαψεύδει ότι θα γίνουν εκλογές, αλλά και αρχίζει να «απειλεί» ότι, αν γίνουν εκλογές, θα επέλθει... βιβλική καταστροφή στη χώρα, θα βγούμε από το ευρώ, θα μας έρθει ντουβρουντζάς και άλλα τέτοια. Αυτή τη φορά τη «σκυτάλη» παρέλαβε η Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία έκανε τις σχετικές δηλώσεις «καταστροφολογίας», προκειμένου να ταρακουνηθούν και να τρομοκρατηθούν τα πλήθη. Τα οποία πλήθη σύσσωμα ετοιμάζονται να ανέβουν Θεσσαλονίκη για να υποδεχτούν, «όπως του πρέπει», τον Γιώργο στην Έκθεση. «Ποιος δεν θ’ ανέβει φέτος Θεσσαλονίκη;» είναι το ερώτημα, γιατί αυτοί που δεν θα ανέβουν θα είναι οι εξαιρέσεις.
* Αφού, λοιπόν, συμβούν όλα αυτά, επικρατήσει ένα κλίμα παρατεταμένης ανασφάλειας (γιατί κατά τα λοιπά είμεθα... ασφαλέστατοι), τελικά με τα χίλια ζόρια εγκρίνεται η δόση και πάμε παρακάτω, έρποντας και σούρνοντας και χωρίς, βεβαίως, να σηκώνουμε κεφάλι.
Α, να μην το ξεχάσω!
Τούτη τη φορά, τώρα που βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη η διαπραγμάτευση για τη... δόση μας, αλλά και την προηγούμενη, είχαμε και κάποια «γκεστ» γεγονότα, έτσι για να εμπλουτίζεται το σενάριο. Την προηγούμενη φορά είχαμε εκείνη την «ολίγη παραίτηση Γιώργου» και εκείνη την απίθανη... «πιθανή συγκυβέρνηση», που παρήγαγαν μέγα κλαυσίγελο. Αυτή τη φορά έχουμε τα «νάζια» στην τρόικα, με την οποία τα ξένα δημοσιεύματα επιμένουν ότι «τα ’σπασε η κυβέρνηση», γι’ αυτό και αποχώρησαν, παρότι οι δικοί μας από δω το διέψευσαν. Θα ξανάρθουν, βέβαια, τα... παιδιά, να μην ανησυχούμε και αυτό που θέλουν - θεωρητικά τουλάχιστον - θα το πάρουν. Γιατί πρακτικά δεν είναι ευχαριστημένοι, «οι Έλληνες δεν εφαρμόζουν το πρόγραμμα», λένε, «οι Έλληνες καθυστερούν», λένε και από μέσα τους είναι σίγουρο ότι λένε και πολλά ακόμη, που μόνο κολακευτικά δεν είναι.
...Αλλά εμείς δεν είμαστε να ανησυχούμε, γιατί, παρά την γκρίνια, η φράου Μέρκελ και το λοιπό συνονθύλευμα θέλουν να μας κρατήσουν στο ευρώ για το δικό τους, βεβαίως, συμφέρον.
Και μέσα σε όλα αυτά, βεβαίως, είναι ανοιχτό και το θέμα του δεύτερου δανείου, των εμπραγμάτων εγγυήσεων, της υποθήκης πάσης φύσεως που θα ζητηθεί από τη χώρα.
Βαρετό έχει καταντήσει όλο αυτό. Βαρετό, κακόγουστο και παντελώς ανόητο, γιατί αποτελέσματα δεν υπάρχουν.
