Έχουμε φτάσει στο χαμηλότερο σημείο κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής παρακμής. Η λανθασμένη πολιτική τα τελευταία 30-40 χρόνια, η κακή νοοτροπία μας, η έλλειψη ήθους στην πολιτική σκηνή, τα σκάνδαλα, η ατιμωρησία, η αλόγιστη πριμοδότηση όλων από κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) χωρίς έλεγχο, το κακό εκπαιδευτικό σύστημα, το πατρονάρισμα επαγγελματικών συντεχνιών-καρτέλ, η εκμετάλλευση των πηγών της χώρας και η καταπάτηση της δημόσιας γης, οι ΔΕΚΟ και «τα συμφέροντά τους», η κακή οικονομική πολιτική και τα συνεχόμενα δάνεια κ.ά. οδήγησαν στη σημερινή άθλια κατάσταση που όλοι μας σκληρά βιώνουμε. Αποδείχτηκε στην πράξη ότι τα πολιτικά συστήματα δεν αποδίδουν. Ούτε ο «σοσιαλιστικός κρατισμός» (έτη 1981-1989), ούτε ο «ελληνικός νεοφιλελευθερισμός» (έτη 2004-2009) ούτε τα συστήματα «πολιτικού εκσυγχρονισμού» είναι κατάλληλα για τη χώρα, αφού πρωτίστως αποτυγχάνουν και πολιτικά και ηθικά οι άνθρωποι (πολιτικοί) που τα εφαρμόζουν.
«Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται», έγραφε ο Κ. Παλαμάς και παραμένει επίκαιρος («Γύριζε», 1908). Συντριπτικά βοήθησε σε αυτή την κρίση και ο τρόπος ζωής μας: η ευρεία και αλόγιστη κατανάλωση, η μη σωστή νοοτροπία-συμπεριφορά μας, η απληστία μας, σε αυτό που «ζούμε», που «φαινόμαστε», που «βιώνουμε». Η «νοικοκυροσύνη» ως λέξη εξαφανίστηκε!
Η χώρα, με σοβιετικού τύπου κρατισμό, έφτασε σήμερα -ελέω και της πολιτικής του λαϊκισμού κι από τα δύο κόμματα εξουσίας- να βουλιάζει από ένα υπέρογκο, σπάταλο και δυσκίνητο κράτος, που διαθέτει συγκριτικώς: Το μεγαλύτερο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων στην Ε.Ε., κοινοβούλιο με πολυάριθμους βουλευτές που απολαμβάνουν πλήθος προνομίων και κυρίως ασυλιών, το μεγαλύτερο αριθμό τμημάτων ΑΕΙ (500 τμήματα) διασκορπισμένων, στα πιο απίθανα και παράξενα γνωστικά αντικείμενα (βλ. κομματισμό), τα περισσότερα «κλειστά επαγγέλματα» βλ. ελληνικής επινόησης καρτέλ, τα περισσότερα τηλεοπτικά-έντυπα ΜΜΕ, ένα μισθολόγιο που καλύπτει το στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, με τεράστιες αδικίες και ανισότητες π.χ. ένας διοικητικός υπάλληλος μπορεί να αμείβεται περισσότερο από έναν τακτικό καθηγητή πανεπιστημίου!
Σήμερα είναι ευκαιρία, είναι ώρα να αλλάξουμε τη χώρα. Πρέπει οι πολίτες να αντιληφθούν το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί, να προαχθεί η αξιοκρατία και να παταχθεί ο κομματισμός. Ανεξάρτητα αν θα είναι η σημερινή κυβέρνηση, ή άλλη αυριανή, απαιτείται μια νέα αρχή. Η συνταγή είναι μία: «αξιοκρατία, διαφάνεια, αριστεία και ήθος στην πολιτική» και οι τομές αναπόφευκτα ρηξικέλευθες, λ.χ.
Μείωση των βουλευτών σε 200 εξάλειψη όλων των προνομίων τους (σημ. να δίνουν το καλό παράδειγμα στους πολίτες). Κατάργηση της ασυλίας. Οι εκλογές να γίνονται κάθε 4 χρόνια, απαγόρευση των εκλογικών δημοσκοπήσεων. Αποδέσμευση της δικαστικής εξουσίας από την εκτελεστική εξουσία (κυβέρνηση). Επιτακτική ανάγκη να αλλάξει όλο το πολιτικό προσωπικό στη χώρα. Αυτό εξαρτάται από τη λαϊκή βούληση. Είναι ευκαιρία -στις εκλογές που θα γίνουν στο μέλλον- να εξωστρακιστούν από την εξουσία όλοι οι παλαιοί πολιτικοί (ειδικά των κομμάτων εξουσίας) που έπεισαν για την ανεπάρκεια, ενίοτε και το «ήθος» τους στις προηγούμενες κυβερνήσεις. Ο τόπος χρειάζεται νέους ανθρώπους, που να αγαπάνε την Ελλάδα, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης. Επιτακτική ανάγκη να ψηφίζουμε πλέον: τους πιο καλούς ανθρώπους, τους πιο ηθικούς, τους πιο πετυχημένους.
Θέσπιση ενός δίκαιου μισθολογίου στο δημόσιο τομέα, μείωση των αρκετά παχυλών μισθών, ειδικά στις ΔΕΚΟ και την τοπική αυτοδιοίκηση. Εφαρμογή ενός νέου, σύγχρονου εκπαιδευτικού συστήματος. Έξω τα κόμματα από την εκπαίδευση. Εφαρμογή του νέου νόμου για τα ΑΕΙ, νέος «Καλλικράτης» παντού στα ΑΕΙ. Ενίσχυση του πραγματικού ρόλου που πρέπει να έχει το «σύγχρονο Λύκειο», επαναφορά εισαγωγικών εξετάσεων μετά το Γυμνάσιο. Άνοιγμα όλων των κλειστών επαγγελμάτων. Στήριξη της Υγείας και της Παιδείας, με τις ελάχιστες οικονομικές περικοπές. Πάταξη της φοροδιαφυγής του μεγάλου κεφαλαίου και των μεγάλων καταθέσεων, και όσων (συντεχνιών) φοροδιαφεύγουν και δεν πληρώνουν φόρο. Η φοροδιαφυγή να γίνει πολύ σοβαρό αδίκημα. Η πολιτεία ας μεριμνήσει -επιτέλους!- για την πάταξη των δύο νοσηρότερων φαινομένων: α) των καταλήψεων και β) της παρακώλυσης οδών-λιμανιών-αεροδρομίων.
Τέλος: ενθάρρυνση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, του παραγωγικού τομέα, επενδύσεις σε τομείς που πλεονεκτούμε: τουρισμό, αιολική-ηλιακή ενέργεια, βιολογικά προϊόντα, γεωργία-κτηνοτροφία κ.α. Πριμοδότηση και ενθάρρυνση της αποκέντρωσης και ίδρυσης παραγωγικών μονάδων με καινοτομίες κ.α. Πρέπει, συνεπώς, να περάσουμε από μια κοινωνία κατανάλωσης σε μια κοινωνία παραγωγής και δημιουργίας, με πυξίδα: το «μέτρον άριστον». Αν όχι, τότε τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει.
