« Ο διάπλους της Μάγχης στηρίχθηκε σε ένα σχέδιο – στο σχέδιο «Ποσειδών»- που ήταν εξαιρετικά πολύπλοκο. Έπρεπε να οργανωθεί το πέρασμα 4.126 αποβατικών σκαφών που χωρίζονταν σε 26 κατηγορίες, από μία δύσκολη θάλασσα, ναρκοθετημένη, από εχθρούς και φίλους...» (βιβλ.1,τόμος2,σελ.173)
Η Γαλλία ήταν υπό Γερμανική κατοχή από τον Ιούνιο του 1940 μετά από πόλεμο 45 ημερών, όπου καθώς αναφέρει ο Γάλλος ιστορικός Ραιημόν Καρτιέ στην δίτομη ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο γαλλικός στρατός είχε απώλειες 120.000 νεκρούς, ενώ ο γερμανικός 27.074 νεκρούς. Με την κατάκτηση της Γαλλίας από τον Χίτλερ : « Το πρώτο μεγάλο κεφάλαιο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου κλείνει. Η Γαλλία διαγράφεται από τις Δυνάμεις που κατευθύνουν τον κόσμο. Ο Χίτλερ είναι κύριος της ηπειρωτικής Ευρώπης από τον Βιστούλα ως τον Ατλαντικό.» (βιβλ.1,τόμος 1,σελ.153)
Τα μεγαλεπήβολα σχέδια του Χίτλερ και των συνεργατών του ήταν η κατάκτηση των λαών της Ευρώπης και ιδιαίτερα της Ρωσίας για καλυτέρευση και βελτίωση της ζωής του Γερμανικού λαού. Η παράλογη ιδεολογία του στρεφόταν κατά των Εβραίων, των Μπολσεβίκων Κομμουνιστών και κατά των Σλάβων.
Στα πλαίσια αυτά ο γερμανικός λαός αποδέχθηκε παθητικά την δημιουργία των στρατοπέδων συγκέντρωσης στο Μόναχο, στο Άουσβιτς της Πολωνίας και αλλού. Και όμως : «Ο σφοδρός αντικομμουνισμός και αντισημιτισμός του Χίτλερ, εκτός από το χρήμα των βιομηχάνων, του εξασφάλιζε δύο ακόμα «συμμάχους»: τους αριστοκράτες – πολιτικούς με επικεφαλής τον φον Πάπεν και τους παπάδες. Το 1933 ο φασίστας Πάπας Πίος ο ΙΑ’ έσπευσε να αναγνωρίσει και να εγκωμιάσει τον Χίτλερ αναγνωρίζοντάς τον «Μέγα» (βιβλ.2,σελ.5)
Οι αντιναζιστικές οργανώσεις στη Γερμανία ήταν ελάχιστες και όταν κάποιες από αυτές εντοπιζόταν από την Γκεστάπο εξαρθρωνόταν και οι μετέχοντες οδηγούνταν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης για εκτέλεση. «Στο διάστημα 1933 - 1945 υπολογίζεται ότι 3 εκατομμύρια Γερμανοί μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές για πολιτικούς λόγους και εκεί δεκάδες χιλιάδων εκτελέστηκαν με απόφαση δικαστηρίων και ακόμα περισσότεροι πέθαναν από κακομεταχείριση και βασανιστήρια ή δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ.» (βιβλ.2,σελ.23)
Η απόβαση των συμμάχων στη Νορμανδία ολοκληρώνεται την 1η Ιουλίου 1944 όπου αποβιβάστηκαν συνολικά 920.000 στρατιώτες, 177.000 οχήματα και 586.000 τόνοι διατροφικού και πολεμικού υλικού. Οι διεξαγόμενες, αεροπορικές κυρίως επιθέσεις, των Αγγλοαμερικανών εξασθενούν την γερμανική αντίσταση που έχει τεράστιες απώλειες χωρίς αντικατάσταση. Σε όλα τα Γερμανικά πολεμικά μέτωπα ο γερμανικός στρατός υποχωρεί και είναι φανερό πλέον ότι ο Χίτλερ χάνει τον πόλεμο. Έτσι οι αντιχιτλερικές ομάδες στη Γερμανία στις οποίες μετέχουν μέχρι και στρατηγοί θέλουν να εξουδετερώσουν τον Χίτλερ και να κάνουν ειρήνη με τους συμμάχους για να σώσουν την Γερμανία από την επερχόμενη καταστροφή. Και έτσι οι βόμβες για την εξόντωση του Χίτλερ είναι έτοιμες.
« Η 20η Ιουλίου 1944 ανέτειλε σε μία θαυμάσια ημέρα για όλη την Ευρώπη. Κατά εξαίρεση το Βερολίνο δεν είχε βομβαρδιστεί τη νύχτα. Στις 7 π.μ. ένα αεροπλάνο συνδέσμου απογειώνεται από το αεροδρόμιο Ράνγκσντορφ. Επιβαίνουν ο Συνταγματάρχης φον Στάουφενμπεργκ και ο υπασπιστής του υπολοχαγός Βέρνερ φον Χαίφτεν. Ο καθένας κρατά ένα βαρύ χαρτοφύλακα. Κάθε χαρτοφύλακας περιέχει μία βόμβα... Για τρίτη φορά μέσα σε δέκα μέρες, ο Στάουφενμπεργκ πορεύεται για να σκοτώσει τον Χίτλερ.» (βιβλ.1, τόμος 2, σελ.207)
Ο Κόμης Κλάους Σενκ φον Στάουφενμπεργκ τραυματίστηκε στην Τυνησία στις αρχές του 1943 από νάρκη και έχασε τον δεξιό του βραχίονα, το αριστερό του μάτι και δύο δάχτυλα από το αριστερό χέρι. Στα πλαίσια της αντιχιτλερικής συνομωσίας κατόρθωσε και διορίστηκε τιμητικά επιτελάρχης του στρατού, όπου θα μπορούσε να συμμετέχει στις συσκέψεις της ανώτατης διοίκησης της Βέρμαχτ. Στη σύσκεψη που έγινε στο Ράστενμπουργκ, ο Στάουφενμπεργκ θα έκανε την εισήγηση για την πρόσκληση εφέδρων ηλικιωμένων στον στρατό εσωτερικού. Μπαίνοντας στην αίθουσα των συσκέψεων ο Στάουφενμπεργκ λέει φωναχτά στον υπαξιωματικό φρουρό ότι περιμένει επείγον τηλεφώνημα από το Βερολίνο.
Η ώρα ήταν 12.30 και ο Στάουφενμπεργκ κάθεται στο τραπέζι και αποσφραγίζει την βόμβα με τα τρία του δάχτυλα και βάζει τον φάκελο κάτω από το τραπέζι και βγαίνει έξω. « Τη στιγμή εκείνη ώρα 12.42 ακριβώς, πραγματοποιείται η έκρηξη της βόμβας... Τέσσερεις άνθρωποι έμειναν στον τόπο.. ο υπασπιστής στρατηγός Σμουντ, ο πτέραρχος Κόρτεν, ο στενογράφος Μπέργκερ και ένας συνταγματάρχης Μπραντ, ο οποίος μετακινώντας τον χαρτοφύλακα του Στάουφενμπεργκ πάνω στον οποίο είχε σκοντάψει, έσωσε αυτός ίσως τη ζωή του Χίτλερ...» (βιβλ.1, τόμος 2, σελ.208)
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ :
1) «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ», Ραιημόν Καρτιέ, Εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ, Αθήνα 1965
2) «ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ», Τόμος 2, Τεύχος 15, Αθήνα 2000
Από τον Στέφανο Παπαγεωργίου
