... Εν τω μεταξύ... «δεν υπάρχει δίφραγκο ούτε για ταξί», το οποίο είναι ένα γεγονός, αλλά αφού δεν κυκλοφορούν και ταξί λόγω της απεργίας, δεν προβληματιζόμαστε και ιδιαιτέρως.
... Για αλλού το πήγαινα... Εν τω μεταξύ, ήθελα να πω, με τη Χίλαρι και τον... Κούρο και την Έκτακτη Σύνοδο Κορυφής αύριο, στα «ψιλά» πέρασε το «μπαϊράκι» του υπουργού Λοβέρδου.
Ο οποίος βέβαια, από καιρού εις καιρόν πετάει τις... μπηχτές του και έχει δείξει με πιο έμμεσους ή άμεσους τρόπους τη δυσφορία του για πολλές από τις κυβερνητικές επιλογές, αλλά αυτή τη φορά και στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία - δηλαδή λίγο πριν την περίφημη «Σύνοδο Σωτηρίας» - οι δηλώσεις και διαφοροποιήσεις του παρουσιάζουν ξεχωριστό ενδιαφέρον.
Ο υπουργός Υγείας, λοιπόν, προκειμένου να βρει την... υγειά του, πολιτικά και προφανώς να διαχωρίσει (στο ποσοστό βεβαίως που αυτό είναι εφικτό αφού είναι μέλος της Κυβέρνησης) τη θέση του, επέλεξε μέσω συνέντευξης σε εφημερίδα να στείλει μια ποικιλία μηνυμάτων προς ποικίλους αποδέκτες επίσης.
Ανάμεσα στα άλλα, δήλωσε: «Θα ήμουν πάρα πολύ προσεκτικός σε ό,τι αφορά στη χρήση του όρου «χρεοκοπία» με ή χωρίς επιθετικό προσδιορισμό» στρέφοντας προφανώς τα βέλη του προς τον αντιπρόεδρο και υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο. Ο οποίος, να υπενθυμίσουμε, δεν του είναι και πολιτικά «ξένος» γιατί ο Α. Λοβέρδος, είχε ταχθεί στο πλευρό Βενιζέλου, στο θέμα της διεκδίκησης της προεδρίας του ΠΑΣΟΚ. Έτσι, για να μην ξεχνιόμαστε.
Αλλά ο υπουργός είπε και άλλα ενδιαφέροντα. Σχολίασε ότι «κατά βάση το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση υπήρξε δημαγωγικό. Είπε ότι υπάρχουν λεφτά, ενώ δεν υπήρχαν. Έκανε άλλα, αρνείτο κάθε συζήτηση για διαρθρωτική αλλαγή. Ήταν ένα κόμμα κατά βάση του «όχι». Ειδικά από μια δόση και μετά, συμφωνώ ότι την κακή νοοτροπία τη δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ’80», είπε χαρακτηριστικά.
Βέβαια, ο άνθρωπος, αλήθειες είπε. Επιδόθηκε, ας πούμε, σε μια κομματική αυτοκριτική η οποία απηχεί και την πραγματικότητα. Και αυτό, μάλλον προς τιμήν του θα έπρεπε να είναι όπως και προς τιμήν κάθε πολιτικού που έχει την τόλμη και την καθαρότητα του πνεύματος και του βλέμματος, να το κάνει... Φεύ(!) ζούμε στην Ελλάδα, όμως. Και κάθε φορά που ένας πολιτικός (πράγμα που δεν γίνεται δα και τόσο τακτικά) επιδίδεται σε δημόσια κριτική του πολιτικού του φορέα, των συμπεριφορών και των επιλογών του, και εν πάση περιπτώσει επιδεικνύει ωριμότητα και υπευθυνότητα, αμέσως οι δηλώσεις του τον καθιστούν «αντάρτη» και εκ του πονηρού εκλαμβάνονται ή ερμηνεύονται. Διότι ναι μεν, θεωρητικά, όλοι συμφωνούμε ότι «δημοκρατία έχουμε και ό,τι θέλουμε λέμε» αλλά στην πράξη και ειδικώς όταν έχει να κάνει με ζητήματα «κομματικής πειθαρχίας» των πολιτικών, μια χαρά ολοκληρωτικές αντιλήψεις υιοθετούνται και τίθενται σε εφαρμογή. Και βεβαίως πάντα, μα πάντα υπάρχει μια καλή δικαιολογία για την επιβολή «φίμωσης» ή «κυρώσεων», διότι «δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή», «διότι τώρα που το κόμμα αγωνίζεται», «τώρα που η πατρίδα παλεύει» και άλλα τινά τα οποία επιστρατεύονται προκειμένου οι πολιτικοί να κάνουν εν τέλει... τουμπεκί ψιλοκομμένο. Και αν δεν το κάνουν... «μαύρο φίδι που τους έφαγε», που λέει ο λόγος.
Βέβαια, ο κ. Λοβέρδος έβαλε και κατά της ΝΔ και των λοιπών κομμάτων, παρομοιάζοντας τα κυβερνητικά στελέχη με «ανθρώπους στο λάκκο με τα λιοντάρια», όπου τα κόμματα της αντιπολίτευσης κάθονται από πάνω και κάνουν συστάσεις. Αλλά, αυτό τέλος πάντων, φυσιολογικό και αναμενόμενο είναι και εντάσσεται στο πλαίσιο της γενικότερης πολιτικής πρακτικής.
Τα υπόλοιπα, όμως, που είπε για τον κομματικό του φορέα, από πρακτικές του οποίου προφανώς θέλει να τηρήσει τις αποστάσεις και τη σημασία τους και τη σημειολογία τους έχουν. Και υποψιάζομαι και πολύ μεγαλύτερη απήχηση στον κόσμο εκείνο (αν υπάρχει ακόμη) που έχει την υπομονή και την καλή προαίρεση να κάτσει και να ακούσει την «αυτοκριτική» επιχειρηματολογία ενός πολιτικού.
