Με το πρόβλημα που ταλανίζει τη Λάρισα εδώ και πολλά χρόνια, αποτελώντας μόνιμο, πλέον, βραχνά της και λέγεται «κυκλοφοριακό - στάθμευση», έχουμε απασχοληθεί, κατά καιρούς, καθώς τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί η αίσθηση ότι το πρόβλημα έχει αφεθεί στη μοίρα του, ότι το κυκλοφοριακό και η στάθμευση έχουν εισέλθει σε μια τροχιά κοινωνικής... αυτοδιαχείρισης, ότι σ’ ορισμένες περιπτώσεις έχει χαθεί εντελώς το μέτρο, αίσθηση που επαληθεύθηκε με τ’ αποτελέσματα της (διενεργηθείσης από πιστοποιημένη εταιρεία) δημοσκοπήσεως, η οποία δημοσιεύθηκε ένα δίμηνο πριν τις δημοτικές εκλογές. Υπενθυμίζουμε ότι όπως προέκυπτε από τα αποτελέσματα εκείνης της δημοσκόπησης στα σημαντικότερα προβλήματα της πόλης καταλέγονται το πρόβλημα της έλλειψης χώρων στάθμευσης (19%) και το κυκλοφοριακό (18,5%), συγκεντρώνοντας μαζί και συνδυαστικά (ως συναπτόμενα ζητήματα/συνδεόμενα προβλήματα) το υψηλότερο ποσοστό προβληματισμού και ανησυχίας των δημοτών στην ερώτηση για τα «Προβλήματα του Δήμου»: 37,5% (βλ. «Ε», 11.08.2023, σελ. 1 και σελ. 6-7).
Τα προβλήματα στο κέντρο συνεχίζονται. Μετά την τοποθέτηση των κορυνών που εμποδίζουν τη στάθμευση πάνω στον δρόμο, η νέα «τάση» είναι να γίνονται χώροι σταθμεύσεως οι (επί των πεζοδρομίων) ράμπες των ΑμεΑ και οι χώροι σταθμεύσεως των ΑμεΑ. «Για λίγη, ώρα...», «παίρνω απ’ το περίπτερο εφημερίδα και φεύγω...», «ξεφορτώνω και αναχωρώ...», αλλά οι ώρες περνάνε και τα (παρανόμως παρκαρισμένα) αυτοκίνητα παραμένουν εκεί, ασάλευτα.
Τα χειρότερα, όμως, κατά τη γνώμη μου, παρατηρούνται σε συνοικίες της πόλης, όπου σε οδούς διπλής κυκλοφορίας η διέλευση δύο οχημάτων (στις αντίστοιχες λωρίδες ανόδου και καθόδου) έχει, εν πολλοίς, καταστεί αδύνατη εξαιτίας του γεγονότος ότι ο δρόμος έχει γίνει parking και απ’ τις δύο λωρίδες του, με αποτέλεσμα όχι μόνο η διπλή κυκλοφορία να είναι αδύνατη, αλλά και η κατά μόνας διέλευση προβληματική. Ο χαρακτηρισμός «διπλής κυκλοφορίας» στους δρόμους των συνοικιών έχει γίνει σύντομο ανέκδοτο ένεκα περιορισμού του εύρους διελεύσεως εξαιτίας των ένθεν κακείθεν παρκαρισμένων αυτοκινήτων. Στη συνοικία της Ν. Σμύρνης, επί παραδείγματι και όλως ενδεικτικώς, τους τελευταίους μήνες έχει παρατηρηθεί ότι οι εποχούμενοι περαστικοί για να πιουν το καφεδάκι τους στα café ή για να κάνουν τα ψώνια τους σε καταστήματα της περιοχής από το ύψος της γέφυρας επί της Αεροδρομίου μέχρι τη συμβολή των οδών Σωκράτους-Πλάτωνος (γεωγραφικό όριο εισόδου στη συνοικία), σταθμεύουν τ’ αυτοκίνητά τους στις πλευρές (επί) του δρόμου (της Αεροδρομίου), με αποτέλεσμα κι εδώ η έννοια της διπλής κυκλοφορίας να χάνει το νόημά της, καθώς οι διελεύσεις δυσχεραίνονται τα μάλα, ιδίως για τα διερχόμενα αστικά/υπεραστικά λεωφορεία και φορτηγά. Αφήστε με το τι γίνεται με τα πεζοδρόμια στις περισσότερες συνοικίες που έχουν μετατραπεί σε χώρους σταθμεύσεως, καθώς αυτό που, ως φαίνεται, ισχύει γενικώς ως (θλιβερή) πρακτική είναι ότι ο καθένας παρκάρει όπου βρει!... Έχουν δει τα μάτια μας παρκαρισμένα αυτοκίνητα όχι μόνο σε πλατείες και πεζοδρόμια, αλλά ακόμη και σε προαύλια ιερών ναών - κεντρικών τε και συνοικιακών. Ακόμη και στον δρόμο ή και στο πεζοδρόμιο, επί της Παπαναστασίου, κάτωθεν του Δημαρχείου...
Όπως είχαμε γράψει και παλαιότερα, πιστεύουμε ότι είναι καιρός να δρομολογήσει ο Δήμος Λαρισαίων ευέλικτες λύσεις, ιδρύοντας π.χ. μια δική Δημοτική Εταιρεία - Επιχείρηση (ιδιωτικού δικαίου, τύπου «Δ.Ε.Υ.Α.Λ.») ελεγχόμενης στάθμευσης (κατά το παράδειγμα της Αθήνας) ή να υπογράψει σύμβαση με μια ανεξάρτητη ιδιωτική εταιρεία (κατά το παράδειγμα της Θεσσαλονίκης), έτσι ώστε ν’ αρχίσει σιγά-σιγά να μπαίνει μια τάξη σε κυκλοφοριακό και στάθμευση. Μακάρι να στείλει ενισχύσεις προσωπικού (τροχονόμους) ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Χρυσοχοΐδης, μακάρι να εγκρίνει προσλήψεις προσωπικού για τη Δημοτική Αστυνομία ο υπουργός Εσωτερικών κ. Λιβάνιος, αλλά ας μην περιμένουμε λύσεις μόνο από το «κράτος», απ’ την κεντρική εξουσία. Μπορεί και η Τοπική Αυτοδιοίκηση -εν προκειμένω ο Δήμος Λαρισαίων- να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και να προχωρήσει ευέλικτα και δημιουργικά σε πολιτικές που θα δίνουν λύσεις αποτελεσματικές για μια ποιότητα ζωής καλύτερης και ομορφότερης - αυτό αναμένουμε. Στο κάτω-κάτω (κι ελπίζουμε να συμφωνείτε κι εσείς κ. Δήμαρχε) η υπόθεση της ρύθμισης ενός προβλήματος που αφορά στην ποιότητα ζωής στην πόλη, στην καθημερινότητα των δημοτών της -όπως το κυκλοφοριακό, όπως ο έλεγχος της στάθμευσης- είναι υπόθεση πολιτισμού. Ο οποίος πολιτισμός σε μια σύγχρονη μεγαλούπολη που θέλει να λέγεται (και να είναι) μοντέρνα (για να ‘ναι και αξιοβίωτη) θα πρέπει να δείχνει το επίπεδό του, όχι μόνο με τα (όμορφα) βραδινά κοντσέρτα, τις (εξαιρετικές) βραδινές θεατρικές παραστάσεις και τις (υπέροχες) βραδιές ποίησης που διοργανώνουν οι αρμόδιοι φορείς του Δήμου μας, αλλά απ’ τις πρωινές ώρες, στον πολεοδομικό ιστό, στον χώρο που κινούνται οι πολίτες, οι δημότες της πόλεως, εν προκειμένω της Λαρίσης – γνωστού όντος ότι, καθώς λέει κι ο θυμόσοφος λαός μας, η καλή η μέρα απ’ το πρωί φαίνεται...
* Ο Χάρης Ανδρεόπουλος είναι καθηγητής Β/θμιας Εκπ/σης,
κλ. ΠΕ01, δρ. Εκκλησιαστικής Ιστορίας Α.Π.Θ.
(xaan@theo.auth.gr).