Ζωντανή Κάρλα: Το μέλλον της Θεσσαλίας

Σε όλο τον κόσμο γίνονται προσπάθειες αποταμίευσης του νερού με δημιουργία σχετικών φραγμάτων και λοιπών έργων υποδομής, ώστε να υπάρχει επάρκεια για ύδρευση - άρδευση, καθώς και για προστασία της φύσης, τόσο της χλωρίδας όσο και της πανίδας. Στη χώρα μας όμως, το νερό, που η ίδια η φύση μας παρέχει, προσπαθούμε να το διοχετεύουμε στη θάλασσα, με ταυτόχρονη επιβάρυνση των ακτών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η δική μας λίμνη Κάρλα, όπου, αντί να βρεθούν λύσεις διατήρησης των υδάτων - προγενέστερων και μεταγενέστερων της πλημμύρας -, αυτά διοχετεύονται στον Παγασητικό. Πολύ περισσότερο, υπάρχουν προτάσεις για έργα εκατομμυρίων, προκειμένου το νερό να αποβληθεί απευθείας στο Αιγαίο, με τη δημιουργία καινούριας σήραγγας.

Σε κάθε περίπτωση, οι βροχοπτώσεις του Σεπτεμβρίου 2023 ήταν καταστροφικές για ανθρώπους, οικισμούς, χωριά, πόλεις, καλλιέργειες και ζώα. Αυτό συνέβη, αφενός λόγω του τεράστιου όγκου της βροχής, αφετέρου όμως εξαιτίας του ανθρώπινου παράγοντα, αφού επί σειρά ετών είχαν μπαζωθεί ρέματα, ποτάμια, και γενικά δίοδοι των βρόχινων υδάτων.
Έχουν περάσει δέκα μήνες από τις καταστροφικές πλημμύρες και ακόμη δεν έγινε καμία ουσιαστική παρέμβαση των αρμόδιων αρχών για προστασία των πληγεισών περιοχών, οι οποίες βρίσκονται εκτεθειμένες σε μια ενδεχόμενη ακραία νεροποντή. Η μόνη «εύκολη» λύση που δόθηκε είναι η έξοδος των υδάτων στον Παγασητικό. Έφτασε ο Ιούνιος προκειμένου να ξεκινήσει η λειτουργία - και πάλι ελλιπώς - του αρδευτικού στη λίμνη. Εκατοντάδες αγρότες της περιοχής έχουν έρθει σε απόγνωση βλέποντας τις καλλιέργειές τους (βαμβάκι, τριφύλλι, καλαμπόκι κλπ), να ξεραίνονται. Εάν οι αρχές του τόπου είχαν εγκαίρως φροντίσει για τη λειτουργία του αρδευτικού, δεν θα ήταν απαραίτητη η διοχέτευση του νερού στον Παγασητικό, και επιπλέον οι καλλιέργειες της ευρύτερης περιοχής θα διατηρούνταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση.
Το νερό ήταν, είναι και θα είναι υπέρτατο αγαθό για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους. Οι σκέψεις μας λοιπόν θα πρέπει να προσανατολίζονται στη διατήρησή του και όχι στην εύρεση ευκαιριακών λύσεων για να «εξορκίσουμε το κακό».
Κατά την άποψή μου, η πολιτεία οφείλει να ενεργήσει για την διατήρηση της ισορροπίας στη φύση, η οποία, όπως αποδείχτηκε στις πλημμύρες του Σεπτεμβρίου, βρίσκει τον δρόμο της και δεν υπολογίζει ανθρώπινα έργα και παρεμβάσεις. Επομένως, με σωστά και στοχευμένα έργα, αρχικά θα προστατευθούν τα χωριά και η ιδιωτική μας περιουσία από τις πλημμύρες που ενδέχεται να προκύψουν από βροχές ή υπερχείλιση της λίμνης. Επιπρόσθετα, πρέπει να δημιουργηθούν μεγαλύτεροι ταμιευτήρες στη δημόσια έκταση της λίμνης, όπως και να επεκταθεί το αρδευτικό έργο, προκειμένου να ποτίζεται ο θεσσαλικός κάμπος, ένας από τους μεγαλύτερους και αποδοτικότερους στη χώρα. Ένα τέτοιο έργο πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας για να αφήσουμε ως παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές. Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να ξεχνάμε τα μεγάλα θετικά από την ύπαρξη της λίμνης, στην πανίδα και τη χλωρίδα, όπως και στον εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα, και σε βάθος χρόνου ενδεχομένως την αθλητική - τουριστική ανάπτυξη.
Τα χωριά και η ιδιόκτητη περιουσία πρέπει να προστατευτούν με έργα υποδομής, ώστε να μην κινδυνεύσουν ξανά. Το νερό της Κάρλας χύνεται στον Παγασητικό, διασχίζοντας περιοχές, όπως το Σέσκλο και το Διμήνι. Γεννάται έτσι η απορία γιατί να χάνεται και να μην ποτίζονται αγροτικές εκτάσεις στις συγκεκριμένες περιοχές. Η πολιτεία λοιπόν πρέπει να λάβει γρήγορες και σοβαρές αποφάσεις, θέτοντας στην άκρη τα μικροσυμφέροντα.
Κλείνοντας, για να μην «πούμε το νερό νεράκι», ας βρούμε τρόπους - που είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν - να διατηρήσουμε αυτό το δώρο της φύσης για εμάς, τα παιδιά μας, καθώς και τις επόμενες γενιές.
Κακαζιάνης Δημήτριος του Πασχάλη
κάτοικος Ριζομύλου Μαγνησίας