Από τον Γιάννη Θεούλη, Επίτιμο δικηγόρο
Στη χώρα μας η ανεργία έχει λάβει εφιαλτικές διαστάσεις, μαστίζει το εργατικό δυναμικό της και κυρίως καλπάζει με μεγάλο ποσοστό στους νέους. Ο κλάδος των εκπαιδευτικών και ιδιαίτερα ο εργασιακός χώρος των εκπαιδευτικών φιλολόγων, έχει κατακλυσθεί από την αθρόα εισβολή των αποφοίτων των Φιλολογικών Σχολών, που λειτουργούν εδώ και πολλά χρόνια και αποδίδουν χιλιάδες ανέργους φιλολόγους. Οι φιλολογικές σχολές της Χώρας μας είναι οι εξής: 1. Σχολές Αθηνών, Θεσσαλονίκης και Ιωαννίνων, 2. Σχολή Ιστορίας – Αρχαιολογίας, 3. Σχολή Ιστορίας – Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτιστικών Αγαθών, 4. Σχολή Ιστορίας – Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, 5. Σχολή Φιλοσοφίας – Παιδαγωγικής, 6. Σχολή Φιλοσοφίας – Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας, 7. Σχολή Φιλοσοφίας, 8. Σχολή Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών, 9. Σχολή Ιστορίας και Εθνολογίας και 10. Σχολή Ιστορίας Ιονίου.
Το πελατειακό και κομματοκρατούμενο Κράτος, εκπροσωπούμενο από ηγεσίες μικρού μεγέθους και μειωμένου ήθους οδηγήθηκε στην ίδρυση των πιο πάνω Σχολών για να εξυπηρετήσει τις τοπικές κοινωνίες παραβλέποντας την πληθωριστική παραγωγή φιλολόγων και τις ζημιογόνες επιπτώσεις στην εκπαίδευση και την κοινωνία. Σήμερα υπάρχουν 18750 υποψήφιοι φιλόλογοι καθηγητές, που αναμένουν τον διορισμό τους και την αξιοποίηση της φιλολογικής κατάρτισης, του φορτίου των γνώσεων και του ηθικού τους εξοπλισμού.
Από τους αναμένοντες εναγωνίως τον διορισμό τους 6750 υποψήφιοι φιλόλογοι έχουν προϋπηρεσία και 12000 χιλιάδες φιλόλογοι δεν έχουν προϋπηρεσία. Κάθε χρόνο ο αριθμός των αδιόριστων φιλολόγων αυξάνεται και ογκούται όπως λέγεται κατά τρεις (3000) χιλιάδες περίπου, δημιουργώντας το έντονο κοινωνικό πρόβλημα της ανεργίας και της κοινωνικής εξαθλίωσής τους. Η πολιτεία καλείται να ρυθμίσει και να θεραπεύσει την ανεργία και τη δυστυχία των εκπαιδευτικών με την σωστή και αποτελεσματική εκπαιδευτική πολιτική. Δυστυχώς η ανεργία των πολυαρίθμων φιλολόγων θα είναι για πολλές δεκαετίες διαρκής, μόνιμη και επιθετική, αποτελούσα ανίατη κοινωνική πληγή. Το Κράτος εκπροσωπούμενο από ασύνετες και αδύναμες ηγεσίες διέπραξε ένα διαρκές έγκλημα εις βάρος της εκπαίδευσης με την δημιουργία και ίδρυση πολυαρίθμων φιλολογικών σχολών με αποτέλεσμα να επέλθει πληθωρισμός φιλολόγων, που μαστίζονται από την ανεργία και απεγνωσμένα αναμένουν τον διορισμό τους, ο οποίος δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ.
Η πολιτεία έχει συνταγματική υποχρέωση απορρέουσα από το άρθρο 22 του Συντάγματος της Ελλάδας, που ψηφίστηκε από την Ε΄ Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων και ορίζει ότι «Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και τελεί υπό την προστασίαν του Κράτους, μεριμνώντος δια την δημιουργίαν συνθηκών απασχολήσεως πάντων των πολιτών, δια την ηθικήν και υλικήν εξύψωσιν του εργαζομένου αγροτικού και αστικού πληθυσμού».
Η ανθρώπινη αξία καταξιώνεται και γίνεται σεβαστή όταν το δικαίωμα εργασίας είναι ενεργό και ασκείται για την ψυχική και πνευματική ισορροπία και την ευημερία του κάθε ανθρώπου.
Το Κράτος δεν προστατεύει το ανθρώπινο δικαίωμα της εργασίας των εκπαιδευτικών φιλολόγων και δεν δημιουργεί συνθήκες, απασχόλησης όταν ιδρύει Σχολές που πληθωριστικά παράγουν φιλολόγους; παραμένοντας άνεργοι, κατατρυχόμενοι από την έλλειψη εσόδων και την έσχατη φτώχια. Η απορρόφηση και η ενσωμάτωσή τους στην εκπαίδευση είναι ανέφικτη και αδύνατη, αφού οι θέσεις εργασίας είναι περιορισμένες και η μεγαλοστομία της Συνταγματικής διάταξης παραμένει οραματικός στόχος απραγματοποίητος. Συνεπώς η πολιτεία παραβιάζει την συνταγματική επιταγή η οποία προστάζει τον σεβασμό του ανθρωπίνου δικαιώματος της εργασίας και αποκλείει τον ευτελισμό του. Παράλληλα στοχεύει επιτακτικά στην υποχρεωτική δημιουργία συνθηκών απασχόλησης και όχι συνθηκών ανεργίας.
Οι 18750 εκπαιδευτικοί φιλόλογοι, που βαίνουν αυξανόμενοι, όπως λέγεται, κατά 3000 χιλιάδες κάθε χρόνο, αναμένουν την επαγγελματική τους αποκατάσταση, φθειρόμενοι και απαξιούμενοι από την εγκατάλειψη και την έλλειψη ενδιαφέροντος εκ μέρους του Κράτους.
Η πολιτεία έχει υποχρέωση να λάβει τα ενδεικνυόμενα μέτρα για την αντιμετώπιση της παθογένειας της ύπαρξης και λειτουργία τόσων σχολών που δημιουργούν εκπαιδευτική και κοινωνική ανωμαλία με την φθοροποιό ανεργία χιλιάδων νέων φιλολόγων, που μάταια οι δυστυχείς αναμένουν τον επιδιωκόμενο διορισμό.
Οι ασκούντες την εξουσία για να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση έλαβαν σκληρά μέτρα και πέτυχαν την εδημιοσιονομική εξυγνίαση, τα πλεονάσματα και την μείωση της ύφεσης στην οικονομία μας.
Για την Παιδεία που είναι το εφαλτήριο για να αναπτυχθεί η οικονομία και να έχει ο λαός μας προοπτική και ευημερία, υποχρεούται η ηγεσία της Χώρας μας να λάβει διορθωτικά μέτρα, που θα πλήξουν και θα αναχαιτίσουν την ανεργία των εκπαιδευτικών φιλολόγων, την θεραπεία της παθογένειας της ύπαρξης και λειτουργίας των Σχολών που παρέχουν εν αφθονία φιλολόγους που είναι όπως τονίστηκε πιο πάνω ανεφικτή η απορρόφηση, δημιουργώντας μαζί με τους άλλους Έλληνες ανέργους το θηριώδες κοινωνικό πρόβλημα που απειλεί την κοινωνική συνοχή και την κοινωνική γαλήνη.
Για να αντιμετωπισθεί μακροπρόθεσμα, ριζικά και αποτελεσματικά η παιδεία χρειάζεται να επιδείξει η πολιτική ηγεσία το πολιτικό της ήθος, που θα την οδηγήσει στη λήψη γενναίων μέτρων για την αναγέννησής της.
