Του Χρήστου Τσαντήλα
ΚΑΝΩ μία πολύ απλή σκέψη. Για την ολοκλήρωση της βουλευτικής τους θητείας, αν γίνουν στον κανονικό τους χρόνο οι εκλογές, οι εκπρόσωποί μας στο κοινοβούλιο, θέλουν περίπου άλλους 15 μήνες. Αυτό το διάστημα, μεταφραζόμενο σε χρήμα, στην χειρότερη περίπτωση, (και μόνο για...απλούς βουλευτές - όχι για υπουργούς) συνεπάγεται "απώλεια" για τους ίδιους, σε περίπτωση πρόωρων εκλογών, πάνω κάτω, 120 χιλιάδες ευρώ στον καθένα.
Η δική τους "απώλεια" βεβαίως, ενισχύει έστω και ελάχιστα τον δημόσιο κουμπαρά, αν και τα ποσά αυτά, (μπροστά στο μεγάλο πολιτικό φαγοπότι του τελευταίου τέταρτου του εικοστού αιώνα, που μας έφερε ως χώρα στην σημερινή δεινή οικονομική κατάσταση) είναι εντελώς ασήμαντα. Ψύλλοι στ΄ άχυρα δηλαδή, αφού η βουλευτική έδρα δεν καταργείται και συνεχίζει να μισθοδοτείται όποιο πρόσωπο κι αν την καταλάβει. Θα μιλούσαμε για μεγάλο όφελος, μόνο αν αποφασιζόταν η μείωση του αριθμού των βουλευτών. Μια συζήτηση, κάτι για διακόσιους, η οποία κάποιο διάστημα, τότε με τα πρώτα ζόρια, είχε μπεί στο τραπέζι, (θυμούμαστε ότι όλοι συμφωνούσαν αλλά από τότε ξεχάστηκε), και έγινε ...γαργάρα τελικώς.
ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ όμως στην αρχική σκέψη περί πρόωρων εκλογών. Πόσοι από τους 300 πιστεύετε ότι δεν τους καίγεται... καρφί, δεν θα τους πέσει και τόσο βαρύ δηλαδή, αν οδηγηθούμε σε πρόωρες εκλογές; Εδω υπάρχουν τρείς κατηγορίες. Η πρώτη αφορά τους πολύ...κονομημένους και φιλόδοξους, η δεύτερη μόνο τους φιλόδοξους που έχουν για πολλούς λόγους στο... τσεπάκι την επανεκλογή και η τρίτη αφορά τους περισσότερους, εκείνους που πιστεύουν ότι δεν θα επανεκλεγούν! Αυτή η κατηγορία αφορά το κόμμα της Ν.Δ που ως πρώτο στις προηγούμενες εκλογές "τσιμπισε" το μπόνους των 50 εδρών που τώρα κινδυνεύει να το χάσει...
ΤΟ αντίστροφο με την κυβερνώσα παράταξη κλίμα επικρατεί στην αξιωματική αντιπολίτευση, όσο βλέπει τα ποσοστά της να καταγράφουν απίστευτες πρωτιές στις δημοσκοπήσεις. Με βαση αυτές τις πιθανότητες νίκης, έχουν από τώρα αρχίσει να ετοιμάζουν βουλευτικά κοστούμια διάφοροι συριζαίοι, λιμπιζόμενοι κι αυτοί την εξουσία και φυσικά και τα καλά της, πρώϊμα στελέχη που δεν τα γνώριζε κανείς στο δρόμο πριν δυο χρόνια αλλά που "σμιλεύτηκαν" στα παράθυρα των "Παπαδακοαυτιάδων".
ΔΕΝ είναι όμως μόνο η οικονομική αιμορραγία εντός και πέριξ της Βουλής. Καμμιά εξηνταριά γενικοί και ειδικοί γραμματείς υπουργείων, μαζί και οι επτά αποκεντρωμένοι, αλλά και μια στρατιά σύμβουλοι και παρασύμβουλοι, επιστημονικοί συνεργάτες και άλλες...γάτες (της δημόσιας διοίκησης εννοείται), πρεσβευτές και γραμματείς, επιτελείς και φαρισαίοι, σκορπισμένοι σ' ολόκληρο τον κόσμο, ένα σύνταγμα φρουρών για τους VIP ντόπιους και ξένους, μισθοί, ταξίδια, λεφτά, λεφτά, αμέτρητα λεφτά, που αλλάζουν κάθε φορά που αλλάζει και η κυβέρνηση.
ΟΛΑ τα πιο πάνω, φυσικά επηρεάζονται και επηρεάζουν με τη σειρά τους, ύστερα από κάθε εκλογική αναμέτρηση. Το κρατικό ρολόι απορρυθμιζεται, ο τόπος χάνει την σειρά του και της εθνικής οικονομίας, όλο και λιγοστεύει το οξυγόνο. Και βέβαια ένα μεγάλο διάστημα της αιμορραγιας του δημόσιου χρήματος είναι το χρονικό διάστημα της προσαρμογής του νέου και της απομάκρυνσης του παλιού. Αλλά, πάντα έτσι δε γίνεται; Τι θ' αλλάξει;
