Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Επίσπευση των μεταρρυθμίσεων ζητά ο πρωθυπουργός και η επιβολή των νέων σκληρών μέτρων φαντάζει αναπόφευκτη. Προς το τέλος του καλοκαιριού και τις τελευταίες ημέρες ξεκούρασης όσων πολιτών κατόρθωσαν να δραπετεύσουν για λίγο διάστημα, και η κυβέρνηση προετοιμάζεται για τις νέες επισκέψεις της τρόικας που αναμένεται να προβεί σε νέες υποδείξεις αναφορικά με την πορεία των οικονομικών. Πορευόμενοι προς μια ακόμη πιο δύσκολη περίοδο με μεγάλες αλλαγές αλλά ουσιαστικά καμία θετική ανατροπή στην οικονομική ζωή της χώρας, οι πολίτες φαίνεται πως αγνοούν τις πραγματικές διαστάσεις του ελληνικού προβλήματος και περιμένουν τον από μηχανής Θεό που θα επαναφέρει τη χώρα στην πρότερη ομαλότητα. Ποια ήταν όμως αυτή η περίφημη «ομαλότητα»; Μήπως τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα και οι σοβαρές παρατυπίες υπουργών και βουλευτών που ελέω ατιμωρησίας απολάμβαναν τα οφίτσια χωρίς κανένα φόβο; Μήπως η ανύπαρκτη εφαρμογή των νόμων που καταστρατηγούσαν και την τελευταία απόπειρα επιβολής τάξης στο κοινωνικό χάος; Ή μήπως οι επανειλημμένες υποτιθέμενες συστάσεις των ανώτερων λειτουργών του κράτους που έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου μονάχα όταν τα πράγματα ξεπερνούσαν τα όρια και οι ενδεδειγμένες λύσεις φάνταζαν απλά ασύλληπτο όνειρο μπροστά στο γενικότερο μπέρδεμα στον κοινωνικό-οικονομικό ιστό; Η ευθύνη για το κατάντημα της χώρας, που εξακολουθεί να μην απογαλακτίζεται από την παραοικονομία και τη διαφθορά ή που μάλλον επιβιώνει από τα παραθυράκια των νόμων και την ασύδοτη συμπεριφορά μεγάλης μερίδας των πολιτών που διδασκόμενοι από τους πονηρούς κομματικούς ελιγμούς προβαίνουν σε παντός είδους έκνομες ενέργειες για να εξυπηρετήσουν τα ατομικά τους συμφέροντα, είναι μάλλον συλλογική και σε πολλές των περιπτώσεων μάλιστα και ονομαστική. Μιλώ για εκείνους τους επωνύμους πολίτες που πέρασαν τις «καλές εποχές» τα μηνύματα του νεοπλουτισμού και του εύκολου κέρδους στις στρατιές των πολιτών, που πεινασμένοι έσπευδαν να αρπάξουν τα ψίχουλα στις παραλίες της Μυκόνου ή των εκάστοτε fashion νησιών που σαρώνονταν από τα πολυτελέστατα τζιπ και τους ονειροπαρμένους οδηγούς τους, υπό τις ευλογίες μιας Πολιτείας που σιγοντάριζε την ανεξέλεγκτη δόμηση, πιστεύοντας πως αυτό αποκαλείται «ανάπτυξη». Οι καλές εκείνες εποχές με όλους αυτούς τους σταυροφόρους δυστυχώς δεν έχουν περάσει ακόμα. Παρά την οικονομική κρίση κάποιοι εξακολουθούν να κερδοσκοπούν και να προκαλούν με τον τρόπο ζωής τους, παίρνοντας θάρρος από την ελεεινή διαφήμιση συνηθειών που συντηρούν τον νεοπλουτισμό και το φαίνεσθαι σε μια χώρα που απομυθοποιείται με καταιγιστικούς ρυθμούς σε όλα τα επίπεδα. Ο πρωθυπουργός όμως ζητά επίσπευση των μεταρρυθμίσεων. Σε ένα κράτος – ζούγκλα, όπου το ατομικό συμφέρον ενισχύεται από την κρίση και η επιβίωση γίνεται σημαία στις τάξεις των αιφνιδιασμένων πολιτών, οι μεταρρυθμίσεις αυτές φαντάζουν απλά θεωρητικές υποσχέσεις των στρατηλατών της πολιτικής. Σήμερα ο Παπανδρέου, αύριο ο Σαμαράς, την επόμενη η πολλά υποσχόμενη «Οικουμενική», η κατάσταση όμως δεν αλλάζει παρά τις επίμονες προσπάθειες προς την κατεύθυνση της εξάλειψης των συνηθειών που επί δεκαετίες συντηρούν το κοινωνικό-οικονομικό σύστημα της χώρας. Ουραγοί σε τούτο το χρόνιο παιχνίδι οι γραφικοί «νομοταγείς», τα «κορόιδα» κατά το λαοπρόβλητο ρητό, αυτοί οι ελάχιστοι που αγωνίζονται νυχθημερόν να απομακρύνουν τη δυσοσμία του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και πριμοδοτούνται στα λόγια από τους εκάστοτε «καθαρούς» πρωθυπουργούς. Η κατάσταση λοιπόν λίγο πριν το τέλος του καλοκαιριού φαντάζει επιεικώς ελλειμματική λόγω των σοβαρών κενών στην παρτίδα της πολιτικής σκακιέρας αλλά κυρίως λόγω των παγιδευτικών σχολίων ή ρήσεων μιας Πολιτείας δήθεν πρόθυμης να επιβάλλει το νέο οικονομικό στάτους, σε μια κοινωνία εξοβελισμένη προ πολλού στο πυρ το εξώτερον. Νεοπλουτισμός μειωμένος μεν αλλά πάντα παρών. Παρατυπίες και σκάνδαλα που διαδέχονται το ένα το άλλο και μια Πολιτεία που ξεκινά να δικάσει ξεθωριασμένες υποθέσεις για να ρίχνει στάχτες στα μάτια του κόσμου, αλλά και πολίτες που την μια μέρα αγανακτούν για τα νέα σκληρά οικονομικά μέτρα και την άλλη πορεύονται αδιαμαρτύρητα την οδό του κοινωνικού μαρτυρίου, αυτή είναι η συνολική εικόνα λίγο πριν τις νέες επισκέψεις της τρόικας που από Σεπτέμβρη πιάνει δουλειά αναφορικά με την τήρηση των νέων αποφάσεων για την οικονομική τύχη της χώρας. Προβλέπεται λοιπόν νέος γύρος με σκληρά μέτρα που προβλέπεται να μονοπωλήσουν την επικαιρότητα. Νέα τρομο – δελτία των οκτώ θα δώσουν το τελειωτικό χτύπημα σε μια Ελλάδα λαβωμένη, που έχει σκύψει προ πολλού το κεφάλι. Θα είναι ένα ακόμη θλιβερό σκηνικό από μια χώρα που ανοίγει διάπλατες πύλες της για να προσέλθουν οι κάθε λογής διασώστες με τις εξαιρετικές και μοναδικές τους λύσεις. Λύσεις που θα υποτάξουν τους Έλληνες πολίτες στον χρόνιο δανεισμό και θα χαρίσουν όσο - όσο τα λιγοστά εδάφη που της έχουν απομείνει. Κατά τα άλλα, οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να επισπευστούν μη τυχόν και δεν φανεί πως το πρόσωπο της χώρας άλλαξε και δεν εισρεύσει το ρευστό από τους εταίρους και το ΔΝΤ. Ρευστό που θα επιστραφεί στο πολλαπλάσιο.
