Γενηθήτω το θέλημά σου...

Από την Καλλίτσα Γκουράβα-Δικτά, συγγραφέα

Αγαπητοί μου αναγνώστες, δεν είμαι βέβαια η αρμόδια να γράψω το παρακάτω άρθρο.

Όμως αισθάνομαι την ανάγκη, ως χριστιανή να το κάνω.
Ένας ιερωμένος ή ένας θεολόγος θα μπορούσε να γράψει πολλά περισσότερα και καλύτερα.
Εγώ θα αναφερθώ στην καθημερινότητα του κάθε χριστιανού, που προσεύχεται στην εκκλησία, ή γονατίζει στα εικονίσματα του σπιτιού του.
Συνηθίζουμε να ζητάμε απ’ το Θεό τα πάντα και ξεχνάμε την προσευχή του Χριστού στον κήπο της Γεθσημανής ή Γεσθημανής στο όρος των Ελαιών.
“Πάτερ πάτερ μου, όλα είναι δυνατά εις σε, απομάκρυνε από εμέ το ποτήριον τούτο όμως ας γίνει όχι εκείνο που θέλω εγώ, αλλά εκείνο που θέλεις εσύ”. Σεβαστή η προσευχή μας προς τον Κύριο φίλοι μου, πάντα βέβαια, αλλά τώρα που μπαίνουμε στην τεσσαρακοστή περισσότερο.
Ζητάμε απ’ τον Θεό τα πάντα, όπως προανέφερα – και καλά κάνουμε, εκείνος είναι το στήριγμά μας – αλλά ξεχνάμε κάτι. Αυτό που είπε ο Χριστός.
“Ας γίνει όχι αυτό που θέλω εγώ, αλλά αυτό που θέλεις εσύ”.
Την έμπνευση γι’ αυτό το άρθρο μού την έδωσε ένας πολύ καλός φίλος, ο Γιώργος. Βαθιά συγκινημένος την ώρα που μιλούσαμε, αναφέρθηκε σε ένα κήρυγμα που άκουσε.
Η κεντρική ιδέα σ’ αυτό το κήρυγμα κάποιου ιερωμένου, ήταν αυτό που γράφω παραπάνω. Όλα πρέπει να τα αφήνουμε στο χέρι του Θεού… Να γίνεται το θέλημά του.
Ο Γιώργος είναι εκκλησιαστικός επίτροπος στην ενορία των Αγίων Σαράντα. Είμαι πολύ τυχερή που ανήκω σ’ αυτήν την ενορία, με τους αξιαγάπητους και αξιοσέβαστους ιερείς. Τον π. Σέργιο, τον π. Δημήτριο, τον π. Απόστολο.
Τους αξιαγάπητους και καλλικέλαδους ιεροψάλτες, τον Σάκη, δεξιό ιεροψάλτη και τον Γιάννη, αριστερό. Τους αξιαγάπητους επίσης επιτρόπους Γιώργο, Γιάννη, Ευάγγελο και άλλα πρόσωπα που προσφέρουν στην εκκλησία. Τις κυρίες του φιλοπτώχου που βοηθάνε στα συσσίτια, που λειτουργούν εδώ και χρόνια στην εκκλησία μας, όπως ξέρετε, και προσπαθούν να συγκεντρώσουν χρήματα απ’ τους ενορίτες για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της εποχής μας.
Την αγαπημένη Ελένη τη νεωκόρο, που διαδέχθηκε επάξια τους γονείς της.
Όταν μπαίνεις σ’ αυτήν την εκκλησία, αισθάνεσαι ότι μπαίνεις σε ένα… ζεστό και οικείο περιβάλλον, πλημμυρισμένο από αγάπη. Ίσως και άλλες εκκλησίες να προσφέρουν την ίδια ζεστασιά, αλλά δεν το ξέρω. Τώρα μιλάω για τη δική μου.
Όταν η θεία λειτουργία πλησιάζει προς το τέλος και είναι η ώρα του “Πάτερ ημών”.
Ο Σάκης ο δεξιός ιεροψάλτης προτρέπει το εκκλησίασμα να συμμετέχει σ’ αυτή την προσευχή. “Όλοι μαζί”, φωνάζει ο Σάκης και είναι ένα ουράνιο υπέροχο άκουσμα. Είναι σαν να πετάς στους ουρανούς μαζί με τους αγγέλους.
Αυτά είχα να πω σήμερα για την εκκλησία μου, που περιμένω να έρθει η Κυριακή και να είμαι καλά – γιατί είμαι και κάποιας… ηλικίας – για να πάω να προσευχηθώ.
Να είναι όλοι οι παραπάνω οι συμμετέχοντες σ’ αυτή τη θεϊκή ατμόσφαιρα καλά και τους ευχαριστώ.
Ευχαριστώ τον Γιώργο, τον καλό μου φίλο τον επίτροπο που μου έδωσε αυτήν την έμπνευση να γράψω αυτό το άρθρο. Ευχαριστώ τον π. Δημήτριο που ανταποκρίνεται στο κάλεσμά μας κάθε πρώτη του μηνός, για να μας κάνει αγιασμό στο σπίτι μας.