Του Κων/νου Ι. Παπακωνσταντίνου
Συχνά ακούμε τον σύντροφο Κουτσούμπα, να προτρέπει το λαό: «Οργάνωση στους χώρους δουλειάς και επανάσταση του λαού, προκειμένου να πέσει η κυβέρνηση και να βγούμε από την Ε.Ε.». Και καλά το Κ.Κ.Ε. επαγγέλλεται την επανάσταση, σαν κύρια πρακτική επικράτησης. Ο Κομμουνισμός πουθενά δεν επικράτησε με δημοκρατικές διαδικασίες. Παντού με επανάσταση, τη βία και το αίμα. Τα ίδια όμως δυστυχώς επαγγέλλεται και ο σύντροφος Τσίπρας. Όχι πως δεν είναι κομμουνιστής, αφού εκεί ήταν η αφετηρία του. Αλλά το παίζει και ολίγον δημοκράτης. Πολλές φορές μας προτρέπει να σηκωθούμε από τις πολυθρόνες και να επιδοθούμε σε βίαιες δράσεις. Κόντρα και ανατροπή, μόνο με επανάσταση. Μάλιστα εις επίρρωση των ιδεών και των προθέσεών του, για την εξουσία, προτρέχει και μας φέρνει παγκόσμια γεγονότα, για παράδειγμα. Τα οποία όμως σε λίγο τον εκθέτουν γιατί τον διαψεύδουν. Θα θυμάστε τον ενθουσιασμό του, επιστρέφοντας από την Αργεντινή, που μας εξεθείαζε το οικονομικό της μοντέλο. Σήμερα η Αργεντινή είναι σε πολύ κατώτερη θέση από μας. Με γεγονότα, που τη σπαράσσουν. Με οικονομικά αδιέξοδα. Με προοπτικές δυσοίωνες. Ενθουσιάστηκε με τη διακυβέρνηση του επαναστάτη Τσάβες στη Βενεζουέλα. Φανερή ήταν από τότε η κατάσταση και η μοίρα του λαού της. Αλλά δεν τα έβλεπε. Άκουγε μόνο τα επαναστατικά κηρύγματα. Δέστε σήμερα τι συμβαίνει στη Βενεζουέλα. Ο λαός δεν άντεξε. Βγήκε στους δρόμους, που τους βάφει με το αίμα του. Δεκάδες νεκροί καθημερινά. Και όχι μόνον. Όταν εκδηλώθηκε η «Αραβική Άνοιξη» στην Αίγυπτο, η αρχή μιας ατέλειωτης σειράς εκτροπών, αιματοχυσιών, βιασμών, τρόμου και απελπισίας. Διαδοχικές συγκρούσεις, αποκαθηλώσεις ηγετών, στρατιωτικά πραξικοπήματα. Η πλατεία του Καΐρου Ταχρίμ είναι ακόμα καθημερινό σημείο σύγκρουσης και αθώων θανάτων. Αυτή λοιπόν η θολή και αιματοβαμμένη επανάσταση, εζήλωσαν πολλοί δικοί μας και δυστυχώς ο αρχηγός τους, που μεγάλωσε με επαναστατικές ασκήσεις, καταλήψεις, καταστροφές σχολικών ειδών και οργάνων. Μας ξεσήκωσαν λοιπόν, να σηκωθούμε από τον καναπέ και να μιμηθούμε τους Αιγύπτιους. Να μετατρέψουμε την πλατεία Συντάγματος, σε πλατεία Ταχρίρ. Δεν πέρασε καιρός για να τα ξεχάσουμε. Πού είναι λοιπόν αυτοί οι επίδοξοι ηγέτες, να ομολογήσουν, πως έσφαλαν, πως καλά κάναμε και δεν μιμηθήκαμε το χάος; Να μας πουν πόσοι Αιγύπτιοι δολοφονήθηκαν, από κάθε παράταξη; Να μας πουν πόσοι βιασμοί έγιναν; Πόσα Μουσεία λεηλατήθηκαν ή καταστράφηκαν; Πώς καταποντίστηκαν τα έσοδα από τη νέκρωση του τουρισμού της χώρας; Πόσες Εκκλησίες και Μοναστήρια λεηλατήθηκαν; Πώς η χώρα αντιμετωπίζει το χάος;
Να λοιπόν τα καλά της επανάστασης, που την επαγγέλλονται τόσο ανεύθυνα. Μα εμείς οι Έλληνες έχουμε κάθε λόγο να αποποιούμεθα τέτοιες πρακτικές. Το αδελφοφάγωμα του 1945-1949 με ό,τι αυτό συνεπάγεται ακόμα και σήμερα έχουμε τα σημάδια του μίσους και αντιδικίας. Θέλετε να δείτε μια σμικρογραφία της επαναστατικής φρενίτιδας; Καλό είναι γιατί οι νέοι δεν τη γεύτηκαν. Θυμηθείτε τα επεισόδια στην Αθήνα το Δεκέμβριο του 2008. Μέρες ολόκληρες καιγόταν η Αθήνα όπως και άλλες πόλεις. Τι καταστροφές έγιναν και τι λεηλασίες. Αριστεροί κουκουλοφόροι έθυαν και έκαιγαν την ίδια την πατρίδα τους. Και σαν αμοιβή τους είχαν όσοι συλλαμβάνονταν να έχουν στα Δικαστήρια τη νομική υπεράσπιση των ομοϊδεατών τους. Δεν είναι μακριά το 2010, που αριστεροί κουκουλοφόροι κεκράκτες, φερέφωνα και φορείς επαναστατικών ιδεών, αφού έκαψαν και δήωσαν τα πάντα δολοφόνησαν και τέσσερις αθώους της MARFIN. Έχουμε τραυματικές εμπειρίες από επαναστατικές πρακτικές. Αλλά έχουμε λυμένο το ζωνάρι και γρήγορα ξεχνάμε. Ξεχνάμε πως είμαστε μια ευρωπαϊκή δημοκρατική χώρα, που από το 1949 και δώθε, διάγουμε βίο ειρηνικό και καταστάσεις ομαλότητας (πλην της επάρατης χούντας). Έχουμε την ελευθερία να κάνουμε εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια. Εκλέγουμε ή όχι όποιον θέλουμε. Γιατί λοιπόν μας χρειάζεται μια επανάσταση; Με τις θυσίες που τη συνοδεύουν; Μας προτρέπουν το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ να επαναστατήσουμε, για ν` απαλλαγούμε από τα Μνημόνια και τους δανειστές. Μην ξεχνάμε, πως εμείς τους καλέσαμε και τους βάλαμε χαβαλέ στον σβέρκο μας. Εδώ είναι ο Γιωργάκης. Να λογοδοτήσει και να δικασθεί ως ελλιπής και άπατρις. Ας κάνουμε λοιπόν μια επανάσταση, να αλληλοφαγωθούμε να έχουμε στρατιωτικούς νόμους και επεμβάσεις ανεπιθύμητες. Θα μας άρεσε; Καθόλου βέβαια. Ο νουνεχής άνθρωπος μαθαίνει από τα παθήματα των άλλων. Η Αίγυπτος, η Βενεζουέλα, η Συρία, η Ουκρανία, πολλά έχουν να μας πουν. Ας κλείσουμε λοιπόν τ` αυτιά μας στους λαϊκιστές, λαοπλάνους και τους εξουσιολάγνους που ζητάνε εκτροπές, που οδηγούν στο χάος.
