Οι… παντογνώστες

Από την Καλλίτσα Γκουράβα-Δικτά, συγγραφέα

Σας έχει τύχει φίλοι μου να συναντήσετε έναν άνθρωπο που να τα κατέχει… όλα!

Όλα όμως, να μην του ξεφεύγει τίποτα. Να έχει γνώσεις ιατρικές, νομικές, πολιτικές, κοινωνιολογικές, θρησκευτικές κι ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς.
Όποια απορία κι αν έχεις εσύ, εκείνος είναι έτοιμος να σου τη λύσει…
Έτσι στα γρήγορα, χωρίς πολλή σκέψη, γιατί το… κατέχει καλά το αντικείμενο.
Δεν έχει βιβλία να συμβουλεύεται, τι να τα κάνεις τα βιβλία, αυτά σε… αποβλακώνουν. Τα ξέρει όλα, τα έχει στο μυαλό του, τα σπούδασε στον διάβα της ζωής.
Πάντως, αν δε σας έχει τύχει να συναναστραφείτε έναν τέτοιο άνθρωπο, χάνετε.
Τι να τον κάνεις τον γιατρό αν έχεις έναν πόνο κάπου! Εκείνος ξέρει τι έχεις και μάλιστα, έχει έτοιμη και την αγωγή.
«Θα πας στο φαρμακείο της γειτονιάς και θα πάρεις το τάδε φάρμακο, είναι ακίνδυνο, παρ’ το άφοβα, δεν έχει παρενέργειες. Πριν από λίγο καιρό είχα πάθει κι εγώ… κ.λπ.».
Έχεις κάποιο νομικό πρόβλημα; Εδώ είναι αυτός. Είχε κι εκείνος παρόμοιο πρόβλημα και το έλυσε κατ’ αυτόν τον τρόπο. Μην τρέχεις στους δικηγόρους, λεφτά θέλουν να πάρουν.
Όσο για τα κοινωνικά και τα παιδαγωγικά, ε αυτά τα παίζει στα δάχτυλα. Μιλάει χωρίς ανάσα, προκειμένου να σε πείσει για το πόσο καλά κατέχει το θέμα.
Και μην τολμήσεις να φέρεις αντίρρηση… «Όχι» δε σηκώνει. Πρέπει να λες «ναι» ή καλύτερα να μη μιλάς καθόλου, να κουνάς το κεφάλι σου καταφατικά, για να μη διακόπτεις κιόλας.
Αν πεις για τα θέματα θρησκείας, ούτε θεολόγος να ήταν… «Τι ξέρουν οι θεολόγοι, αυτοί φοράνε παρωπίδες και δε βλέπουν παραπέρα απ’ τη μύτη τους.
Άσε καημένε μην το ψάχνεις, ρίξε τον υπνάκο σου εσύ την Κυριακή που είσαι κατάκοπος απ’ όλη την εβδομάδα.
Αυτά και χίλια ακόμα, συνάνθρωποι, ακούγονται από στόματα κάποιων ανθρώπων που ο λαός τούς λέει «ξερόλες».
Κουραστικοί άνθρωποι ομολογουμένως. Έλα, όμως, που κάποιοι είναι στο περιβάλλον σου και είσαι υποχρεωμένος να τους συναναστρέφεσαι και να τους ακούς.
Για τους παραπέρα δε γίνεται λόγος. Άμα τους δεις, αλλάζεις δρόμο. Για τους κοντινούς, όμως, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.
Περιορίζεσαι στο να κοιτάς το άπειρο, για να μην πάθεις εγκεφαλικό απ’ την πολυλογία κι αυτό είναι πέρα για πέρα αγενές. Το σαβουάρ βιβρ, λέει, τον συνομιλητή πρέπει να τον κοιτάς στα μάτια και να προσέχεις τα λόγια του για να μπορείς να απαντήσεις. Έλα, όμως, που εκείνος δε σου δίνει αυτό το περιθώριο!
Καλοί μου φίλοι αν έχετε την τάση αυτή να κλείνετε μονότερμα τον συνομιλητή σας και να νομίζετε πως τα ξέρετε όλα, σκεφτείτε και λίγο.
«Εν οίδα ότι ουδέν οίδα…» είπε ο σοφός Σωκράτης. Κι αν ο Σωκράτης είπε πως δεν ξέρει τίποτα, τότε τι να πούμε εμείς οι φτωχοί ημιμαθείς!!!
Καλμάρετε φίλοι μου, κατεβείτε απ’ το καλάμι. Οι άλλοι σας ακούνε από ευγένεια, για να μη σας προσβάλλουν. Μην παρερμηνεύετε και νομίζετε πως κρέμονται απ’ τα χείλη σας.
Τώρα θα μου πείτε: «Εσύ που μας ζαλίζεις κάθε φορά με τούτο και με κείνο, το ίδιο δεν κάνεις; Μήπως εσύ δε νομίζεις πως τα ξέρεις όλα;».
Όχι βρε παιδιά… Μη βαράτε όλοι μαζί, με παρεξηγήσατε.
Εγώ απλά επισημαίνω κάποια πράγματα και τα θέτω υπ’ όψιν σας. Λέω και τη γνώμη μου, σαν ελεύθερος άνθρωπος, σε κείνα που θεωρώ εγώ στραβά κι ανάποδα, και κάνω και διάλογο αν κάποιος κάνει ένσταση σ’ αυτά που γράφω. Πέραν αυτού, τίποτα…«Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα, α μη οίδα ουδέ οίομαι ειδέναι».
Σωκράτης ο σοφός