Η υπουργός της Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου κατάφερε, μετά από ατέρμονα παζάρια του προσκηνίου και του παρασκηνίου, κυρίως δε μετά από επώδυνους συμβιβασμούς με (υποτίθεται) ετερόκλητες (σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ) δυνάμεις «να περάσει» από τη Βουλή το νομοσχέδιο για την αναμόρφωση των ΑΕΙ.
Ένα νομοσχέδιο στο οποίο συνέπεσαν (και αυτό θεωρήθηκε πρωτοφανές!) τόσο το κυβερνητικό κόμμα, όσο και η ΝΔ, ο ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη και η «Δημοκρατική Συμμαχία» της Ντόρας Μπακογιάννη, μια σύμπτωση την οποία (αν και επί της ουσίας υπάρχει, όπως καταγράφεται στις σχετικές ψηφοφορίες στη Βουλή) αρνούνται να παραδεχθούν δημοσίως στα μείζονα ζητήματα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσεως, που μαστίζει τη χώρα.
Η κ. Άννα Διαμαντοπούλου θεωρώντας πως η ψήφιση του εν λόγω νομοσχεδίου και η ευρεία συναίνεση η οποία επιτεύχθηκε αποτελούν μια από τις πλέον σημαντικές στιγμές της πολιτικής της σταδιοδρομίας, είχε μόνο κολακευτικά λόγια και ευχαριστίες για τους «εταίρους» της συναινετικής αυτής πρόβας, ιδιαίτερα δε το γνωστό για τις μετριοπαθείς του θέσεις, πρώην υπουργό της ΝΔ Άρη Σπηλιωτόπουλο, αλλά και τον εκπρόσωπο του ΛΑΟΣ, τον συχνάκις θορυβώδη Άδωνη Γεωργιάδη.
Ωστόσο, η υπουργός της Παιδείας έχει ενώπιόν της ένα πολύ σημαντικό στοίχημα, αν θέλει να περάσει στην Ιστορία η «μεταρρύθμισή» της στην ανώτατη Παιδεία: Να πείσει την εξοργισμένη πανεπιστημιακή κοινότητα για την ορθότητα της «μεταρρυθμιστικής» της επιλογής, αλλά και τις κομματικές νεολαίες που αφοπλίζονται, διά του νέου νόμου, δύο δηλαδή βασικούς παίκτες για την υλοποίηση του νόμου, οι οποίοι, όμως, βρίσκονται με «το όπλο παρά πόδα».
Το θετικό για την κ. Άννα Διαμαντοπούλου είναι το ότι στο μείζον ζήτημα, αυτό της καταργήσεως του πανεπιστημιακού ασύλου (την οποία με λυσσώδη τρόπο ζητούσαν οι εταίροι της Κεντροδεξιάς πολυκατοικίας) έχει, κατά πάσα πιθανότητα, στο πλευρό της την κοινωνία, η οποία είναι σφόδρα ενοχλημένη από τα φαινόμενα άγριας καταπατήσεώς του, από εξτρεμιστικές δυνάμεις ή (κυρίως) από προβοκάτορες κουκουλοφόρους, για λογαριασμό σκοτεινών κέντρων, οι οποίοι, πολλάκις, εκμεταλλευόμενοι το άσυλο είχαν μετατρέψει πανεπιστημιακούς χώρους σε αφετηρίες εκνόμων ενεργειών.
Και στην ενδυνάμωση του φαινομένου αυτού φέρουν μέγιστο μερίδιο ευθύνης κάποιες από τις φοιτητικές νεολαίες, που ανέχθηκαν να υπάρχει (στο όνομα δήθεν της ελεύθερης διακινήσεως των ιδεών) η ουσιαστική παραβίαση του ασύλου από κύκλους άσχετες με το φοιτητικό «κίνημα», κάποιες πρυτανικές αρχές, οι οποίες φοβούμενες τη δυσαρέσκεια κάποιων φοιτητικών ή κομματικών δυνάμεων, επέλεξαν να μην καταφύγουν στη χρήση του νόμου και φυσικά οι αρχές ασφαλείας, οι οποίες ουδέν έπρατταν ώστε να αποτρέψουν την είσοδο σε πανεπιστημιακούς χώρους εξτρεμιστικών στοιχείων ή και προβοκατόρων, πολλάκις προερχομένων από τους δικούς τους κόλπους.
Έτσι φτάσαμε στο σημείο, σχεδόν άπαντες, πλην των δυνάμεων της πάσης Αριστεράς (κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής) να συμφωνούν με κυοφορούμενα, από συντηρητικές δυνάμεις, σχέδια για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, σχέδια τα οποία δεν μπόρεσαν, δια της νεφελώδους και όχι αποφασιστικής στάσεως τους, να αποτρέψουν.
Το πανεπιστημιακό άσυλο καταργήθηκε.
Και η κ. Άννα Διαμαντοπούλου δεν φάνηκε να αισθάνεται πως κάπου έκανε λάθος, όταν έβλεπε να τη χειροκροτούν και για την απόφασή της αυτή, εκείνοι που, κατά τεκμήριο, είναι πολιτικοί της αντίπαλοι, με βάση το λεγόμενο πως όταν σε χειροκροτεί ο αντίπαλός σου, τότε ψάξε να βρεις που έχεις κάνει λάθος...
Και τώρα θα δούμε σημεία και τέρατα.
«...Παιδιά, λίγο ξυδάκι. Γιατί ένα από τα πρώτα που θα κάνουμε τώρα που καταργήθηκε το άσυλο, μόλις δημοσιευθεί σε ΦΕΚ, είναι να αφήσουμε την αστυνομία να μπει και να βρει τον - υπό κατάληψη - χώρο απ’ όπου εκπέμπει το Indymedia, να τελειώνουμε. Γιατί τώρα δεν χρειαζόμαστε άδεια του πρυτάνεως, χάρη στο νόμο που ψηφίστηκε με 250 ψήφους βουλευτών. Άρα, κύριοι του Ιndymedia, τρεχάτε ποδαράκια μου, γιατί σας πλησιάζουμε...».
Πως σας φαίνεται η ανωτέρω αποστροφή, η οποία αφορά την ιστοσελίδα του λεγομένου αντιεξουσιαστικού χώρου, Indymedia, της οποίας ο server βρίσκεται στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο;
Ποιος την εκστόμισε την ανωτέρω απειλή;
Ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Άδωνης Γεωργιάδης, από την προσωπική του εκπομπή του.
Παρακαλώ δε να προσεχθεί ο πρώτος πληθυντικός.
«Θα κάνουμε», «να αφήσουμε την αστυνομία», «να τελειώνουμε», καθώς «δεν χρειαζόμαστε» και φυσικά η ευθεία απειλή «τρεχάτε ποδαράκια μου, γιατί σας πλησιάζουμε».
Η εν λόγω ιστοσελίδα, όπως και τόσες άλλες (ακόμη και ο γνησίως φασιστικές, όπως ο «Μαύρος Κρίνος») δεν με τρομάζουν, αν και διαφωνώ ιδεολογικά με τα περισσότερα από τα όσα αναγράφονται σ’ αυτές.
Με τρομάζει, όμως, ο λόγος και κυρίως η ταύτιση που επιχειρούν για λογαριασμό τους ο λαλίστατος Άδωνης Γεωργιάδη και ο ΛΑΟΣ με τον νόμο και τις διωκτικές αρχές, γιατί – αν μη τι άλλο – ιστορικά μου ανακαλούν στη μνήμη άλλες εποχές και παρεμφερείς «συνεργασίες» με τις αρχές ασφαλείας, συνεργασίες που κατέληξαν σε πογκρόμ, σε σπασμένους Κρυστάλλους και σε αίμα.
Όπως με τρομάζουν και οι αποστροφές του πρώην πρόεδρου της ΕΦΕΕ και νυν Υπουργού (υποτίθεται) Προστασίας του Πολίτη Χρήστου Παπουτσή στη Βουλή (όπου εκλήθη να δώσει εξηγήσεις για τον βαρύτατο τραυματισμού του δημοσιογράφου Μ. Κυπραίου από τις διωκτικές αρχές στις 15 Ιουνίου) ο οποίος δήλωσε πως «κανείς δεν μπορεί να εκφέρει κρίση βασιζόμενος μόνον στην καταγγελία του δημοσιογράφου» (ο οποίος κουφάθηκε από χειροβομβίδα κρότου – λάμψης που του έριξαν αστυνομικοί από ενάμιση μέτρο και ενώ τους είχε δείξει την επαγγελματική του ταυτότητα) χαρακτήρισε «προβοκάτορα» το Μίκη Θεοδωράκη και διαστρέβλωσε δήλωση του Λεωνίδα Κύρκου του 2006 (για να τη φέρει στα μέτρα του και να εμφανίσει τον εκλιπόντα αριστερό ηγέτη ως κατηγορούντα το ΣΥΡΙΖΑ για άσκηση βίας) ήδη δε σε προχωρεί στην περαιτέρω ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής.
