Συρρίκνωση

Από τον Τάσο Πουλτσάκη

Μια κοντινή σαββατιάτικη εκδρομή με φίλους στάθηκε, μ’ αυτό που αντικρίσαμε, αρκετή για να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος των δραματικών συνεπειών της κλιματικής αλλαγής στο περιβάλλον εδώ δίπλα μας, στη γειτονιά μας περισσότερο, αλλά και σε όλον τον πλανήτη.

Οι πρωτόγνωρες περσινές πλημμύρες, το πολύ θερμό φετινό καλοκαίρι και η έλλειψη βροχών χτύπησαν ανελέητα την περιοχή και όχι μόνο τη δική μας.
(…) Οι κορμοί και οι ρίζες των δέντρων που άντεξαν στον χρόνο, μοιάζουν με απολιθώματα, ενώ ο βυθός σε πολλά σημεία έχει τελείως στεγνώσει, διαβάσαμε πριν λίγες μέρες για την τεχνητή λίμνη Πουρναρίου στην περιοχή της Άρτας, η οποία συρρικνώθηκε λόγω της ανομβρίας. Μια λίμνη 18 τετρ. χιλιομέτρων, η οποία δημιουργήθηκε από την κατασκευή υδροηλεκτρικού φράγματος στον Άραχθο ποταμό, συρρικνώθηκε.
Και τι σύμπτωση! Η δική μας σαββατιάτικη εκδρομή, την ίδια μέρα αυτής της είδησης, περιελάμβανε επίσκεψη στη λίμνη της Σκήτης του Δήμου Αγιάς και στο βυζαντινό κάστρο της Κενταυρούπολης, λίγο πάνω από τα τελευταία σπίτια της Κοινότητας Σκήτης.
Μια πολύ όμορφη τεχνητή λίμνη – ταμιευτήρας διακοσίων στρεμμάτων μέσα σ’ ένα ονειρεμένο φυσικό περιβάλλον πολύ πυκνής βλάστησης, με καστανιές, κουμαριές και βελανιδιές, που δημιουργήθηκε πριν 30 περίπου χρόνια για να συγκεντρώνει τα νερά της βροχής και των πηγών της περιοχής του Μαυροβουνίου, συρρικνώθηκε επικίνδυνα και αυτή.
Το θέαμα απόκοσμο, εξωπραγματικό! Σε μια… μπάρα το πολύ 20 στρεμμάτων από τα 200 της λίμνης, όπου 2-3 ανέμελοι σκύλοι έπαιζαν κολυμπώντας στα ρηχά νερά της, τα κουφάρια των δέντρων με τις τρομακτικές μορφές τους, έμοιαζαν με τραγικές μορφές αρχαίας τραγωδίας.
Η έλλειψη βροχών τρεις ολόκληρους μήνες, σε συνδυασμό με τις πολύ υψηλές θερμοκρασίες, δεν προκάλεσαν τη συρρίκνωση μόνο της λίμνης, συρρίκνωσε και τα κούμαρα, όπως και τα κάστανα στα κασταναριά, παρ’ όλη την υγρασία και την αγριότητα της περιοχής. Και να σκεφθεί κανείς πως, σε μια παλιότερη επίσκεψή μας στην περιοχή, κάνοντας τον γύρο της λίμνης με τα πόδια, το όλο θέαμα ήταν μαγευτικό. Μια λίμνη γεμάτη νερό ως πάνω και οι κεφάτες κουμαριές φορτωμένες με τα πορτοκαλοκόκκινα γλυκόξινα κούμαρα και εκείνη τη λίγο στυφή επίγευση, να γέρνουν τα κλαριά τους από το βάρος, λίγα μέτρα μακριά της. Τι εικόνα!
Μια καταπληκτική διαδρομή σε ομαλό χωματόδρομο 2-3 χιλιομέτρων περιμετρικά της λίμνης που θα πρέπει οπωσδήποτε να γίνει, αν δεν έγινε, ένας από τους αγαπημένους προορισμούς για τους πάσης φύσεως οδοιπόρους και φυσιολάτρες.
Από τη μία, συρρίκνωση των ζωτικών στοιχείων του φυσικού περιβάλλοντος και των καλλιεργήσιμων εκτάσεων κι από την άλλη, γιγαντισμός των πόλεων, υπερσυγκέντρωση του πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια, φτώχεια και εξαθλίωση σε όλο και περισσότερα κοινωνικά στρώματα…
Ποιος θα μπορούσε να προβλέψει τι επιφυλάσσει το μέλλον; Το βέβαιο είναι πως μας περιμένουν πολύ δύσκολοι καιροί.
Αφήνουμε για το τέλος δύο επισημάνσεις απ’ αυτήν τη σαββατιάτικη εξόρμησή μας. Το τοξωτό πέτρινο γεφύρι του Αλαμάνου στον δρόμο για τη Σκήτη, όπως και το βυζαντινό κάστρο της Κενταυρούπολης, όσο οι τοπικές αρχές και οι αρμόδιοι της Αρχαιολογικής δεν τα εντάσσουν στον προγραμματισμό τους, έστω με τη στοιχειώδη φροντίδα, συντήρηση, σήμανση, καθαρισμό και εύκολη πρόσβαση, θα παραμένουν άγνωστοι προορισμοί, αφού θα ζουγκλοποιηθούν.