Επισημάνσεις, καθώς οδεύουμε προς τις εκλογές

Από τον Κώστα Γιαννούλα

Οι εκλογές, γενικώς, αποτελούν γιορτή της Δημοκρατίας και οι πολίτες καλούνται, κάθε φορά, που διεξάγονται, να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα και να επιλέγουν με την ψήφο τους τις κυβερνήσεις τους. Είναι, δηλαδή, η ώρα που ο λαός ανανεώνει τη θητεία μιας κυβέρνησης ανάλογα με το παραχθέν έργο της ή την απομακρύνει απ’ τον θώκο της εξουσίας, αλλά και η ώρα κυβερνητικής εντολής σε κάποιο ή κάποια αντιπολιτευόμενα κόμματα με βάση το παρελθόν τους, το πρόγραμμά τους και πόσο ικανά είναι κάποια απ’ αυτά να αναλάβουν τα ηνία της χώρας. Γι’ αυτό και οι εκλογές είναι μια πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση και πρέπει να αντιμετωπίζονται ανάλογα.

Ενόψει, λοιπόν, των επικείμενων εκλογών και για να παρθούν οι καλύτερες δυνατές αποφάσεις, βασική προϋπόθεση, κατά την άποψή μου, είναι να σταματήσει, πάραυτα, ή, τουλάχιστον, να μετριασθεί η πολιτική οξύτητα, ο φανατισμός και η μηδενιστική τακτική μεταξύ των αντιμαχομένων παρατάξεων και να κυριαρχήσει ένας πολιτισμένος πολιτικός διάλογος επί των προγραμμάτων τους, που θα επιτρέψει στους πολίτες να ενημερωθούν και να κρίνουν, σωστά. Θα συμβάλει σ’ αυτό, πιστεύω, αν αποδεχθούν οι πάντες, ότι όλες οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις του τόπου μας, άλλες λιγότερο και άλλες περισσότερο, έβαλαν το λιθαράκι τους για μια καλύτερη Ελλάδα και, παράλληλα, αν επισημαίνονται οι αδυναμίες και τα λάθη τους αλλά χωρίς ακρότητες, για να μην επαναλαμβάνονται. Σημειωτέον, ότι τα προβλήματα της χώρας παραμένουν πολλά και, για να είμαστε ειλικρινείς, η νέα κυβέρνηση, όποια κι αν είναι, δε θα καταφέρει να τα λύσει όλα, αλλά τα πιο σημαντικά και αυτά μόνο με ιεράρχηση και σκληρή δουλειά και όχι με μαγικά ραβδάκια και κούφια λόγια. Ως εκ τούτου, καλό είναι να σταματήσει η αμετροέπεια και η καλλιέργεια μεγάλων προσδοκιών εκ μέρους ορισμένων διεκδικητών της εξουσίας, γιατί η πραγματικότητα θα τους διαψεύσει και θα εκτεθούν.
Πέραν αυτού πρέπει όλοι οι πολίτες να αναλογισθούν, τι παρέλαβε η σημερινή κυβέρνηση απ’ την προηγούμενη, ποια προβλήματα προέκυψαν κατά τη διάρκεια της τετραετίας της και πώς τα αντιμετώπισε, αλλά και αν τήρησε τις υποσχέσεις της και σημειώθηκε πρόοδος σε σχέση με το χθες. Και αφού οι επικρατέστεροι για την πρωτιά είναι η Ν.Δ. και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., πρέπει, ακόμα, οι πολίτες να θυμηθούν και να συγκρίνουν τα θετικά και αρνητικά επί των ημερών τους και με βάση τις διαπιστώσεις τους να σταθμίσουν την ψήφο τους έχοντας υπόψη, όμως, ότι δεν υπάρχουν τέλεια κόμματα, αφού δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι και πολιτικοί. Γι’ αυτό και πρέπει, χωρίς αυταπάτες, να συνειδητοποιήσουν οι πολίτες, ότι θα κληθούν να ψηφίσουν το μη χείρον κόμμα ή το καλύτερο απ’ τα υπάρχοντα.
Το δυστύχημα είναι, ωστόσο, ότι όλα τα κόμματα διαθέτουν οργανωμένα μέλη, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία θυσιάζουν στον βωμό της κομματικής πειθαρχίας την ανεξαρτησία τους και την ελεύθερη έκφρασή τους, αφού είναι υποχρεωμένα να φορούν κομματικές παρωπίδες, που τους μετατρέπουν σε απλούς χειροκροτητές και δεν τους επιτρέπουν να βλέπουν παρά μόνο τα θετικά των κομμάτων τους. Γι’ αυτό και όταν επιχειρεί κανείς να συζητήσει μαζί τους δε βρίσκει άκρη, αφού είναι σαν να απευθύνεται σε αυτιά κωφών. Κουβαλάνε, έτσι, νερό στον μύλο της ασυνεννοησίας και της ξύλινης γλώσσας, που τόση ζημιά έχει προκαλέσει στη χώρα. Γι’ αυτό και θα πρέπει να φυσήξει ο αέρας της Δημοκρατίας και στο εσωτερικό των κομμάτων, αν επιθυμούμε βελτίωση του πολιτικού κλίματος.
Προβλήματα δημιουργεί, ακόμα, στην εκλογική διαδικασία και η στάση αρκετών πολιτών, οι οποίοι επιλέγουν τον δρόμο της αποχής, γιατί πιστεύουν, ότι, έτσι, εκδικούνται το σύστημα. Μόνο που η τακτική αυτή στρέφεται, τελικά, εναντίον τους, γιατί έχει ως αποτέλεσμα να αποφασίζουν άλλοι γι’ αυτούς, χωρίς να απαλλάσσονται, όμως, απ’ την υποχρέωση να σέβονται και να εκτελούν τις αποφάσεις των πολλών. Γι’ αυτό καλό είναι, αν δεν εξαλειφθεί, να μειωθεί στο ελάχιστο το ποσοστό της αποχής.
Ευσεβής πόθος όλα αυτά, θα μου πείτε, αγαπητοί αναγνώστες, γιατί φαίνεται, ήδη, ότι και αυτές οι εκλογές θα διεξαχθούν κάτω απ’ τις γνωστές απαράδεκτες συνθήκες, γιατί ορισμένοι διεκδικητές της εξουσίας, μόνο έτσι, ξέρουν να αγωνίζονται. Άλλωστε, βλέπουμε και πάλι τους στημένους χειροκροτητές, τις σκληρές αντιπαραθέσεις, τα fake news και τις δολοφονίες χαρακτήρων, τα συνθήματα, που απευθύνονται στο θυμοειδές του λαού, αλλά και το χάιδεμα αυτιών, ενώ, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις το ποσοστό αποχής προβλέπεται να είναι σημαντικό και πάλι.
Κρίμα!