Πτυχιούχος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Λαρίσης ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, εργαζόμενος για πολλά χρόνια στην τοπική εφημερίδα «Ελευθερία», ενώ παράλληλα υπήρξε ανταποκριτής πολλών αθηναϊκών εφημερίδων και περιοδικών. Διετέλεσε μέλος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Δημοσιογράφων Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης 1941-1944, καθώς και γραμματέας και αντιπρόεδρος της Ένωσης Συντακτών Θεσσαλίας, Στερεάς Ελλάδος και Ευβοίας (από το 1949). Μετά από τη μεταπολίτευση (1974), διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος Λαρίσης, προσφέροντας με τις προτάσεις και τις παρεμβάσεις του λύσεις σε πολλά καθημερινά προβλήματα της πόλης. Στις αρχές του 1951 πραγματοποίησε μία περιοδεία στον Αμπελώνα και το Συκούριο (ως απεσταλμένος της εφημερίδας «Ελευθερία»), καταγράφοντας ενδιαφέρουσες στιγμές από την κοινωνική και οικονομική ζωή των κατοίκων τους. Αποσπάσματα από αυτήν την επίσκεψη δημοσιεύουμε στη συνέχεια, διατηρώντας την ορθογραφία του πρωτότυπου κειμένου:
[Αμπελώνας, Φεβρουάριος 1951]. «Ο τεράστιος κάμπος του Νομού μας, που εκτείνεται από τας παρυφάς του Δομοκού μέχρι τους πρόποδες του γερο-Όλυμπου δεν είναι παντού γυμνός, αλλά έχει και τις οάσεις του που τον στολίζουν τόσο ώμορφα. Μία από αυτές τις οάσεις είναι και ο Αμπελών, του οποίου η γύρω περιοχή και οι εντός αυτού χώροι, είναι κατακλυσμένοι από το πράσινο. Το ανθρώπινο μάτι καταμαγεύεται αντικρύζοντας την ωμορφιά της φύσεως που περιβάλλει την ωραία αυτή κωμόπολι με τους εξαιρετικούς κατοίκους της (…). Την ωμορφιά της φύσεως την κάνει πιο ζωηρή η εργατικότης των κατοίκων του Αμπελώνος, οι οποίοι σαν φιλοπρόοδοι άνθρωποι που είναι, προσπαθούν να αποδώσουν όσο μπορούν περισσότερο και εις τον τομέα της παραγωγής (…). Όλοι οι τομείς ευρίσκονται σε οργασμόν δουλειάς. Οι καπνοπαραγωγοί, οι αμπελουργοί, οι γεωργοί, οι βαμβακοκαλλιεργηταί κ.λπ. εργάζονται καλλιεργώντας τη γη με το φιλότιμο που τους διακρίνει για ν’ ανταποκριθούν στις προσδοκίες του Έθνους για την ανάπτυξι και σημαντική αύξησιν της παραγωγής.
Παρ’ όλας, όμως, τας προσπαθείας, τον ιδρώτα που χύνουν δεν συναντούν την πρέπουσαν κατανόησιν εκ μέρους των αρμοδίων. Ούτω οι καπνοπαραγωγοί αφίνονται εις το έλεος των εμπόρων, των οποίων μόνος σκοπός είναι η εκμετάλλευσις των φτωχών αυτών παραγωγών. Τούτο γίνεται διότι οι παραγωγοί συναντούν μεγάλας δυσκολίας εις τας προσπαθείας των να πωλήσουντα καπνά των. Οι έμποροι επωφελούνται εκ του γεγονότος αυτού και ενώ συμφωνούν να πάρουν τα καπνά εις ωρισμένην προθεσμίαν, δίδοντες μικράν προκαταβολήν επί του συνόλου της αξίας των, δεν προσέρχονται την ταχθείσαν προθεσμίαν, ει μη μόνον όταν συμφέρη εις αυτούς. Έτσι, υπάρχουν σήμερον καπνά που έχουν προαγορασθή υπό εμπόρων από της 10ης Δεκεμβρίου 1950, χωρίς όμως και να παραλαμβάνωνται υπό αυτών. Παρά τους δικαστικούς αγώνας που έκαμαν και κάνουν οι παραγωγοί το κακό αυτό αντί να ελαττούται αυξάνεται.
Αλλά το κακό δεν περιορίζεται μόνον εις τα ανωτέρω. Η Αγροτική Τράπεζα δεν παρέχει εις τους καπνοπαραγωγούς τας απαιτουμένας διευκολύνσεις. Το κυριώτερον τούτων είναι ότι δεν παίρνουν τα δάνεια εγκαίρως. Π.χ. πρέπει τώρα να πάρουν τα καπνοκαλλιεργητικά δάνεια, η ΑΤΕ όμως θα τα δώση μετά δύο μήνας, οπότε θα είναι σχεδόν άχρηστα διά τους παραγωγούς. Αλλά και όταν δίδονται, δεν ανταποκρίνονται τα δάνεια εις τας απαιτήσεις του παραγωγού (…). Παραγωγοί εις τον Αμπελώνα δεν είναι μόνον οι καπνοκαλλιεργηταί, αλλά και οι αμπελουργοί και οι γεωργοί. Αι ανάγκαι των συνεταίρων των δύο παραγωγικών αυτών κλάδων, οι οποίοι υπάγονται εις τον Γεωργικόν Πιστωτικόν Συνεταιρισμόν Αμπελώνος, είναι τεράστιαι. Προ ολίγου καιρού εχορηγήθη το αμπελουργικόν δάνειον υπό της ΑΤΕ, ποσόν ανερχόμενον εις 70.000 δραχμάς κατά στρέμμα διά τα επιτραπέζια και εις 50.000 δραχμάς κατά στρέμμα διά τα οινοποιήσιμα. Αλλά οι αμπελουργοί ερωτούν διά ποίον λόγον εχορηγήθη το δάνειον αυτό, αφού με τις 50.000 που πήραν κατά στρέμμα πληρώνουν ένα μόνον ημερομίσθιον διά κλάδευμα. Αφού δεν ικανοποιούνται αι αιτήσεις των διά δάνεια τα οποία να καλύπτουν τας ανάγκας των, θα ήτο προτιμώτερον να εγκαταλειφθούν τελείως διά να μη λέγεται από κανέναν ότι ενισχύονται και διευκολύνονται εις το σκληρόν έργον της καλλιεργείας, την οποίαν ενεργούν με τόσα βάσανα, στερήσεις και δυσκολίας που συναντούν εις το κάθε των βήμα.
Εξ άλλου διά των έργων της εταιρείας «Μπουτ» [1] τα οποία έγιναν εις την περιοχήν Αμπελώνος και διά των οποίων μετεφέρθη το νερό του Μάτι η καλλιέργεια θα γίνεται του λοιπού δι’ αρδεύσεων. Θα καλλιεργούνται κυρίως ψυχανθή, τριφύλλια και οψιμιές (καρπούζια, πεπόνια κ.λπ.) (…). Επίσης, υπό των παραγωγών τονίζεται η ανάγκη χορηγήσεως πιστώσεων εις τον Συνεταιρισμόν των διά την αγοράν των αροτριόντων ζώων, τα οποία απωλέσθησαν κατά τον πόλεμον και το τελευταίον χρονικόν διάστημα. Το ήμισυ του συνόλου των ζώων που υπήρχον κατά την προπολεμικήν περίοδον έχουν απωλεσθή» [2].
(Συνεχίζεται).
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Αγγλική εταιρεία, η οποία πραγματοποίησε υδραυλικά έργα στη Θεσσαλία από το 1920 και μετέπειτα.
[2]. Ελευθερία (Λάρισα), φ. 7921 (6 Μαρτίου 1951) και φ. 7922 (7 Μαρτίου 1951).
