Του Χρήστου Τσαντήλα
ΑΦΟΡΜΗ για το σημερινό σημείωμα, μου έδωσε (με τις αντανακλαστικές δηλώσεις της κάθε φορά, ως απάντηση στην αντιπολίτευση) η κυρία Σοφία Βούλτεψη. Ή καλύτερα, η κυβερνητική εκπρόσωπος, που εθήτευσε και ως δημοσιογράφος. Και ακόμα καλύτερα, οι εκάστοτε κυβερνητικοί εκπρόσωποι. Τους περισσότερους από τους οποίους, (μια και βρισκόμασταν - πριν γίνουν πολιτικοί - στο ίδιο στρατόπεδο, κατά καιρούς και πάντα στο πλαίσιο της δημοσιογραφικής δουλειάς), και γνώρισα. Εντός και εκτός Ελλάδος. Σε πολιτικά γεγονότα αλλά και σε μπαρ. Σε στιγμές έντασης αλλά και σε άλλες πολύ χαλαρές...
ΠΩΣ μου ήρθαν ξαφνικά όλοι αυτοί στο μυαλό; Ίσως επειδή όλοι τους έχουν σπουδάσει το «επικοινωνιακό» παιχνίδι. Αυτό που ως «ασανσέρ» έξυπνα χρησιμοποιούμενο, ανεβοκατεβάζει ... κυβερνήσεις! Και είναι όντως πολύ δύσκολη (και ψυχοφθόρα) δουλειά αυτή. Μου έλεγε κάποτε ένας απ' αυτούς, που εκπροσωπούσε και πιο «δύσκολους» πρωθυπουργούς, αλλά και πιο «απρόσεκτες» μονοκομματικές κυβερνήσεις: «Ξέρεις τι είναι να ξυπνάς και να κοιμάσαι με την έγνοια ότι κάποιος από την κυβέρνηση θα κάνει την γκέλα, την οποία πρέπει να ...μαζέψεις, ή να μαθαίνεις τι είπε ανά πάσα στιγμή η αντιπολίτευση, ώστε να απαντήσεις αμέσως, συμμετέχοντας στο (κυρίως τηλεοπτικό) επικοινωνιακό παιχνίδι; Αυτός ο πόλεμος, ο πόλεμος των εντυπώσεων, είναι χειρότερος και από μια εκλογική μάχη. Ψυχοφθόρος και συνήθως χαμένος για όσους τον ακολουθούν...».
ΑΥΤΟ που συμβαίνει με την κυρία Βούλτεψη αλλά και κάθε Βούλτεψη που βρίσκεται στη θέση αυτή, είναι ότι σχεδόν τις περισσότερες φορές θα πρέπει να εφεύρει απαντήσεις «στο λεπτό» που να είναι λογικές πρώτα και βέβαια συμφωνημένες με τον πρωθυπουργό, ή και το «πρωθυπουργικό περιβάλλον». Και όταν αυτό δεν είναι εφικτό, να... σχοινοβατεί κάνοντας προσωπική πολιτική.
ΒΕΒΑΙΑ η θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου είναι θέση περισσότερο με προσωπικά πολιτικά οφέλη, παρά με κόστος. Κανείς απ' όλους όσοι πέρασαν από αυτό το προβεβλημένο πόστο, δεν βγήκε ζημιωμένος. Στο επικοινωνιακό παιχνίδι οι περισσότεροι που επιλέχθηκαν από τους ίδιους τους πρωθυπουργούς, είχαν θητεία (ή συμπάθειες) στον χώρο των κεντρικών μέσων ενημέρωσης. Και πέτυχαν όσοι απ΄ αυτούς ήξεραν να μοιράζουν τη δημοσιογραφική (και όχι μόνο) πίτα. Όταν αυτό δεν γινόταν «δίκαια», δηλαδή όπως βόλευε τα «μεγάλα μαγαζιά», ο κυβερνητικός εκπρόσωπος συνήθως άλλαζε!
ΜΠΟΡΕΙ στα δημοσιογραφικά στέκια, πετυχημένος να θεωρείται ο κυβερνητικός εκπρόσωπος που... διαψεύδει αυτό που λίγο μετά θα συμβεί, αλλά εξίσου καλός θεωρείται κι αυτός που «τα βρίσκει» με τους πολιτικούς συντάκτες, έτσι ώστε οι αποκλειστικές ειδήσεις ή και οι «διαρροές», να μοιράζονται κατά τα συμφωνηθέντα. Συμφωνίες όμως με παρασκήνιο, γίνονται και κάτω από το τραπέζι. Χαρακτηριστική περίπτωση αυτό που συνέβη παλαιότερα σε πρωθυπουργικό ταξίδι στην Αυστραλία, όπου για ημέρες δεν μιλούσαν με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο οι συμμετέχοντες δημοσιογράφοι, απεσταλμένοι εφημερίδων και τηλεόρασης, επειδή εκείνος επέλεξε συγκεκριμένο μέσο να δώσει μια πολιτική πληροφορία, ιδιαίτερα σημαντική την οποία εκμεταλλεύτηκε η εφημερίδα, με αποτέλεσμα να εκτεθούν επαγγελματικά σε αναγνώστες και εργοδότες, οι υπόλοιποι δημοσιογράφοι της αποστολής, που «έχασαν» την είδηση. Όσο για τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, δεν έχασε και τίποτα. Αμέσως μετά και με τη «βοήθεια» του συγκροτήματος που «πρόσεχε», αναβαθμίστηκε...
