Από τη Δέσποινα Καλπακίδου
Η απαράδεκτη και αντιεπιστημονική πολιτική του Υπουργείου Παιδείας σχετικά με τις δεύτερες αναθέσεις στο Γυμνάσιο προκάλεσε πολύ περισσότερα προβλήματα, από όσα έλυσε. Σε όλους τους Συλλόγους, κυρίως των μεγάλων σχολείων, οι σχέσεις των καθηγητών έχουν διαταραχτεί. Η θέση των μαθηματικών και φιλολόγων να υποστηρίζουν την μη ανάθεση των μαθηματικών οι πρώτοι στους καθηγητές πληροφορικής και οι δεύτεροι της ιστορίας στους ξενόγλωσσους , θεολόγους, κοινωνιολόγους και νομικούς, έχει προκαλέσει πόλεμο στα σχολεία.
Όσοι είχαμε το θάρρος να υποστηρίξουμε τη θέση μας έχουμε έρθει σε αντιπαράθεση ακόμη και με τους διευθυντές μας. Και αναρωτιέμαι, πώς να μην αντιδράσει κανείς στην εντολή που δόθηκε στους φιλολόγους να μοιράσουν μαθήματα χωρίς καθόλου Ιστορία; Πώς ακυρώνεται η προηγούμενη εργασία 25 και πάνω χρόνων, στα οποία λίγο πολύ βρισκόμαστε όλοι, με μια άνωθεν εντολή; Πόση φροντίδα υπάρχει από την πλευρά του Υπουργείου για τη μόρφωση των παιδιών μας, όταν τα μαθηματικά που είναι τόσο βασικό μάθημα, διδάσκεται από καθηγητές πληροφορικής;
Ωστόσο απορώ και με τη θέση των Συμβούλων μας, που είναι ανύπαρκτη καθώς και με τη θέση της Ένωσης Φιλολόγων, που απλά ψέλλισε ένα «δεν είναι σωστό». Και ρωτάω ευθέως τους Συμβούλους μας, αλήθεια (;) θα αξιολογήσουν ισάξια τους φιλολόγους στο μάθημα της Ιστορίας με όλες τις άλλες ειδικότητες; Από την άλλη η Ένωση των φιλολόγων δεν θα μπορούσε να αντιδράσει πιο δυναμικά; Στο δικό μας σχολείο μετά από αγώνα κρατήσαμε 21 ώρες Ιστορίας ενώ 16 έχουν δοθεί ως δεύτερη ανάθεση, δηλαδή σχεδόν μια θέση φιλολόγου έχει χαθεί. Δεν θα μπορούσαν να έχουν μια εικόνα για το πόσες φιλολογικές ώρες έχουν δοθεί ανά την επικράτεια; Άλλωστε με το my school τα πάντα είναι καταγεγραμμένα και υπάρχει διαφάνεια.
Στη συνέχεια ας προσφύγουν στην Επιτροπή Παιδείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να εξηγήσουν ότι στην χώρα μας οι ξενόγλωσσοι καθηγητές διδάσκουν Ιστορία! Να δούμε τότε τι θα απαντούσε το Υπουργείο Παιδείας που κατά τα άλλα ετοιμάζεται να μας αξιολογήσει. Πάνω σε ποια βάση; Ότι να’ ναι και όπως να’ ναι… αρκεί να μας βγαίνουν τα νούμερα και να μη φαίνεται κανείς χωρίς ωράριο!
Και επειδή φτάσαμε στο δια ταύτα είναι καιρός να ειπωθούν κάποιες αλήθειες. Έγινε πλέον φανερό ποιοι κάλυπταν το ωράριό τους τόσα χρόνια στα σχολεία και ποιοι όχι. Αλλά και τώρα υπάρχει λύση και πρόταση αρκεί οι Υπεύθυνοι να θέλουν να δώσουν λύση με δικαιοσύνη και στηριζόμενοι σε κριτήρια διαφανή και επιστημονικά. Ορισμένες από τις παραπάνω ειδικότητες θα μπορούσαν για παράδειγμα το υπολειπόμενο ωράριό τους να κάνουν γραμματειακή υποστήριξη στα σχολεία που έχουν οργανική θέση, φυσικά πολλαπλασιαζόμενο επί δύο γιατί η διδακτική ώρα δεν συγκρίνεται με μία οποιαδήποτε ώρα.
Για άλλες ειδικότητες που άπτονται και της Δευτεροβάθμιας αλλά και της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, θα έπρεπε οι δύο αυτές βαθμίδες να ενοποιηθούν εφόσον άλλωστε η βασική εκπαίδευση καλύπτει και το Γυμνάσιο και να δίνεται η δυνατότητα στους συγκεκριμένους εκπαιδευτικούς να κάνουν αίτηση για κοντινά σχολεία Δημοτικά ή Γυμνάσια. Έτσι θα λυνόταν αφενός το πρόβλημα της μετακίνησης σε μακρινά σχολεία και αφετέρου θα εξομαλυνόταν η αδικία που υπάρχει σήμερα, όταν για παράδειγμα μία καθηγήτρια Γαλλικών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση μετακινείται σε 5 σχολεία για να καλύψει το ωράριό της ενώ η αντίστοιχη ειδικότητα στην δευτεροβάθμια παραμένει σε ένα σχολείο παίρνοντας ώρες Ιστορίας!
Αν επιπλέον το Υπουργείο Παιδείας έκανε σχεδιασμό για ολοκληρωμένη γνώση της Αγγλικής Γλώσσας με τα κατάλληλα βιβλία, με πρόβλεψη για εξετάσεις Α΄ επιπέδου στο τέλος της Γ΄ Γυμνασίου θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάτι αλλάζει στο χώρο της Παιδείας. Μέσα σε τέτοιο περιβάλλον ηρεμίας, αξιοπρέπειας, χρηστής διοίκησης θα δεχόμουν και εγώ προσωπικά και πολλοί άλλοι να αξιολογηθούμε.
Τέλος αυτά είναι θέματα που πρέπει να απασχολήσουν πολύ σοβαρά όλους τους εμπλεκόμενους γιατί η «διευθέτηση» που γίνεται τα δύο τελευταία χρόνια έχει δηλητηριάσει τις σχέσεις στα σχολεία. Αν βέβαια ήθελαν αυτό, να ξέρουν ότι το πέτυχαν! Όμως να γνωρίζουν ότι το δηλητήριο μπορεί να περάσει και έξω από το χώρο του σχολείου, στην κοινωνία. Γιατί οι καθηγητές είναι άνθρωποι και έχουν να κάνουν με τις ψυχές των παιδιών, τα οποία διαθέτουν ευαίσθητες κεραίες και καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα κυρίως όταν προσπαθούμε να τα κρύψουμε…
Η Δέσποινα Καλπακίδου είναι φιλόλογος στο 6ο Γυμνάσιο Λάρισας
