Κάπου στα 11, οι γονείς μου αποφάσισαν να με στείλουν στους Προσκόπους. Ίσως γιατί ήμουν μοναχοπαίδι (και σαφώς κακό/καλομαθημένο), ίσως γιατί ήμουν και λίγο αντάρτης, δεν ξέρω ακριβώς, αλλά για κάποιους λόγους που έκριναν με πήγαν το 1982 στους προσκόπους της Λάρισας.
Από τότε μέχρι σήμερα – που προς ενημέρωσή σας είμαι ακόμα είμαι ενεργός πρόσκοπος – δεν έχω μετανιώσει ούτε για μία στιγμή που ανελλιπώς κάθε σαββατοκύριακο φοράω το μπλε μου μαντίλι, που φοράω αυτό το κοντό παντελόνι και που πάντα, μα πάντα (ακόμα και σήμερα) κρυώνω στις εκδρομές αλλά δεν αλλάζω με τίποτα το τραγούδι και τα γέλια με τους φίλους γύρω από τη φωτιά.
Για να λέμε και την αλήθεια είμαι περήφανος που είμαι πρόσκοπος και ευχαριστώ τους γονείς μου, που με έγραψαν τότε, όποιοι και να ήταν οι λόγοι. Οι φίλοι, που τόσα και τόσα έχουν ακούσει στα χρόνια που με ξέρουν, τώρα που έκαναν παιδιά και είναι πάνω-κάτω 7 ετών, με ρωτάνε εάν είναι καλό να στείλουν το παιδί τους στους Προσκόπους. Η απάντηση έρχεται από μόνη της, αβίαστα! ΝΑΙ να το στείλουν. Στη χειρότερη εάν δεν του αρέσει, θα σταματήσει! Τουλάχιστον το έχει δοκιμάσει.
Σίγουρα, όλοι έχουμε από έναν γνωστό που κάποτε ήταν λυκόπουλο ή πρόσκοπος. Για την ιστορία να σας πω ότι οι David Beckham, Nelson Mandela, Harrison Ford, Steven Spielberg, Walt Disney, Bill Gates, Paul McCartney, Daniel Radcliffe (o Harry Potter), Madonna, Bear Grylls και οι δικοί μας.. Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, Άκης Πετρετζίκης, Χρήστος Φερεντίνος, Άννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους, Ηλίας Μαμαλάκης, Αποστόλης Τότσικας, Τάσος Αρνιακός και αρκετοί πολιτικοί ήταν πρόσκοποι στα νιάτα τους και κάποιο και στα γηρατειά τους! Κάτι θα ξέρουν!
Στους προσκόπους το παιδί σας, μέσα από το παιχνίδι και τη ζωή σε μία παρέα συνομηλίκων, θα μάθει να οργανώνεται σε βασικά θέματα, που για να μην κρυβόμαστε, στο σπίτι έχουν γίνει επικοί τσακωμοί γι αυτά, όπως: πλένω το πιάτο μου για να φάω, τακτοποιώ τα ρούχα μου, θυμάμαι να πάρω φακό μαζί μου, για να βλέπω το βράδυ και άλλα τέτοια τόσο απλά αλλά θαυματουργά. Και αν μετά από καμιά εκδρομή επιστρέψει και τρώει όλο του το σπανακόρυζο που δεν ήθελε να το δει και στο τέλος πάει και το πιάτο στο νεροχύτη, μην απορήσετε, όλα αυτά είναι αυτονόητα για έναν πρόσκοπο. Πολλοί παιδοψυχολόγοι και ειδικοί πάνω στην ανάπτυξη του παιδιού, προτείνουν ανεπιφύλαχτα τη συμμετοχή των παιδιών σε προσκοπικές δραστηριότητες, μιας και προάγουν τη σύμμετρη ανάπτυξη της προσωπικότητας του αλλά και την ενασχόλησή του με αντικείμενα που βγάζουν στο φως κρυμμένες δεξιότητες και ικανότητες.
Στις μέρες μας, που η λέξη εθελοντής έχει γίνει συνώνυμο της μόδας, αναφέρω ότι οι πρόσκοποι κάνουν πράξη τον εθελοντισμό, πάνω από 100 χρόνια στην Ελλάδα και περισσότερα ανά τον κόσμο. Είναι μία κίνηση νέων που αριθμεί εκατομμύρια μέλη σε όλο τον κόσμο, δεμένα με αξιακούς δεσμούς, υπό το πλαίσιο αρχών, με στόχο στο να δημιουργηθούν πολίτες ενεργοί. Δεν είναι τυχαία, η συνεργασία των Ελλήνων Προσκόπων με την ΑΘΗΝΑ 2004 και επίσης δεν είναι τυχαίο ότι πολλές εταιρίες team building έχουν βασιστεί σε προσκοπικά προγράμματα. Εάν σηκώσεις τα χαλάκια αυτών των εταιριών θα ανακαλύψεις ότι κρύβονται πρόσκοποι.. Και για να μην μπερδευτούμε.. Εθελοντισμός σημαίνει ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΜΑΙ! Εθελοντισμός σημαίνει να κάνω κάτι που νιώθω για το καλό της κοινωνίας μέσω της προσωπικής προσφοράς.
Οι ενήλικες πρόσκοποι (βαθμοφόροι), αφιερώνουν αρκετές ώρες σε εκπαιδεύσεις παιδαγωγικής φύσεως για να μπορέσουν να προσφέρουν στα παιδιά την εκπαίδευση μέσα από το παιχνίδι. Ο ελληνικός προσκοπισμός έχει τεθεί υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας και εποπτεύεται από το Υπουργείο Παιδείας και χαρακτηρίζεται ως κίνηση που συμβάλλει στην ανάπτυξη του παιδιού μέσο ενός παιδαγωγικού συστήματος αξιών. Υποσυνείδητα μέσα από παιχνίδι περνάει στο παιδί η έννοια του εθελοντισμού και της προσφοράς. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, νιώθω πραγματικά ευγνώμων γιατί εάν δεν ήμουν πρόσκοπος δεν θα είχα ποτέ:
– στα 11, δει αγελάδα να περνάει δίπλα στη σκηνή μου στην πιο όμορφη βουνοπλαγιά της Ελλάδας
– στα 13, μετρήσει εκατομμύρια αστέρια στον καλοκαιρινό ουρανό
– στα 15, απολαύσει την ανατολή από την κορυφή ενός βουνού
– στα 17, περπατήσει 5 ώρες μέσα σε ένα φαράγγι, παρέα με φίλους που είμαστε ακόμα παρέα
– στα 19, κολυμπήσει δίπλα σε δελφίνια στον Πλαταμώνα
– στα 21, αγχωθεί στην πρώτη μου εκδρομή ως αρχηγός, έχοντας την ευθύνη 20 ανηλίκων παιδιών
– στα 23, συγκινηθεί όταν κατάλαβα πόσο πολύ βοηθά τη ζωή των παιδιών όλα αυτά που κάνουμε
– στα 25, μαγειρέψει για 50 άτομα (για πρώτη φορά)
– στα 27, βιώσει την μεγαλύτερη προσκοπική κατασκήνωση στον κόσμο το Jamboree, μαζί με 40.000 προσκόπους
– στα 29, οργανώσει παρέα με φίλους, φυσικά, εκδρομή για 500 προσκόπους
– στα 41 μου, να συνεχίζω να είμαι ακόμα πρόσκοπος και να περιμένω να φτάσει ο γιος μου 7, για να τον πάω στους προσκόπους.
Περιφερειακή Εφορεία Προσκόπων
