Το ερώτημα είναι απλό, γιατί αυτοί οι άνθρωποι της φωτογραφίας βρίσκουν καθημερινή εργασία. Λόγω επαγγέλματος βρίσκομαι στο δρόμο σχεδόν καθημερινά τις πρώτες πρωινές ώρες. Υπάρχει ένας άλλος κόσμος από τις έξι το πρωί μέχρι τις εννέα. Τώρα θα μου πει κάποιος, ποιος κόσμος, ο κόσμος της υπαίθρου. Τα παλαιότερα χρόνια η ύπαιθρος ήταν γεμάτη από κόσμο που δούλευε. Όμως σήμερα οι καταστάσεις έχουν διαμορφωθεί, επικρατούν λέξεις όπως πείνα, ανεργία, δεν βρίσκουμε δουλειά, τι θα γίνουμε, η ύπαιθρος χάνεται, χαμένο εισόδημα και πολλά τέτοια . Βασικά δεν διαφωνώ αλλά παρατηρώ όλη αυτή την αλλαγή που συντελείται καθημερινά. Οσον αφορά την ύπαιθρο χώρα κάνω τις εξής διαπιστώσεις. Σίγουρα υπάρχει ανεργία, αλλά όταν όμως για 15 μέρες τώρα βλέπω κόσμο να εργάζεται θεωρώ ότι κάτι άλλαξε. Έτσι ένα πρωινό πηγαίνοντας προς την πόλη της Λάρισας στη διαδρομή βλέπω πολλά αυτοκίνητα και πάνω από 60 άτομα μέσα σε ένα χωράφι. Καταρχήν σκέφτομαι ότι κάποια εταιρία κάνει ενημερωτική συγκέντρωση πρωινή για να αποφύγουν τη ζέστη. Όταν όμως πλησιάζω διαπιστώνω αυτοκίνητα με πινακίδες αλλοδαπών, και όλοι μαζί να συλλέγουν, πιπεριές, ντομάτα κ.λπ. Μου λέει ο αρμόδιος επιστάτης αλλοδαπός καλός χειριστής της ελληνικής γλώσσας. Έχουμε δουλειά για 2 μήνες ακόμη, παίρνουμε μεροκάματο 25 ευρώ και είμαστε ευχαριστημένοι γιατί έχουμε δουλειά συνολικά είμαστε 110 άτομα περίπου και μετακινούμαστε καθημερινά σε μικρές αποστάσεις.
Όταν του λέω τη λέξη ανεργία χαμογελάει και μου λέει απλά. Εσείς έχετε...εμείς όχι! Βέβαια δεν μπορούσα να προσθέσω κάτι περισσότερο.
Φεύγοντας μετά από αρκετές ώρες συνάντησα κάποιον φίλο και στη συζήτηση του είπα απλά, γιατί δεν προτιμάτε Ελληνες εργαζόμενους. Αφοπλιστικά μου λέει φέρε αύριο 120 εργαζόμενους και θα τους πληρώσω 40 ευρώ .
Αυτό δεν λύνει το πρόβλημα της ανεργίας αλλά δεν είναι και λίγο δουλειά για 2-3 μήνες με αυτές τις συγκυρίες που επικρατούν. Τελικά σκέπτομαι τι παράγουμε, πώς το παράγουμε και πού διοχετεύουμε την παραγωγή μας. Πολλά τα ερωτήματα, δεν θα επανέλθω σε θέσεις που έχουν ειπωθεί επανειλημμένως, ποιο θα είναι το μέλλον της αγροτικής ζωής. Η ζωή θα συνεχίζεται κάπως έτσι, και αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία είτε το θέλουμε είτε όχι η κατάσταση θα παραμένει η ίδια. Οι πολιτικοί θα συνεχίζουν τις εξαγγελίες και οι αγρότες θα συνεχίζουν να περιμένουν τα υποτιθέμενα προγράμματα ενίσχυσης. Δεν ξέρω εάν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να κάνουμε έναν απολογισμό εικοσαετίας για να δούμε τα θετικά και τα αρνητικά των επιδοτήσεων στον αγροτικό και κτηνοτροφικό τομέα. Η Θεσσαλία είναι αρκετά μικρή και τα συμπεράσματά μας μπορούμε να τα βγάλουμε αρκετά γρήγορα και συγκεκριμένα, θεωρώ ότι όλοι μας γνωριζόμαστε αρκετά καλά.
Οσον αφορά το θέμα της ανεργίας στον αγροτικό τομέα μπορούμε να το συζητήσουμε και να είστε σίγουροι ότι υπάρχει διέξοδος, άλλα με ποιες προοπτικές και ποιοι θα εκμεταλλευτούν την αγροτική παραγωγή και τη γη. Ποιοι θα είναι οι πραγματικοί καλλιεργητές και ποιοι θα εισπράττουν επιχορηγήσεις. Ήρθε καιρός να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Δεν είναι καθόλου δύσκολο.
Διαβάζω καθημερινές εξαγγελίες εκ μέρους των υπουργών, ποιες όμως υλοποιούνται;
Εδώ και έξι χρόνια απλοποιούνται οι διαδικασίες έκδοσης κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων που εξαιρούνται από την κατεδάφιση. Μύθος τίποτα δεν έχει απλοποιηθεί... ας μου απαντήσει ένας αρμόδιος μόνο μια παράμετρο, πως έχει λυθεί το θέμα με το Δασαρχείο και ποια τοπογραφικά μπορούν να προχωρήσουν στην επόμενη διαδικασία για περαιτέρω ενέργειες. Έχω συγκεντρώσει πολλά τέτοια ερωτήματα που ναι μεν βγαίνουν υπουργικές αποφάσεις αλλά τελικά τίποτα δεν υλοποιείται.
Όπως υπάρχει και μια άλλη παράμετρος με τα ενώτια των προβάτων που ακόμη κανένας δεν το αγγίζει το θέμα, πόσα ενώτια έχουν περαστεί και πόσα πρόβατα έχουν φύγει στις γείτονες χώρες. Τελικά δεν ξέρουμε από πού να αρχίσουμε και πού να τελειώσουμε.
Απλά θεωρούμε ότι οι αγρότες για να μπορέσουν να προχωρήσουν θα πρέπει να διαβάζουν και να ενημερώνονται, μόνο τότε θα υπάρχει κέρδος...ενημέρωση, γνώση.
