Λίγες ώρες αργότερα η χαρά μου μεγάλωσε όταν σε ειδησεογραφικές ιστοσελίδες διάβασα ότι το πρωί της ίδιας ημέρας, στο Σ.Ε.Φ. (Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, στον Πειραιά), ξεκίνησε ο διεθνής διαγωνισμός ρομποτικής «First Global Challenge». Πρόκειται για έναν διεθνή διαγωνισμό ρομποτικής, Ολυμπιακού τύπου, στον οποίο οι ομάδες των μαθητών που συμμετέχουν καλούνται να κατασκευάσουν και να προγραμματίσουν ένα αγωνιστικό ρομπότ, καθώς επίσης και να συνεργαστούν σε συγκεκριμένα θεματικά πεδία τα οποία σχετίζονται με τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο πλανήτης. Ο φετινός διαγωνισμός έχει θέμα τη βιώσιμη παραγωγή τροφίμων.
Αυτές οι πληροφορίες με έκαναν να νιώσω ότι, αναφορικώς με την ανάπτυξη της Ρομποτικής στην Εκπαίδευση, αλλά και στην παραγωγική διαδικασία, υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα κινητικότητα / δραστηριότητα, ότι και η χώρα μας άρχισε να κινείται κανονικά και δημιουργικά σε ρυθμούς «5G» (Fifth Generation). Στην πρωινή μου χαρά προστέθηκε και η είδηση ότι ένας Έλληνας πανεπιστημιακός καθηγητής, ο κ. Κων. Φουντάς του Τμήματος Φυσικής των Ιωαννίνων, εξελέγη πρόεδρος του «CERN», του μεγαλυτέρου ευρωπαϊκού ερευνητικού εργαστηρίου πυρηνικής και σωματιδιακής Φυσικής που εδρεύει στη Γενεύη. Ο κ. Φουντάς είναι ο πρώτος Έλληνας που αναλαμβάνει τα ηνία του CERN και η εκλογή του συνιστά μεγάλη επιτυχία για τον ίδιο, ως αναγνώριση του σπουδαίου επιστημονικού του έργου, και, φυσικά, εξαιρετική τιμή για την Ελλάδα.
Λίγη ώρα αργότερα βρέθηκα σ’ ένα άλλο κόσμο, μιας άλλης αντιλήψεως των πραγμάτων - και δεδομένων που μόνο προβληματισμό (για να μην πω θλίψη κι απογοήτευση) γεννούν. Η είδηση στην «Καθημερινή» (28.09.2024, σελ. 1η και 9η): «Οι μαθητές του Ψηφιακού Φροντιστηρίου αναζητούν καθηγητές…». Στο σχετικό ρεπορτάζ τονίζεται η διστακτικότητα των εκπαιδευτικών να αποσπασθούν (οι μόνιμοι) ή να προσληφθούν (οι αδιόριστοι, ως αναπληρωτές) στη νέα αυτή υποστηρικτική δομή και ειδικά στα Τμήματα που απευθύνονται στους μαθητές της Γ’ τάξεως του Λυκείου και υποψηφίους των Πανελλαδικών Εξετάσεων και θεωρούνται - ευλόγως – τα δυσκολότερα, ως υψηλοτέρων απαιτήσεων έναντι όλων των άλλων γυμνασιακών και λυκειακών τάξεων στις οποίες θα παρέχεται, επίσης, υποστήριξη μέσω του Ψηφιακού Φροντιστηρίου.
Η ψηφιακή πλατφόρμα (digitalschool.gov.gr) ευρίσκεται ήδη σε λειτουργία, ωστόσο οι θέσεις των διδασκόντων (ειδικά για τη Γ’ Λυκείου) δεν έχουν συμπληρωθεί, παρά τα (μοριοδοτικά) «bonus» που προσέφερε το Υπ. Παιδείας στους εκπαιδευτικούς που θα συμμετείχαν στη νέα δομή, ήτοι διπλά μόρια προϋπηρεσίας ή εξαπλά μόρια μεταθέσεως (αναλόγως της σχέσεως εργασίας). Λόγω του μειωμένου ενδιαφέροντος, μάλιστα, το Υπουργείο με τροπολογία του επέτρεψε να δηλώσουν συμμετοχή και εκπαιδευτικοί που έχουν διδάξει σε ιδιωτικά φροντιστήρια και ιδιωτικά σχολεία, με την προϋπόθεση να έχουν ενταχθεί στους καταλόγους του ΑΣΕΠ για διορισμό ή πρόσληψη στη δημόσια εκπαίδευση. Αλλά και πάλι το ενδιαφέρον παρέμεινε μειωμένο, καθώς, ως φαίνεται, οι εντατικοί ρυθμοί εργασίας που απαιτεί το Ψηφιακό Φροντιστήριο (και ειδικά για τα μαθήματα των Πανελλαδικών), αλλά και οι αναστολές των εκπαιδευτικών για τηλε-διδασκαλία σε live μετάδοση, όπου το κάθε λάθος «μετράει», δεν αντιμετωπίζονται με κίνητρο προσφοράς την αυξημένη μοριοδότηση. Μία είναι η λύση – το ουσιαστικό κίνητρο - για την προσέλκυση προσοντούχων και εμπείρων εκπαιδευτικών στο Ψηφιακό Φροντιστήριο και ειδικά στα πρώτα και δύσκολα βήματα αυτού το νέου θεσμού – και (πιστεύουμε ότι) την ξέρει καλά ο υπουργός Παιδείας κ. Κυριάκος Πιερρακάκης: μια πρόσθετη αμοιβή, ένα επίδομα, έστω …συμβολικό, αλλά δηλωτικό - και αναγνωριστικό - του ιδιαιτέρου, αυξημένου κόπου, διδακτικού έργου, που καλείται να προσφέρει εν προκειμένω ο εκπαιδευτικός. Κάτι ανάλογο, δηλαδή, που συμβαίνει ήδη στα ιδιωτικά Ψηφιακά Φροντιστήρια που λειτούργησαν πριν το κράτος πάρει την απόφαση να ιδρύσει τα δικά του, δημόσια Ψηφιακά Φροντιστήρια. Στα ιδιωτικά Ψηφιακά Φροντιστήρια (τα οποία, σημειωτέον, παρακολουθεί η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών του δημοσίου σχολείου) κενά εκπαιδευτικών δεν υπάρχουν – κι όταν προκύπτουν καλύπτονται με όρους ευελιξίας και, φυσικά, αναγνωρίσεως του ιδιαιτέρου διδακτικού έργου που καλείται να προσφέρει σε live μετάδοση ο καθηγητής. Γιατί να μην μπορεί αυτό να γίνει πράξη / τρόπος λειτουργίας και στο δημόσιο σχολείο / φροντιστήριο;
* Ο Χάρης Ανδρεόπουλος είναι καθηγητής Β/θμιας Εκπ/σης, κλ. ΠΕ01, δρ. Εκκλησιαστικής Ιστορίας ΑΠΘ (xaan@theo.auth.gr).
