Το «Κωλέττειον Αγος» και η μαϊμού

Γενιές και γενιές Ελλήνων απ’ την παλιγγενεσία και εντεύθεν, δεν έφτανε που ανδρωθήκαμε έχοντας βυζάξει του κόσμου τις ιστορικές φενάκες, αλλά δυστυχώς κάποιοι από μας, υποδυθέντες τον ρόλο του δασκάλου, κληθήκαμε σε κάποια δεδομένη συντυχία τις φενάκες αυτές να τις

μεταδώσουμε δίκην σκυτάλης στη διαδοχική μας γενιά και μάλιστα με διηνεκή προοπτική. Και κάποιοι από μας ηκολούθησαν το εθνικόν χρέος των, ως έδει, συμφώνως προς τα επιταγάς ενός τρισάθλιου κατεστημένου, παρουσιάζοντας τον Οδυσσέα Ανδρούτσο εθνοπροδότη, εθνοκατάρατο, εγκληματία και αφορισμένο, ενώ τον Κωλέττη ήρωα των ηρώων! Κάποιοι άλλοι όμως δεν συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις και τόλμησαν να πουν τα πράγματα με το όνομά τους: Τον ηρωισμό και πατριωτισμό των ηρώων Κωλέττηδων και Μαυροκορδάτων πληρώνει ακόμη και σήμερα και θα συνεχίσει να πληρώνει εσαεί η ταλαίπωρη Ελλάδα.
Έρχομαι συχνά και αναρωτιέμαι που είδαν κάποιοι «ιστορικοί» και βιογράφοι το ότι ο Κωλέττης διακρινόταν από τόσον και τέτοιον εθνικό ενθουσιασμό, ώστε ήρθε από την Πίζα στην αυλή του Αλή πασά ως εκτελεστής της διαθήκης του Ρήγα Φεραίου; Πώς αυτοί οι ίδιοι βγαίνουν και ισχυρίζονται ότι ο άνθρωπος αυτός συνέγραψε την «Ελληνική Νομαρχία»; Ή, ακόμα, ποιος τους διαβεβαίωσε ότι δραπέτευσε τον Μάρτη του 1821 απ’ το σαράι του Αλή και ροβόλησε τον κατήφορο, για να σώσει την επανάσταση; Το ότι καταχράστηκε μεγάλο μέρος από τον θησαυρό του Αλή και δραπέτευσε για να αποφύγει την αγχόνη, το γνωρίζουν; Και επιπλέον με ποια αποδεικτικά ιστορικά στοιχεία πήραν και έγραψαν ότι κατά το 1822-1823 «επέτυχεν να ελευθερώσει την Εύβοιαν δηουμένην υπό των Τούρκων»;
Οι καταγραφέντες «ηρωισμοί» του Κωλέττη δεν έχουν τελειωμό! Δίκαια λοιπόν το κατεστημένο τον τοποθέτησε στο πάνθεον των ηρώων! Όμως δεν θα ασχοληθώ με τους «ηρωισμούς» του. Δεν το αντέχω άλλωστε. Μόνο μια απορία μου έχω να εκφράσω: Αν ο Κωλέττης απελευθέρωσε την Εύβοια, από το 1822 μάλιστα, τότε επί τρία συνεχή χρόνια ο Ανδρούτσος γιατί πάσχιζε να ξεγελάσει τον Ομέρ πασά με πολιορκίες, τεχνάσματα, «καπάκια», για να αλώσει την Εύβοια; Τον Ομέρ πασά της Εύβοιας δεν πολεμούσε, όταν οι Γκουροκωλέττηδες τον κατηγόρησαν ότι «τούρκεψε», ότι πρόδωσε το έθνος και τον δολοφόνησαν; Αφού λοιπόν ο Κωλέττης είχε ήδη απελευθερώσει τη μεγαλόνησο, ο Οδυσσέας έπαιζε τις κουμπάρες με τους Τούρκους;
Για τα έργα και τις ημέρες αυτού του άθλιου πολιτικάντη και στυγνού ολετήρα του Έθνους μπορεί κανείς να γεμίσει τόμους και τόμους. Ως τώρα όμως το κατεστημένο μας τον είχε στο απυρόβλητο. Αλήθεια, αυτά που του καταμαρτυρούν αρκετοί σύγχρονοί του, όπως ο Δραγούμης, ο Κασομούλης, ο Μακρυγιάννης, κ.ά, αλλά και αρκετοί μεταγενέστεροι ιστορικοί, γιατί το κατεστημένο μας τα σκέπαζε επί δύο περίπου αιώνες; Μήπως δεν ήταν αυτός που έστειλε στον τάφο αρκετούς πατριώτες αγωνιστές με αποκορύφωμα τον Ανδρούτσο; Δεν ήταν αυτός που προκάλεσε κατά τα έτη 1824-1825 δύο απανωτούς εμφυλίους και έναν μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια παίρνοντας στον λαιμό του πενήντα χιλιάδες ψυχές; (Οι νεκροί των εμφυλίων ξεπερνούν ακόμα και τον αριθμό των νεκρών κατά τον 12ετή αγώνα εναντίον των Τούρκων. Έτσι για να κάνουμε σύγκριση).
Όμως παρά τα όσα διέπραξε, κατάφερε να βγει λάδι! Και για να μην πάμε σε λεπτομέρειες, όταν ήρθε ο Όθων, ο Κωλέττης έγινε ο κατεξοχήν εκλεκτός του βασιλιά της Ελλάδας. Με ψέματα και απάτες σφετερίστηκε τη μεγάλη ιδέα, κατασπατάλησε τα δάνεια, εξαπάτησε όλους του Έλληνες με τα καμώματά του. Ο Ν. Δραγούμης, που για ένα φεγγάρι διετέλεσε γραμματέας του, μας παραδίδει σημεία και τέρατα. Ουρές έξω απ’ το σπίτι, όπου έμενε, απ’ τα βαθιά χαράματα για να πάρουν σειρά και να ζητήσουν ρουσφέτι! Και έξω από το σπίτι του είχε και μια μαϊμού, που, εκτός των άλλων ενοχλητικών πραγμάτων που έκανε (τους τραβούσε τα ρούχα, τους έριχνε κάτω τα καπέλα, κλπ.), είχε μάθει να καλοδέχεται τον κόσμο, με κινήσεις και γκριμάτσες που είχε αντιγράψει από τον Κωλέττη. Δηλαδή πρώτα κορόιδευε η μαϊμού και ύστερα ο ίδιος ο Κωλέττης. Τις υποσχέσεις του τις μοίραζε αφειδώς. Καμιά όμως δεν τηρούσε… Από εκείνη τη μαϊμού βγήκε η παροιμιώδης έκφραση «μαϊμού του Κωλέττη» που χαρακτηρίζει τους παρατρεχάμενους των πολιτικάντηδων και τους εν γένει ενοχλητικούς και ταραξίες.
Αλλά από τα όσα ως τώρα έχουν αποδοθεί στον βίο και στην πολιτεία του κρατάω εκείνα που σημειώνει ο Θ. Παναγόπουλος στο βιβλίο του «Όλα στο φως» (εκδ. 2019, σελ. 151): «Αυτός ο άνδρας ήταν το άκρον άωτον του κυνισμού. Αμοραλιστής χωρίς όρια. Φρίκη! Αυτός δεν ήταν Έλληνας. Ήταν πολιτική συμφορά για την Ελλάδα. Ήταν το «Κωλέττειον Άγος» του ‘21. Ήταν ο μεταλλαγμένος κλώνος του Αλή πασά στην αυλή του οποίου διδάχτηκε αυτές τις τέχνες. Φιλάργυρος, ψεύτης, ύπουλος, υποκριτής, λάγνος, ανέντιμος, κυνικός, αδίσταχτος, φίλαρχος».
Και σημειώνει επιπρόσθετα ο Παναγόπουλος μια επισήμανση του καθηγητή Δ. Βερναρδάκη: «Εάν αι πράξεις τούτου (του Κωλέττη), όσαι εξιστορούνται, είναι αληθιναί, όπως δεν αμφιβάλλω, ο ανήρ εκείνος ήτο άξιος αγχόνης».
Τέλος πάντων. Τα κακά που διέπραξε δεν απαριθμούνται. Στην αυλή του Αλή είχε φουντώσει η εμπάθειά του για τον Νούτσο, για τον Οδυσσέα, για τον Καραϊσκάκη, για τον Βαρνακιώτη και θα τους διώξει ανηλεώς από τη θέση του υπουργού ταις πρεσβείαις του Μαυροκορδάτου.
Καταχράστηκε μεγάλο μέρος απ’ τον θησαυρό του τυράννου της Ηπείρου και ήρθε στην Ελλάδα, για να κυβερνήσει εξοντώνοντας έναν έναν εκείνους που έδιναν το αίμα τους για τη λευτεριά του λαού. Κι όμως κατάφερε επί ένα τέταρτο του αιώνα να βρίσκεται στο πολιτικό προσκήνιο εξαπατώντας τους πάντες και τα πάντα, διασπαθίζοντας τον ιδρώτα του λαού, κι αφήνοντας τη δολίευση ως πολιτική του υποθήκη.
Τις αμαρτίες του Κωλέττη και των συν αυτώ πληρώνει εσαεί η Ελλάδα… Καλό θα ήταν, πάντως, εν όψει των επικείμενων εκλογών να παρατηρήσουμε για ακόμα μια φορά τις μεταλλάξεις της μαϊμούς του Κωλέττη…
Οδυσσέας Β. Τσιντζιράκος
φιλόλογος