Πρόταση ζωής

Από τον Δημήτριο Νταφούλη,
επίτ. σχολ. σύμβουλο και θεολόγο
«Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως», Λουκ., στ. 31-36.
Λόγια σοφά, λόγια απλά, λόγια κατανοητά του Κυρίου μας. «Όπως θέλετε να συμπεριφέρονται προς εσάς και να σας κάνουν οι άνθρωποι, και εσείς να κάνετε εις αυτούς το ίδιο». Είναι πρόταση ζωής που προβάλει και σήμερα η Εκκλησία μας.

Θέλουμε να μας σέβονται, να μας εκτιμούν, να μη μας ειρωνεύονται, να μας συμπαρίστανται, να μας νοιάζονται, να μας συμπεριφέρονται με ευγένεια, να μας αναγνωρίζουν; Να κάνουμε κι εμείς το ίδιο σε εκείνους.
Η θεία αυτή προτροπή αναπτύσσει και τις ωφέλιμες και υγιείς σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.
Ο άνθρωπος, ως κοινωνικό ον, συμβιώνει με συνανθρώπους του, φίλους, συντρόφους, συνεργάτες και συναδέλφους. Έχει ανάγκη να επικοινωνεί. Να διαλέγεται, να σχολιάζει, να ακούει και άλλες απόψεις, να κρίνει και να αξιολογεί, να συμβουλεύει και να συμβουλεύεται, να οργανώνει ευχάριστα τη ζωή του.
Η επικοινωνία απαιτεί και την αυτογνωσία. Οφείλει να είναι διαλεκτικός, να αναγνωρίζει λάθη ή παραλείψεις, να σέβεται τους συνομιλητές του, να είναι ειλικρινής, ανιδιοτελής, να μην προκαλεί, να είναι ευθύς και σεμνός. Να έχει πολιτισμένο λόγο. Αυτός ο λόγος εκφράζει και τον πολιτισμό της ψυχής μας. Την ανθρωπιά μας, τη μόρφωσή μας, την αγωγή μας, την πνευματική μας προίκα. Πολιτισμός δεν είναι το «οδόντα αντί οδόντος και οφθαλμόν αντί οφθαλμού». Πολιτισμός είναι ο λόγος του Κυρίου μας, «ό,τι επιθυμούμε να κάνουν οι άλλοι σε μας, να κάνουμε και μεις το ίδιο σε κείνους». Μακάρι αυτό, να γίνει οικουμενικός σκοπός ΠΑΙΔΕΙΑΣ! Για την Εκκλησία μας είναι ο «χρυσός κανόνας» επικοινωνίας για ανάπτυξη αγαθών ανθρωπίνων σχέσεων.
Η Εκκλησία στέλνει το μήνυμά της προς όλους. «Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω». Οικογένεια, Σχολείο και Πολιτεία, ας δουν την ευθύνη τους.
Μακάρι να γίνει σκοπός αγωγής στην οικογένεια. Μεγάλη η ευθύνη της. Είναι το πρώτο σχολείο αγωγής. Φύλακας άγγελος του πολιτισμού μας. Η «άμπελος» της πίστης μας, τους χυμούς της οποίας θα γευτούν τα παιδιά της. Με τον τρόπο ζωής και την αγάπη της θα διδάξει και θα διαπαιδαγωγήσει. Όλα βιωματικά. Η αγάπη στον συνάνθρωπό μας, η ευγένεια, η ενσυναίσθηση, η αλληλεγγύη, εκδηλώνονται με τον τρόπο που ζει η οικογένεια. Είναι η «εύφορη γη» του Ευαγγελίου για τα μέλη της. Να διδάξει κανόνες και τρόπους συμπεριφοράς και επικοινωνίας. Να γίνει κτήμα τους το μήνυμα της Εκκλησίας. Να επιζητούν το καλό και να μην προκαλούν το κακό. «Ό,τι επιθυμούν να κάνουν τα άλλα παιδιά σε αυτά, να κάνουν και αυτά το ίδιο σε εκείνα». Έτσι προλαμβάνονται τα όσα σήμερα ζούμε...
Το έργο της οφείλει να συνεχίσει και να συμπληρώσει το σχολείο. Να υπηρετεί τον νου, αλλά και την ψυχή. Να προσφέρει γνώση, αλλά και μόρφωση, ανθρωπιά και καλαισθησία ψυχής. Μόνο με το ένα δεν ισορροπούμε στη ζωή. Την ολοκλήρωσή μας επιδιώκουμε...
Το μήνυμα της Εκκλησίας αφορά και την Πολιτεία. «Κάλλιον το προλαμβάνειν του θεραπεύειν». Δηλαδή: «Καλύτερα να προλαμβάνεις παρά να θεραπεύεις».
Να ασχοληθεί περισσότερο με την οικογένεια και τη νεολαία μας. Σίγουρα η νεολαία μας δεν είναι αυτή της βίας και της παραβατικότητας. Η συντριπτική πλειοψηφία ασχολείται με το έργο της και λαμπρύνει την πατρίδα μας με την πρόοδό της. Η οικογένεια είναι βαθιά πληγωμένη. Χρειάζεται στήριξη για να στηρίξει, βοήθεια για να βοηθήσει...
Να ασχοληθεί, όμως, περισσότερο και με τα προβλήματα που αναφύονται σε πολυπολιτισμικές και διαθρησκευτικές κοινωνίες, ώστε να μην έχουμε σύγκρουση πολιτισμών.
Οι ποινές καλόν είναι να υπάρχουν για τους παραβατικούς. Καλύτερα, όμως, είναι να προλαμβάνουμε το κακό με κανόνες - όρια και νόμους ανάλογους.
Οι νέοι μας παιδαγωγούνται από τα πρότυπά τους. Αν δεν τους εκφράζουν, τα γκρεμίζουν...
Το μήνυμα, όμως, της Εκκλησίας μας είναι και για τον καθένα μας χωριστά. Ιδιαίτερα τους χριστιανούς.
Απομακρυνθήκαμε από τον Χριστό. Τον θεωρούμε εμπόδιο στις παράνομες σκέψεις μας. Στην ψυχή μας φώλιασε ο φθόνος, η ζήλεια, ο εγωισμός. Γιατί αυτός και όχι εγώ, λέμε. Αγκαθωτό σύρμα και δήμιος ψυχής στην ανάπτυξη καλών σχέσεων και επικοινωνίας. Πεινάμε για υλικές απολαύσεις, όχι όμως και για πνευματικές, τον δημιουργό του πολιτισμού. Δεν αντιστεκόμαστε στις εκπτώσεις των αξιών. Συνηθίσαμε!
Αν θέλουμε, όμως, μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής. Έτσι θα αλλάξει και ο κόσμος.
Η επιλογή είναι δική μας. Δεν είναι ουτοπία.