Σε ναρκοπέδιο συνεχίζει να βαδίζει η Ελλάδα, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση, στο δε πολιτικό προσκήνιο - και με δεδομένο τον κλιμακούμενο αναβρασμό στην κοινωνία - έχουν επανέλθει σενάρια τόσο περί ενδεχόμενης χρεοκοπίας της χώρας, όσο και περί εκλογών (το Νοέμβριο;) αλλά κυρίως περί συναινετικών λύσεων, σενάρια τα οποία διαψεύδονται μεν επισήμως, αλλά, ταυτοχρόνως, ανατροφοδοτούνται, καθώς ουδείς μπορεί να κάνει συγκεκριμένες εκτιμήσεις, προβλέψεις και κυρίως σχεδιασμούς, έστω σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα.
Τα θέματα τα οποία (υποτίθεται ότι) επιλύθηκαν με τη συμφωνία της Συνόδου Κορυφής των χωρών – μελών της Ευρωζώνης, της 21ης Ιουλίου, παραμένουν ανοιχτά (υπάρχει δε σοβαρός κίνδυνος η όλη συμφωνία να ακυρωθεί στην πράξη) η λαθεμένη επιλογή του Ευάγγελου Βενιζέλου, με τη συμφωνία με τη Φινλανδία για τις εγγυήσεις, έχει ήδη καταπέσει (μετά τη θύελλα αντιδράσεων που προκάλεσε στα άλλα κράτη – μέλη, ιδιαιτέρως δε στη Γερμανία) και, ήδη, αναζητούνται άλλες λύσεις, ενώ έχει επανέλθει στο τραπέζι το θέμα των εμπράγματων εγγυήσεων (ακίνητα και μετοχές).
Την ίδια στιγμή, η ύφεση, που βαδίζει προς το 5%, εκτροχιάζει τον προϋπολογισμό και έτσι εκ των πραγμάτων τίθεται ζήτημα είτε αναθεωρήσεως των στόχων του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος για το έλλειμμα, είτε (το πιθανότερο) λήψεως νέων επώδυνων μέτρων, ενδεχόμενο που τρομοκρατεί την κυβέρνηση, η οποία αντιλαμβάνεται πως δεν υπάρχουν πια περιθώρια αντοχών και ανοχών στην κοινωνία.
Ταυτόχρονα, όμως, υπήρξε εμπλοκή στα παζάρια με την Τρόικα – άραγε η 6η δόση βρίσκεται στον αέρα; - και αυτή (σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις) ίσως και να εντάσσεται, εκτός των άλλων, σε κάποιο επικοινωνιακό παιχνίδι, κυρίως για να εκβιασθεί η συναίνεση της (επιμόνως αρνούμενης να την παράσχει) ΝΔ ή για να μπορέσει να κάνει η κυβέρνηση ηρωική έξοδο, δια των εκλογών, τις οποίες – κατά τα λοιπά- διαψεύδει.
Επισήμως, δια του Ευ. Βενιζέλου τονίζεται πως δεν θα υπάρξουν νέα εισπρακτικά μέτρα, που βαθαίνουν την ύφεση, ενώ η προσφυγή στις κάλπες θεωρείται βλαπτική (γιατί σημαίνει αστάθεια), συνεπώς προβάλλεται ως ζητούμενο η ανάγκη συναινέσεως...
ΦΥΓΟΚΕΝΤΡΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ...
Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, η συνοχή στην κυβερνητική παράταξη είναι ανύπαρκτη, οι δυσλειτουργίες και η εμφανής αδυναμία συντονισμού της σε συνδυασμό με την ηττοπάθεια που καταγράφεται, απορρυθμίζουν την κυβέρνηση, το δε κλίμα φορτίζεται περαιτέρω από τη συνεχιζόμενη αποστασιοποίηση του Γιώργου Α. Παπανδρέου από τα τεκταινόμενα, αλλά και τη δήλωση του «πρωθυπουργεύοντος» Ευ. Βενιζέλου, ότι αναλαμβάνοντας τον τομέα της Οικονομίας υπονόμευσε το (προσωπικό) πολιτικό του μέλλον.
Το πλέον σημαντικό πολιτικό στοιχείο του τελευταίου καιρού, είναι η (με τη δική του συγκατάνευση) αποψίλωση του Γιώργου Α. Παπανδρέου από όλα σχεδόν τα στελέχη της λεγομένης «προεδρικής φρουράς», καθώς, μετά την απομάκρυνση από το κυβερνητικό σχήμα του Δημήτρη Δρούτσα και της Τίνας Μπιρμπίλη, την «υποβάθμιση» των Γ. Ραγκούση και Γ. Παπακωνσταντίνου, ήλθε να προστεθεί και η παραίτηση του εξ απορρήτων του πρωθυπουργού (και της οικογενείας των Παπανδρέου) Χάρη Παμπούκη.
Μία παραίτηση που έφερε στην επιφάνεια τις δυσλειτουργίες του κυβερνητικού σχήματος σε πολλούς τομείς, αλλά και τις κακές σχέσεις μεταξύ των υπουργών, οι οποίοι επιμένουν να προβάλλουν προσωπικές στρατηγικές, αντί να ασχολούνται με την προώθηση του κυβερνητικού έργου, δίνοντας την αίσθηση ότι θέλουν να εγκαταλείψουν το βυθιζόμενο σκάφος.
...ΚΑΙ ΗΤΤΟΠΑΘΕΙΑ
Εξ άλλου, ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως και Υπουργός των Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος, αναλαμβάνοντας τα συγκεκριμένα χαρτοφυλάκια, έδωσε την εντύπωση πως έλαβε το «δαχτυλίδι της διαδοχής» από τον Γιώργο Α. Παπανδρέου και ως εκ τούτου λειτουργεί ως ασπίδα του πρωθυπουργού, αλλά, ήδη, μπήκε στο κάδρο και δέχεται όλες τις βολές (ακόμη και εκ των έσω) για τα λάθη, τις αστοχίες του και κυρίως για την ασκούμενη οικονομική και κοινωνική πολιτική.
Στις φυγόκεντρες τάσεις εντός της κυβερνήσεως και του τρόμου πολλών υπουργών, πρωτίστως για το δικό τους αύριο και δευτερευόντως για το αύριο της χώρας, θα πρέπει να προσμετρηθούν δηλώσεις κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών, που αισθάνονται όπως οι μελλοθάνατοι!!!
Άλλωστε, τα επεισόδια αποδοκιμασίας από τους πολίτες έχουν τρομάξει κυβερνητικά στελέχη και βουλευτές, που αποφεύγουν τις πολλές δημόσιες εμφανίσεις και παραδέχονται πως δεν έχουν κανέναν στο πλευρό τους, ούτε πολιτική, ούτε κοινωνική ομάδα.
«Πολλές φορές με αντιμετωπίζουν ως μελλοθάνατη, διότι οι ανατροπές έχουν κόστος», δήλωσε η Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία πέρασε μεν από το Κοινοβούλιο τον νόμο για τα ΑΕΙ, αλλά θα πρέπει να πείσει πρυτάνεις και φοιτητικές παρατάξεις, οι οποίοι απειλούν ότι ο νόμος δεν θα εφαρμοστεί.
«Ένας πολιτικός, που διαχειρίζεται, σε αυτές τις δύσκολες μέρες, τα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας, κινδυνεύει, ανά πάσα στιγμή, να εξαφανιστεί. Το ρίσκο είναι πάρα πολύ μεγάλο», δηλώνει ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος.
Ο δε Υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρήστος Παπουτσής, ο οποίος συγκρούστηκε με τον παραιτηθέντα Χάρη Παμπούκη για το θέμα του Υπουργείου Ναυτιλίας, λέει πως «αν δεν ολοκληρώσουμε την προσπάθεια που ξεκινήσαμε και δεν πυροδοτήσουμε με όποιο κόστος την ανάπτυξη, όλοι κινδυνεύουμε να εξαφανιστούμε. Πιστεύω ότι ένας σπινθήρας αρκεί για να επιταχύνει τις εξελίξεις στον τομέα της ανάπτυξης. Αν αποτύχουμε, ποιος θα σταθεί όρθιος; Κανένας από εμάς δεν σώζεται».
ΠΙΕΖΟΥΝ ΓΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ
Το δυσμενές αυτό κλίμα για την κυβέρνηση, που αποτελεί ταυτόχρονα ομολογία αδυναμίας να προχωρήσει στο ο,τιδήποτε και παραδοχή αποτυχίας, σε συνδυασμό με τα σενάρια (ακόμη και) για χρεοκοπία της χώρας, υποχρεώνουν πολλούς (όχι μόνο οικονομικούς ή εκδοτικούς παράγοντες, που παίζουν αυτό το χαρτί, ούτως ή άλλως) κυβερνητικούς αξιωματούχους να επαναφέρουν τα σενάρια περί κυβερνήσεων συνεργασίας, αλλά και περί εκλογών.
Άλλωστε, στους πολιτικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους, υπάρχει η (διαψευσθείσα και από τον ίδιο) σπέκουλα ότι ακόμη και ο Ευ. Βενιζέλος φέρεται να επέλεγε τη λύση των εκλογών, ώστε να μην είναι αυτός ο Υπουργός των Οικονομικών που θα κληθεί να βάλει την υπογραφή του σε μια ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδος.
Η σεναριολογία για εκλογές και για μια κυβέρνηση συνεργασίας μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, είτε πριν, είτε μετά τις εκλογές (με πρόβλεψη εξελίξεων εντός του Φθινοπώρου) τροφοδοτήθηκε με έντονο τρόπο από τους Υπουργούς Α. Λοβέρδο και Δ. Ρέππα.
Η χώρα δεν χρειάζεται εκλογές, είπε μεν ο κ. Λοβέρδος, αλλά δεν τις απέκλεισε ως αναγκαστική εξέλιξη των κοινωνικών και πολιτικών πιέσεων προς την κυβέρνηση και σημείωσε ότι «η κυβέρνηση εθνικής ενότητας είναι μια ανοιχτή προοπτική, είτε γίνουν εκλογές, είτε δεν γίνουν».
Παρόμοια άποψη εξέφρασε ο Δημ. Ρέππας, λέγοντας μεν ότι οι πρόωρες εκλογές δεν θα οδηγήσουν σε μια ισχυρή μονοκομματική κυβέρνηση, αλλά σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, αλλά αναρωτήθηκε:
«Και γιατί αυτή η κυβέρνηση αναγκαστικής συνεργασίας είναι καλύτερη από μια συνεργασία που προκύπτει εκουσίως, ως πολιτική επιλογή, πράγμα που δεν προαπαιτεί εκλογές;».
Η προοπτική μίας κυβερνητικής συνεργασίας βρίσκει υποστηρικτές και στην ΝΔ, για παράδειγμα με το βουλευτή Κωστή Χατζηδάκη να δηλώνει πως «η εθνική συνεννόηση είναι επιτακτική ανάγκη. Γιατί επετεύχθη το 1974 και όχι τώρα;».
ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΟ ΟΧΙ
Παρά ταύτα, τόσον ο πρωθυπουργός, όσο και ο εκπρόσωπός του, αλλά και ο αντιπρόεδρος Ευ. Βενιζέλος, επιμένουν να τονίζουν ότι «δεν τίθεται θέμα πρόωρων εκλογών», ούτε θέμα «συγκυβέρνησης», με τον Ηλία Μόσιαλο να λέει πως «δεν μπορεί να τίθενται τέτοια ζητήματα, όταν δεν υπάρχει συναινετικό κλίμα στη χώρα».
Ο δε εκπρόσωπος της ΝΔ Γιάννης Μιχελάκης απέδωσε τα σενάρια στην «ανεπάρκεια και στην αναποτελεσματικότητα» της κυβερνήσεως, επανέλαβε, όμως, ότι η ΝΔ «με την ίδια συνέπεια που καταψηφίζει τα νομοσχέδια της κυβέρνησης όταν είναι σε λάθος κατεύθυνση, με την ίδια ακριβώς υπερψηφίζει νομοσχέδια όταν η κυβέρνηση υιοθετεί το σωστό».
Βεβαίως, ο, ούτως ή άλλως, στοχοποιημένος (και) από την ΝΔ Ευ. Βενιζέλος προσπάθησε (μέσω συναντήσεώς του με τον Αντώνη Σαμαρά) να καλλιεργήσει κλίμα συναινέσεως στη διαχείριση της κρίσεως, λέγοντας μάλιστα πως «υπάρχουν πάντα πολλά και γόνιμα πεδία στα οποία υπάρχει σύγκλιση απόψεων».
Με αποτέλεσμα η Αριστερά (και με δεδομένη την επιτευχθείσα, μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, συναίνεση στο θέμα των ΑΕΙ) να επιμένει πως παρά τις εκατέρωθεν διαψεύσεις επί της ουσίας αναπτύσσεται και βαθαίνει η συναίνεση μεταξύ των δύο κομμάτων εξουσίας, συναίνεση που θα αποδειχθεί πιο επιθετική προς την κοινωνία.
Η ηγεσία της ΝΔ επιμένει από πλευράς της να εμφανίζεται πως κλείνει την πόρτα σε οποιαδήποτε συναινετική επιδίωξη κι έτσι ο κ. Βενιζέλος αναγκάσθηκε να διαψεύσει τα περί συνεργασίας και εκλογών – με την προσθήκη ότι η χώρα χρειάζεται σταθερότητα και, συνεπώς, δεν πρέπει να ανοίγουν θέματα που δημιουργούν ασάφεια – αλλά επέμεινε (και μετά τη διακοπή των παζαριών με την Τρόικα) στη στρατηγική της συναινέσεως, λέγοντας πως «χρειάζεται συστράτευση και συναίνεση στα μείζονα και κυρίως στην εικόνα που δίνει η χώρα στο εξωτερικό».
Βεβαίως, όπως προαναφέραμε, τόσο ισχυροί οικονομικοί παράγοντες, όσο και εκδοτικοί, αλλά και ξένα κέντρα πιέζουν, όχι τόσο για εκλογές, αλλά για συναινετικές λύσεις στην Ελλάδα, ώστε να αποτραπεί οποιαδήποτε εκδοχή αστάθειας (από μια εκλογική αναμέτρηση) αλλά κυρίως να ανακοπεί η οργή της κοινωνίας, η οποία (κοινωνία) βρίσκεται σε απολύτως οριακά σημεία.
Άλλωστε, όπως επιμένουμε να τονίζουμε, ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει τις αντιδράσεις της κοινωνίας, αρχής γενομένης από τη ΔΕΘ και όταν θα αρχίσουν να φτάνουν οι «λυπητερές» της εφορίας ή αν θα εξαγγελθούν νέα βάρβαρα μέτρα.
Τα δε βροντερά «όχι» σε εκλογές (που λέει η κυβέρνηση) τα «ναι» σε εκλογές (που λέει ότι θέλει η αντιπολίτευση) και τα εξίσου βροντερά «όχι» στη συναίνεση και σε μια ενδεχόμενη συγκυβέρνηση (που λέει η ΝΔ) με δεδομένο το (εμφανιζόμενο ως) αδιέξοδο στα παζάρια με την Τρόικα, ίσως να αποδειχθούν ελαφρές υποσημειώσεις στην ιστορία αυτής της περιόδου, ιδιαίτερα μάλιστα όταν η πραγματικότητα θα επιβάλλει άλλες λύσεις και η κοινωνία θα αποφασίσει να δείξει το μπόι της.-
