Του Κων/νου Τσιρονίκου
Στους καιρούς που ζούμε παρατηρείται μια έντονη ρηγμάτωση των εθνικών πολιτισμών. Το ρήγμα αυτό χρόνο με το χρόνο βαθαίνει και φαρδαίνει όλο και περισσότερο με κίνδυνο να πλατειάσει τόσο πολύ ώστε να δημιουργηθεί ένα ενιαίο σύνολο. Ένας πολιτισμός που θα έχουν επιβάλει και διαμορφώσει οι κυρίαρχες δυνάμεις στον κόσμο. Αυτές που σήμερα επιτίθενται καθημερινά πότε στον έναν και πότε στον άλλο λαό με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης.
Μια κρίση αρκετά διογκωμένη και τεχνητή, που σκοπό έχει την ενιαιοποίηση της διεθνούς κοινωνίας. Με την κατάργηση των αξιών εκείνων που συνθέτουν την πολιτιστική ταυτότητα του κάθε λαού. Πώς όμως; Με την απειλή της χρεοκοπίας και της οικονομικής υποδούλωσης. Που καλλιεργεί το φόβο και τον πολιτισμικό αποχρωματισμό. Την αποεθνοποίηση και την πολιτισμική νέκρωση. Που κάνει τους λαούς να σκοτίζονται μόνο για το χρήμα και την οικονομία.
Ακριβώς αυτή τη νέκρωση επιδιώκουν οι ενάντιες των εθνικών πολιτισμών δυνάμεις. Και αυτό δεν αποτελεί ουτοπία, ούτε προϊόν νοσηρής φαντασίας, αλλά οδυνηρή πραγματικότητα. Τη βλέπουμε καθημερινά στο φοβικό κλίμα για την οικονομία, που καλλιεργούν τα Μ.Μ.Ε. περιορίζοντας στο ελάχιστο ή αποσιωπώντας τελείως πολιτισμικές ειδήσεις. Τα πράγματα γίνονται χειρότερα ακόμα με τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης, οι οποίοι είναι όργανα των κυρίαρχων ανά τον κόσμο οικονομικών δυνάμεων που κρατούν τα κράτη και τους λαούς δέσμιους μιας τεχνητής οικονομικής ανασφάλειας, προκειμένου να κερδοσκοπήσουν και να χειραγωγήσουν τις εθνικές οικονομίες. Υποβαθμίζοντας αυτές και θέτοντας ακόμα εν κινδύνω την εθνική τους κυριαρχία, αφού δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που αποζητούν για την αποπληρωμή των χρεών και μέρος του εθνικού τους χώρου. Όπως συμβαίνει με την πατρίδα μας, που επιδιώκουν να την ωθήσουν στο ξεπούλημα πανέμορφων νησιών και θαλασσών.
Πιστεύω ότι αυτή η ενορχηστρωμένη και καλά οργανωμένη μόνιμη αμφισβήτηση των εθνικών οικονομιών εκεί αποσκοπεί. Στη ρηγμάτωση και κατάρρευση των εθνικών πολιτισμών, η οποία θα επιφέρει και την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας των λαών. Προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται και οι καλλιεργούμενες ανά τον κόσμο ιδέες περί παγκόσμιας διακυβέρνησης. Οι οποίες αρχίζουν να υλοποιούνται με τη λειτουργία ως ενιαίο σύνολο της διεθνούς οικονομίας. Από τις δυνάμεις εκείνες που θέλουν τον έλεγχο των πάντων. Που επιδιώκουν την παγκόσμια παντοδυναμία τους. Την επιβολή του δικού τους πιστεύω. Του δικού τους «πολιτισμού», βασιζόμενου στην κυρίαρχη αξία του χρήματος.
Αυτά, βέβαια, για να γίνουν πρέπει να εκλείψει η οποιαδήποτε εθνική αντίσταση και αντίδραση. Και αυτό γίνεται σιγά-σιγά και μεθοδικά μέσω της ανασφάλειας που δημιουργεί η οικονομική κρίση. Που καταργεί κάθε έννοια πολιτισμικής φροντίδας και ευαισθησίας. Που κατοχυρώνει τα πολιτισμικά δικαιώματα, τα οποία καθορίζουν και την ταυτότητα των λαών, η οποία, αν χαθεί κινδυνεύει άμεσα και η εθνική κυριαρχία. Γιατί είναι ευνόητο όταν χάσεις τα άυλα στοιχεία του πολιτισμού σου τη γλώσσα, την ιστορία, την ορθόδοξη χριστιανική σου πίστη και την πολιτισμική σου παράδοση, τότε παύεις να ονομάζεσαι Έλληνας. Λέγεσαι Ευρωπαίος ή παγκόσμιος πολίτης. Πλήρως αποχρωματισμένος από τα εθνικά σου χαρακτηριστικά. Ορισμένα απ’ τα οποία αρχίζουν να ατονούν και να ξεχνιούνται, αφού μεθοδικά περνούν στο μη θυμικό μέρος του εγκεφάλου. Εκεί ακριβώς που θέλουν να ρίξουν όλους τους πολιτισμούς.
Σε ό,τι αφορά στη χώρα μας, η ολοκλήρωση του παραπάνω διεθνούς σχεδίου ανατροπής του πολιτισμού μας εξαρτάται από τη δική μας στάση. Από τη θέση μας απέναντι στα σχέδια των δυνάμεων αυτών. Από την εγρήγορση και το πείσμα μας να μην κάνουμε ούτε σπιθαμή πίσω από τα μετερίζια προάσπισης της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Σ’ αυτόν τον αγώνα συμβουλάτορας και βοηθός είναι η ιστορία μας. Αυτή πρέπει να μελετήσουμε καλά για να δούμε πώς μπορούμε να τον διαφυλάξουμε. Παραδειγματιζόμενοι από την επιβίωσή του ανά τους αιώνες. Πώς κατά την περίοδο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από διωκόμενος έγινε δύναμη μόρφωσης των Ρωμαίων και βάση δημιουργίας και ανάπτυξης του βυζαντινού πολιτισμού. Κατά δε την περίοδο της μακραίωνης δουλείας αυτός ο πολιτισμός όχι μόνο δεν έσβησε, αλλά αφύπνισε και οδήγησε το σκλαβωμένο γένος των Ελλήνων στη μεγάλη μέρα της λευτεριάς.
Αυτό πρέπει να κάνουμε και σήμερα. Τώρα που η πατρίδα κινδυνεύει. Να μην αφήσουμε καμία πονηρή σκέψη και κανένα βέβηλο χέρι να καταστρέψει τον πολιτισμό μας. Το είναι μας. Ως προς αυτό, οι επίδοξοι πολιτισμοκτόνοι μας ένα πρέπει να έχουν υπόψη τους. Ότι και αν ακόμα επιτύχουν κάτι τέτοιο, αυτό θα είναι πολύ προσωρινό. Γιατί οι Έλληνες έχουν μάθει να ανασταίνονται ακόμα και απ’ τη στάχτη. Και αυτό αν δεν το γνωρίζουν, ας διαβάσουν λίγη ιστορία. Για να πάψουν α ματαιοπονούν και να προσδοκούν ως λάφυρο τον εθνικό μας πλούτο, μέσω της κατάλυσης του πολιτισμού μας.
