Του Χρήστου Τσαντήλα
ΘΑ ΕΝΘΥΜΕΙΣΘΕ τα λόγια του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας Χρήστου Σαρτζετάκη «είμεθα έθνος ανάδελφο!». Τον θυμήθηκα προχθές όταν άκουσα σε ένα καφέ, μια συζήτηση παρέας φίλων γύρω από την «ντροπιαστική ήττα της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου» από τα (ασήμαντα στο ποδοσφαιρικό στερέωμα) νησιά Φερόε. Ένα σχεδόν εικοσαήμερο μετά το θλιβερό (για μας) ποδοσφαιρικό γεγονός και κάποιοι κάθονται και ασχολούνται ακόμα με αυτήν την (εθνικής έστω διάστασης) ήττα. Μόνο ημείς οι Έλληνες θα το «ζαλίζαμε» τόσο μ΄αυτό το ποδοσφαιρικό γεγονός. (Και εδώ δικαιώνεται ο Σαρτζετάκης).
ΜΟΥ φαίνεται πολύ παράξενο λοιπόν, ανεξήγητο, σχεδόν ντροπιαστικό και υποτιμητικό για την περηφάνια του γενναίου (ημών των Ελλήνων) λαού, να τα έχουμε βάψει... μαύρα για αυτή την ποδοσφαιρική ...ξεφτίλα, να την αισθανόμαστε ως «εθνική ντροπή» και να μην ντρεπόμαστε καθόλου για την άλλη ήττα, την ολοκληρωτική, της πατρίδας του Σωκράτη και του Μεγαλέξανδρου, τις επιπτώσεις της οποίας πληρώνει σήμερα με οδυνηρό τρόπο, ολόκληρος ο ελληνικός λαός, χωρίς να παίζει και... ποδόσφαιρο!
ΜΙΛΑΩ για την ήττα της χώρας, στην «πολιτική παρτίδα» με το διευθυντήριο της Ευρώπης και τους εκπροσώπους του Διεθνούς Χρήματος, των δανειστών - πρωταγωνιστών στην υποδούλωση της χώρας. Αυτή την εθνική ντροπή, που δεν μας πόνεσε τόσο, όσο μας πόνεσε η ήττα από τους ψαράδες, τους ηλεκτρολόγους και τους επιπλάδες ποδοσφαιριστές των νησιών Φερόε...
ΕΙΝΑΙ εθνική ντροπή που κάποια παλικαράκια μας νίκησαν, ερασιτέχνες, παιδιά να τους χαίρεσαι, που κάνουν την πλάκα τους παίζοντας ποδόσφαιρο, που δουλεύουν σε οικοδομές και ψαροκάικα μια ζωή για να βγάλουν όσα βγάζει ένας ξένος ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού σε ένα και μόνο χρόνο; Και δεν είναι εθνική ντροπή που ολόκληρη κυβέρνηση σύρεται εις Παρισίους, να... γλύψει τρεις χαρτογιακάδες, διπλωμάτες υπαλλήλους καριέρας και να τους ικετεύσει μην μας ζητήσουν να πληρώσουμε και άλλο με αίμα τα δανεικά που μας έδωσαν; Ποια είναι μεγαλύτερη εθνική ντροπή;
ΚΑΝΑΜΕ τη σκληρή αυτοκριτική στους εαυτούς μας, όπως κάναμε με την ήττα της εθνικής στο ποδόσφαιρο, όταν ξεπουλήθηκαν χώρα και αξιοπρέπεια, που εκχωρήθηκαν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στους ξένους, που αφανίστηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις, που έμειναν άνεργα τα παιδιά μας, που μας έφεραν τον εργασιακό μεσαίωνα χωρίς να αντισταθούμε; Δεν είναι εθνική ντροπή να ανέχεσαι τους υπεύθυνους πολιτικούς και τους κλέφτες των χρημάτων και των ονείρων σου να κυκλοφορούν ελεύθεροι και να εξακολουθούν να λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα και είναι ντροπή που μας έβαλαν ένα... γκολ αυτά τα παιδιά των νησιών Φερόε;
ΑΛΛΑ όμως όπως και να έχει είμαστε Έλληνες, παραμένουμε γενναίοι, παλικάρια με περηφάνεια και ψυχή. Μπορεί να είναι υπερβολικά σκληρή η αυτοκριτική αλλά δεν παύει να μου θυμίζει το ανέκδοτο με τους Κρητικούς: "Πονούν ορέ τα παλικάρια;"
