Πριν λίγες μέρες ο Ελληνισμός κήδεψε ένα από τα επιφανέστερα παιδιά του. Τον μεγάλο Έλληνα δημιουργό που μετέφερε με τον πιο δραματικό τρόπο στην ταινία του «Αττίλας 1974» τις οδυνηρές συνέπειες από την προδοσία της πολυαγαπημένης του ιδιαίτερης πατρίδας. Μία ταινία που την σκηνοθέτησε η Ιστορία όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο ίδιος ο Μιχάλης Κακογιάννης... Έκτοτε πέρασαν 37 μαύρα καλοκαίρια με τούτο το τελευταίο να είναι το χειρότερο απ’ όλα τα προηγούμενα, αφού η έκρηξη στη ναυτική βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» έντυσε και πάλι στα μαύρα τη μαρτυρική Μεγαλόνησο. Μέσα σε αυτό το βαρύ κλίμα η Κύπρος τίμησε και φέτος τα ηρωικά παιδιά της, την ώρα που στην Αθήνα είχαμε τις καθιερωμένες πανηγυρικές εκδηλώσεις για την επάνοδο της Δημοκρατίας!!!! Η μητέρα Ελλάδα ξέχασε δυστυχώς τα 6.000 θύματα της τουρκικής θηριωδίας (μεταξύ των οποίων και 162 αδελφοί Ελλαδίτες νεκροί και αγνοούμενοι) και την de-facto διχοτόμηση της Κύπρου, που εξαιτίας τους κατέρρευσε η χούντα που χωρίς να ανοίξει μύτη παρέδωσε την εξουσία στους αυτοεξόριστους... Παρ’ όλα αυτά, όσο και να ψάξετε δεν θα βρείτε την παραμικρή αναφορά στην Κύπρο, στην ομιλία του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, κατά τη διάρκεια της πανηγυρικής δεξιώσεως για την «επέτειο» της αποκατάστασης της Δημοκρατίας!!! Ούτε έναν καλό λόγο συμπαράστασης. Ούτε μια παρηγορητική κουβέντα από τον πρόεδρο... ούτε μια απλή απάντηση στις ιταμές προκλήσεις του Τούρκου πρωθυπουργού...
Έτσι λοιπόν για να ξέρουμε τις δολοπλοκίες που προηγήθηκαν του προδοτικού πραξικοπήματος στην Κύπρο, της τουρκικής εισβολής στο νησί και της επανόδου της Δημοκρατίας στην μητέρα Ελλάδα ας δούμε μερικά δημοσιεύματα που είδαν κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας και τα οποία ουδέποτε διαψεύσθηκαν από τους εμπλεκόμενους: Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Νίκος Δεβλέτογλου, έγραψε ένα άρθρο στη εφημερίδα «Daily Telegraf», της 13ης Ιουνίου 1978, στο οποίο υποστήριξε ότι τον Μάιο του 1974 (δύο μήνες προ της τουρκικής εισβολής), έγινε στην Μάρνη (περίχωρο των Παρισίων), μυστική συνάντηση μεταξύ του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του πρωθυπουργού του Αττίλα, Μπουλέτ Ετσεβίτ, επί παρουσία του Κίσινγκερ. Σημείωσε δε με νόημα: «Όπως ήταν ευνόητο, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού επιθυμούσε τότε -όπως αλίμονο επιθυμεί και σήμερα- να πληροφορηθεί τι μπορούσε ο πασίγνωστος πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδος να συζητήσει κρυφά με τους Ετσεβίτ και Κίσινγκερ, λίγες εβδομάδες πριν από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την κατάρρευση του στρατιωτικού καθεστώτος στην Ελλάδα».
Σε επιστολή του, με ημερομηνία 19 Μαΐου 1976, προς τον τότε πρωθυπουργό της Τουρκίας, Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, ο Καραμανλής νομιμοποιεί τον Αττίλα Ι, αλλά διαμαρτύρεται για τον Αττίλα ΙΙ (για τον οποίο δεν έκανε τίποτα για να σταματήσει): «Την 20ην Ιουλίου 1974, η Τουρκία εισέβαλλε εις την Κύπρον, επωφελούμενη του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών εναντίον του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και ισχυριζόμενη ότι σκοπός της επεμβάσεως ήτο η αποκατάστασις της νομιμότητος. Η νομιμότης όμως απεκατεστάθη μετά τρεις ημέρας εις την Κύπρον εις το πρόσωπο του κ. Κληρίδη και εις την Ελλάδα με την επιστροφή μου. Ο σκοπός επομένως της τουρκικής επεμβάσεως είχεν εκπληρωθεί και λογικώς η Τουρκία θα έπρεπε να αποσύρει τα στρατεύματά της από την Κύπρον...».
Τον Ιούλιο του ’74, οι Τούρκοι είχαν καταλάβει μόνο ένα μικρό προγεφύρωμα, στην Κύπρο. Τον Αύγουστο του 1974, που οι Τούρκοι κατέλαβαν το 37% της νήσου, με τον Αττίλα ΙΙ, ο «εθνάρχης» απήντησε ως εξής στην απαίτηση του κόσμου για ελληνική βοήθεια στην Κύπρο: «Η Κύπρος κείται μακράν»! Ο πρωθυπουργός του Αττίλα (Ι και ΙΙ), Μ. Ετσεβίτ, δήλωσε αργότερα ότι: «Αν δεν κάναμε την επέμβαση στην Κύπρο, δεν θα επέστρεφε η δημοκρατία στην Ελλάδα».
Να σημειωθεί ακόμα ότι παρά την παλλαϊκή απαίτηση για άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δήλωσε στη Βουλή ότι «ο φάκελος είναι αμετάκλητα κλειστός». Και ο Α. Παπανδρέου που τον μισοάνοιξε τράπηκε σε άτακτο φυγή μόλις αντιλήφθηκε την μπόχα που αναδύθηκε και διαχύθηκε προς πάσα κατεύθυνση...
a.avgoustis@hotmail.com
